เราต่างก็ต้องการคนรับฟัง..

เราต่างก็ต้องการคนรับฟัง..

ความเจริญในเมืองมาพร้อมกับชีวิตที่เร่งรีบ

ทุกวันนี้เราต่างคนต่างอยู่

แทบจะไม่ได้ทำความรู้จักกัน

หรือแม้กระทั่งครอบครัวเราเองก็ไม่ค่อย

จะใช้เวลาร่วมกันมากเท่าไรนัก

เราจึงมีชีวิตที่เปลี่ยวเหงามากกว่าเมื่อก่อนไปโดยปริยาย

บางคนรับมือกับสถานการณ์แบบนี้ได้

ในขณะที่บางคนไม่รู้วิธีรับมือ จึงต้องหาวิธีหลบหลีกแปลกแยกออกจากสังคม

แต่การหลบหนีมันไม่ได้ช่วยอะไร กลับยิ่งสร้างรอยแตกร้าวภายในจิตใจให้มากขึ้นยิ่งกว่าเดิม

ผมเพิ่งได้อ่านหนังสือ I Called Him Necktie ที่เขียนโดย มิเลนา มิชิโกะ ฟลาซาร์ นักเขียนลูกครึ่งญี่ปุ่นออสเตรีย

หนังสือเล่มนี้เป็นนิยายที่เขียนแต่งขึ้นมา

แต่มันกลับตีแผ่ภาวะจิตใจของคนในสังคมปัจจุบันได้อย่างดี โดยเล่าผ่านตัวละครหลักสองคนที่วัยแตกต่างกัน แต่ได้มาพบเจอกันโดยบังเอิญในที่ที่ทั้งสองคนไม่ควรจะอยู่

ทากุชิ ฮิโระ เด็กวัยรุ่นที่ได้เผชิญกับเหตุการณ์ที่กระทบกระเทือนทางด้านจิตใจอย่างรุนแรง

ทำให้เขาปฏิเสธการเข้าสังคม ปฏิเสธที่จะพูดคุยกับทุกคนไม่เว้นแม้แต่กับพ่อแม่

เขาขังตัวเองอยู่แต่ในห้องนอนเป็นเวลานานกว่า 2 ปี จนวันหนึ่งได้สังเกตเห็นรอยแยกที่ผนังห้อง

จึงเกิดความคิดอยากออกนอกบ้าน เขาจึงตัดสินใจเดินไปนั่งที่สวนสาธารณะ

แล้วทากุชิก็ได้เจอกับชายวัยกลางคนแต่งชุดสูทผูกเนคไทนั่งอยู่ม้านั่งตรงข้ามกับเขา

ทากุชิสังเกตอิริยาบถของชายคนนี้ ไม่ว่าจะเป็นการนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ พอเวลาเที่ยงก็หยิบข้าวกล่องขึ้นมานั่งทาน ไม่นานก็หยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ แล้วก็งีบหลับในยามบ่าย พอเวลาเย็นก็ลุกเดินจากไป

พฤติกรรมของชายวัยกลางคนนี้สะดุดความคิดความสงสัยให้กับทากุชิเป็นอย่างมาก

ทากุชิจึงมานั่งสังเกตชายคนนี้อยู่ทุกวัน แล้วก็ได้เห็นชายคนนี้มานั่งทำแบบเดิมซ้ำๆ อยู่เสมอ

บางสิ่งบางอย่างมันไม่ถูกต้อง

ทำไมชายวัยทำงานถึงมานั่งทำอะไรแบบนี้ที่สวนสาธารณะ แทนที่จะนั่งทำงานอยู่ในออฟฟิศ

และเขาเองก็ไม่ควรมานั่งที่นี่ในเวลานี้ด้วยเช่นกัน

คนสองคนอยู่ผิดที่ผิดทางต่างมาพบเจอกันในสวนสาธารณะ

แล้ววันหนึ่งชายวัยกลางคนก็ได้เดินเข้ามาทักทายกับเขา มันกลายเป็นจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ของคนสองคนที่วัยต่างกัน แต่ต่างก็มีปัญหา เป็นแก้วที่มีรอยร้าว ไม่สามารถรินน้ำใส่ลงไป

จนรู้สึกว่าตัวเองไม่มีประโยชน์ และไม่สามารถใช้ชีวิตอยู่ในสังคมได้

ทั้งสองคนได้แลกเปลี่ยนบอกเล่าเรื่องราวที่ทั้งคู่ได้เผชิญมา เรื่องราวที่ไม่เคยเล่าให้ใครฟังแม้กับครอบครัวของตัวเอง หรือคู่ชีวิต

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องราวที่พ่อแม่คาดหวังสูงว่าจะต้องเรียนเก่ง จบออกมาได้งานดีๆ ทำ

การที่เกรงกลัวคำนินทาคนรอบข้างจึงไม่กล้าทำอะไรผิดแผกไปจากคนอื่น

การที่ได้เฉยเมยต่อเพื่อนสนิทที่ถูกบูลลี่จนนำไปสู่โศกนาฎกรรม

หรือเรื่องราวคนที่ทำงานอย่างหนักมาทั้งชีวิต

จนมาวันหนึ่งเขาก็พบว่าตัวเขาไม่ได้เป็นที่ต้องการของบริษัทอีกต่อไป จึงถูกไล่ออก

เขาไม่กล้าที่จะบอกความจริงเรื่องนี้กับคู่ชีวิต

ทั้งคู่ต่างก็ใช้วิธีแก้ปัญหาโดยการหลบหนีจากมัน

แต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไร

วันเวลาผ่านไปโดยที่ทั้งคู่ยังจมดิ่งไม่สามารถมูฟออนไปไหนได้

จนเมื่อทั้งสองคนได้แลกเปลี่ยนเรื่องราวซึ่งกันและกัน

ก็เป็นเหมือนการที่ทั้งคู่ได้ทบทวนเหตุการณ์ที่ได้ประสบผ่านมา ผ่านมุมมองความคิดเห็นของคนต่างวัย ทำให้เข้าใจชีวิต และยอมรับความจริงมันได้

แม้ว่าปัญหาบางอย่างมันอาจจะสายเกินที่จะแก้แล้วก็ตาม แต่การที่มีใครมารับฟังอย่างตั้งใจมันก็เป็นเหมือนการได้เยียวยาจิตใจให้เราแล้ว

หนังสือ I Called Him Necktie

ผมคิดว่ามันไม่ใช่หนังสือโลกสวย

แต่มันก็ไม่ใช่หนังสือสายดาร์ก หม่นมืดหดหู่

มันเป็นนิยายที่เล่าถึงความเป็นจริงในชีวิตของเรา

ไม่ว่าจะเป็นปัญหาครอบครัว

ปัญหาวัยเรียน ความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อน

ความสัมพันธ์ของชีวิตคู่ และปัญหาในที่ทำงาน

ที่เราทุกคนต้องพบเจอไม่มากก็น้อย

แล้วเราแต่ละคนมีหนทางในการแก้ไขปัญหาเหล่านี้กันยังไง

หนังสือเล่มนี้อาจทำให้คุณเจอกับคำตอบครับ...

---

ขอบคุณภาพหน้าปกจาก Sasha Freemind โดย Unsplash

ภาพที่ 2 เป็นภาพจากผู้เขียนเองครับ

ขอบคุณภาพประกอบรูปที่ 3 จาก Sam Moqadam โดย Unsplash

ขอบคุณภาพประกอบรูปที่ 4 จาก Kin Li โดย Unsplash

ฝากติดตามเพจ ปั่นเรื่อง เป็นภาพ ที่ผมเขียนด้วยครับ