เราไม่ใช่คนมุ่งมั่น แต่เราเด็ดกว่านั้น

ความสำเร็จหนึ่ง มักประกอบด้วยความมีวินัยเล็กๆ น้อยๆ หลายๆ เรื่องรวมกัน

ถ้าคำว่า “ความมุ่งมั่น” มันดูเหนื่อยยาก และแทบเป็นไปไม่ได้สำหรับคุณ คุณก็แค่...ต้องมีวินัย

คุณไม่ต้องกำหมัด ทำแววตาเด็ดเดี่ยว เม้มปากแน่น หรือบิ๊วตัวเองให้ฮึกเหิมไปจนตลอดและหวังว่ามันจะรอดไปถึงฝั่งก็ได้

คุณแค่ยัดสิ่งที่ต้องทำลงในตารางแล้วลงมือทำมันไปเรื่อยๆ ก็พอ

สิ่งนี้เรียกว่า “วินัย”

“วินัย” ไม่ได้ถูกใช้วันที่เราเริ่มต้นทำตามแผนมากนักหรอก แต่มันจะเตือนเราอย่างหนัก ให้ทำต่อไป ให้เราไม่ฟังด้านมืดของตัวเอง ให้เราไม่รามือ ให้เราไม่หยุดเดินในวันที่เราท้อแท้ และรู้สึกหมดหวัง

ครั้งล่าสุดที่นึกถึงคำคำนี้คือระหว่างที่เทรคไป Everest Base Camp หรือ EBC

ระยะทางไปกลับราวๆ 120 กิโล แต่ถ้ารวมการเดินในวันที่ต้องปรับความสูงเพื่อเตรียมร่างกายให้สำหรับวันที่หนักหนากว่าวันปกติในทริปด้วยคือ 135 กิโล ( อันนี้พี่ที่เป็นคนนำทริปดูจากนาฬิกาที่บันทึกระยะทางไว้บอกมา )

และแน่นอน...ว่าเราก็ทำได้สำเร็จจริงๆ !!!

วันนี้ วันที่นั่งว่างเพราะโควิด แล้วมองย้อนกลับไปหาทริปนั้น ก็เกิดความคิดบางอย่างขึ้น

ถ้าวินัยจากการก้าวทีละก้าวด้วยขาจากความสูง 154 เซนและเล็บขบจนนิ้วบวมอักเสบ ยังพิชิตระยะ 135 กิโลเมตรและตัวเลข 5,364 เมตรเหนือระดับน้ำทะเลได้

วินัยที่คล้ายๆ กันนี้ก็น่าจะเตรียมเราทุกคนจนพร้อม...เพื่อฝ่าฟัน และทำฝันของตนเองให้เป็นจริงได้เช่นกัน

เพราะความสำเร็จหนึ่ง มักประกอบด้วยความมีวินัยเล็กๆ น้อยๆ หลายๆ เรื่องรวมกัน

และเพราะอย่างนั้น เราจึงจำเป็นต้องประสบความสำเร็จ... เพื่อที่เรื่องเล็กๆน้อยๆ เหล่านั้นจะได้มีความหมายและได้รับเกียรติอันคู่ควร

Credit ภาพ : Dam Kerng