เรื่องราวความรักของนายจอดี้ Ep.1

เรื่องราวนี้เป็นเพียงเรื่องราวที่แต่งขึ้นมา ไม่ได้เป็นเหตุการณ์จริง

ผมได้ตื่นมากับโลกอันสดใส ผมได้ลุกขึ้นจากเตียงแล้วก็ตรงไปที่ห้องน้ำ ทำธุระส่วนตัว เพื่อเตรียมตัวไปโรงเรียน ลืมบอกไป ผมชื่อแบงค์ อายุ13 ปี ใช่ครับผมพึ่งขึ้น ม.1 เป็นวันแรกที่ผมได้เข้า รร.ใหม่ โรงเรียนผมมีชื่อว่า กงสะกิดวิทยาคม (ชื่อ รร.เป็นเพียงชื่อสมมติ) เป็นโรงเรียนที่น่าเบื่อครับ ไม่ค่อยมีอะไรน่าสนใจเท่าไรหรอก ผมต้องขึ้นรถเมล์ไปโรงเรียน เพราะบ้านผมอยู่ห่างไกลจาก รร. ผมไปถึง รร. ด้วยอาการที่รีบร้อน เพราะผมมาสาย ผมชนกับผู้หญิงคนนึงระหว่างลงจากรถ "อุ๊ย เป็นไรไหมครับ" สิ่งแรกที่ผมเห็นคือเขาน่ารักมากครับ เขาตอบผมว่า "ไม่เป็นไรค่ะ" แล้วเขาก็วิ่งเข้า รร. ใช่ครับ ผมเริ่มหลงรักเขาแล้วครับ

ผมได้แต่นั่งคิดว่ามันจะเป็นจริงไหมน้า ที่เขาพูดกันว่า "ความรักในวันเรียน ก็เหมือนจุดเทียนกลางสายฝน" คงไม่หรอกมั้ง แล้วผมก็รีบวิ่งไปเข้าแถว แต่ไม่ทันแล้วครับ ผมถูกทำโทษ จนผมได้ไปห้องโฮมรูม ผมเดินเข้าไป ผมตกใจมาก ผมคิดในใจ "เธอ เธอคนนั้น ที่เจอหน้า รร. อยู่ห้องเดียวกันหรอวะ" ครูเรียกสติผมกลับคืน ผมเลยไปนั่งที่ที่ว่างแต่มันดันว่างอยู่ที่เดียวนะสิ ผมได้นั่งข้างเธอครับ ผมเกร็งไปทั้งตัว ผมเริ่มทำตัวไม่ถูก เธอได้ถามผมว่า "แกใช่คนที่เราชนเมื่อเช้าไหม" ผมก็ตอบกลับไป "เราชนแกเองต่างหาก ขอโทษด้วยนะ" เธอตอบกลับมา "ไม่เป็นไรหรอกเมื่อเช้าเราไม่ดูเองอะ ขอโทษนะ"

มาต่อกันเลย เธอถามผมว่า "แบงค์ ทางกลับบ้านเราก็ทางเดียวกันใช่ไหม งั้นเรากลับด้วยกันป่าว" ผมตอบตกลงอย่างไม่ลังเล มันอาจจะเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีของเราสองคน ผมกลับบ้านกับเธอและได้คุยกับเธอตลอดทางกลับ ผมได้ขอช่องทางการติดต่อ และถามเธอว่า เธอมีแฟนยัง เธอตอบว่า ไม่มี ผมคิดในใจ "เรานี่มันโชคดีจริง ๆ " ผมเดินไปส่งเธอที่บ้านเพราะบ้านเราสองคนไม่ไกลกันนัก ผมเดินกลับบ้าน แล้วก็คิดไปเรื่อยเปื่อย ผมคิดถึงเธอตลอด จนผมกลับบ้านผมก็ช่วยแม่ซักผ้าจนเสร็จ แล้วแม่ผมก็ถามผมว่า "ทำไมวันนี้ ลูกขยันแปลก ๆ " ผมก็ตอบว่า "ป่าวนิครับ ผมเป็นยังงี้มาตั้งแล้ว" ตอบด้วยความเขินแล้วผมรีบวิ่งขึ้นห้องผมเพื่อหยิบโทรศัพท์มาคุยกับเธอ ผมได้ถามเธอว่า "วันหยุดนี้ไปเที่ยวด้วยกันป่าว" เธอตอบว่า "ได้สิ เสาร์ อาทิตย์ นี้นะ ว่างพอดี" ผมก็ยิ้มแล้วก็ตอบเธอว่า "โอเค" ผมตอบด้วยอาการเขิน คืนนั้นผมนอนคิดถึงเธอทั้งคืน จนแทบจะนอนไม่หลับ แล้วผมก็หลับลงไป...

วันนี้เป็นวันที่ผมตื่นเช้าที่สุด เพื่อให้ไปทันรถเมล์ ผมรีบแบบแปลก ๆ ผมรู้สึกว่าอยากเจอเธอ ผมงงกับตัวเอง ผมหลงรักเธอมากขนาดนี้เลยหรอ ผมคิดกับตัวเอง ผมเจอเธอที่รถเมล์ ผมไปนั่งข้างเธอแล้วถามว่า "มาเร็วจัง" เธอตอบว่า "ทุกทีเราก็ตื่นยังงี้แหละ" เธอตอบด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ผมได้แต่คิดในใจ ขนาดยิ้มยังน่ารักเลยอะ และแล้วก็ถึง รร. รถเมล์จอดผมลงพร้อมกับเธอ เป็นวันแรกที่ผมมา รร. เช้านะเว้ย สงสัยจะเป็นเพราะเธอ ที่ทำให้ผมขยัน และแล้วผมก็ได้เป็นเพื่อนกับเธอ แต่ผมคงไม่อยากเป็นแค่เพื่อนหรอก เธอคงไม่ได้คิดอะไรกับเราหรอก วันนี้เป็นวันศุกร์ ผมเลยบอกเธอว่า "พรุ่งนี้อย่าลืมที่นัดนะ" แต่เธอดันตอบกลับมาว่า "ลืมบอกไปเลย เราไม่ได้ไปแล้วนะ พอดีเราต้องไปหาญาติอะ ขอโทษด้วยนะ" ผมก็ตอบด้วยสีหน้าที่ผิดหวังว่า "ไม่เป็นไร รอบหน้าค่อยไปละกัน" เธอก็ยิ้มให้ ความน่ารักของเธอทำให้ผมต้องยอม ผมหลงเธอขนาดนี้เลยเหรอ

ถ้าอยากอ่านต่อรอ Ep.2 นะครับ

เครดิตรูป : ปก / 1 / 2 / 3 / 4