เรื่องราวความรักของนายจอดี้ Ep.3

จอดี้ ขยี้รังไข่(มดแดง)

28 พ.ย. 2020|2 min read

อ่านบทความอื่นจาก จอดี้ ขยี้รังไข่(มดแดง)

คัดลอกลิงค์

แจ้งตรวจสอบ

*เรื่องราวนี้เป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้น

หลังจากที่ผมบอกรักเธอไป เธอตอบกลับมาว่า "เราพึ่งเจอกันเองนะ เป็นเพื่อนกันก็ดีอยู่แล้วนะ" ผมอึ้งสักพัก แล้วก็ตอบกลับเธอว่า "เมื่อกี้เราพูดเล่น เราแกล้งแกเล่นเฉย ๆ เห็นแกเครียด ๆ" แล้วเธอก็ตอบกลับมาว่า "มาแกล้งเล่นทำไม ไม่ชอบ" แล้วเธอก็เดินเข้าบ้านไป แล้วผมก็เดินกลับบ้านด้วยอาการเศร้า ๆ แล้วผมก็กลับไปหยิบโทรศัพท์ เพื่อจะพิมพ์ขอโทษเธอ แต่เธอไม่ตอบผมครับ ผมคงจะเป็นได้แค่เพื่อนกับเธอล่ะ ผมคิดในใจ ไม่เป็นไรหรอกมั้ง ตอนนี้เป็นเวลา 22.00 น. ผมยังคงพิมพ์ไปขอโทษเธอ จนเธอยอมแล้วก็พิมพ์กลับมาว่า "ไม่เป็นไรหรอก" ผมยิ้ม แล้วเราสองคนก็นอนหลับ 'ฝันดีนะ' เราสองคนพิมพ์

แล้วเวลาก็ผ่านไป จนตอนนี้ อยู่ ม.3 ผมคงยังเป็นเพื่อนกับเธอ แต่สิ่งที่เปลี่ยนไป คือ เธอเริ่มมีเพื่อนแล้วครับ แต่สิ่งที่ไม่เปลี่ยนไปเลยตั้งแต่ ม.1 คือ พักเที่ยงเธอชอบไปนั่งคนเดียว ที่ริมน้ำที่เธอเคยอยู่ เธอจะมีความสุขเมื่อเธอได้อยู่คนเดียวเงียบ ๆ มันคงเป็นชีวิตที่เธอฝัน ผมก็ไปนั่งกับเธอ แล้วก็บอกเธอว่า "เวลาก็ผ่านไปเร็วเหมือนกันนะ" เธอตอบกลับมาว่า "ใช่ ตั้งแต่ที่เรามา รร.วันแรก แกเป็นเพื่อนคนแรกที่เราสนิทที่สุด" ผมยิ้ม แล้วก็ตอบว่า "ใช่ วันแรกที่เราชนแกระหว่างลงรถเมล์ เรายังจำไม่ลืม" เธอยิ้มแล้วก็หันไปมองที่แม่น้ำ แล้วเธอก็ถามว่า "ตั้งแต่ ม.1 ที่แกบอกชอบเรา แกพูดจริงหรือแกแกล้งเล่นอะ" ผมก็ตอบว่า "ทำไมอะ อยากรู้หรอ" เธอหัวเราะ แล้วก็ตอบว่า "ก็อยากอยู่นะ" ผมก็ตอบว่า "มันก็จริงอยู่หรอก ตอนนั้นอะนะ" แล้วเธอก็ถามว่า "แล้วตอนนี้อ่ะ" ผมก็ยิ้มให้แล้วก็ตอบว่า "เดี๋ยวปัจฉิมแกก็รู้เอง" แล้วเราก็เดินขึ้นห้องเรียน

อีกไม่กี่วันก็ปัจฉิมแล้วสินะ ผมคิดในใจ มันคงเป็นวันสุดท้ายที่เราต้องบอกอีกครั้ง เราต้องยอมรับผลลัพธ์ที่จะเกิดขึ้นด้วย เตรียมใจไว้แล้วล่ะ เจอกันนะ ปัจฉิมปีนี้ ถ้าผมย้อนกลับไปตอนนั้นได้ผมคงไม่บอกว่า ผมแกล้งเธอ เพราะผมก็อยากรู้คำตอบมาตลอด ว่าเธอคิดยังไงกับเรากันแน่ เธออาจจะไม่ได้คิดอะไรหรอก หรือเราคิดไปเอง ขอให้มันเป็นอย่างที่ฝันนะ ผมฝันว่าอะไรนะเหรอ ไปฝันเมื่อคืนกันเลย ย้อนกลับไปในฝันเมื่อคืน "เราชอบแกนะ" เธอตกใจมาก แล้วก็ตอบว่า "เราก็ชอบแก เราชอบแกมาตั้งแต่วันแรก แต่ตอนนั้นเราก็ไม่กล้าบอก แต่ตอนที่แกบอกอะ ตอนนั้นเราตกใจมาก เราเลยพูดอะไรไปไม่คิด" ผมยิ้มและดีใจมาก แล้วผมก็พูดว่า "เรามาคบกันมั้ย" เธอกำลังจะตอบ เสียงแม่ผมปลุกขึ้น ผมตื่นมาด้วยความมึนงง 'เป็นแค่ฝันเองหรอ' ผมเหนื่อยใจมาก ตัดไปที่ปัจจุบันเลย

พรุ่งนี้ก็ปัจฉิมแล้ว ผมเดินไปซื้อของที่เธอชอบ เพื่อจะให้เธอเป็นวันสุดท้าย ผมซื้อของเสร็จเดินกลับบ้านไป ผมเตรียมของไปให้เธอเยอะเลยหละ ค่ำคืนนี้คงเป็นค่ำคืนสุดท้าย ที่เราจะได้เจอเธอในฝัน ผมแอบเสียใจนิด ๆ แล้วผมก็ตื่นอีกครั้งในวันต่อมา วันนี้เป็นวันปัจฉิม ผมแต่งตัวไป รร. ตามปกติ แต่วันนี้ผมไม่ได้ไปขึ้นรถเมล์ เพราะผมไม่อยากให้เธอเห็นของที่ผมจะเอาไปให้เธอ ผมให้พ่อผมไปส่ง เพราะพ่อผมมาพอดี ผมเดินเอาของไปไว้ที่ริมแม่น้ำ เพื่อพักเที่ยงเธอจะเดินไปนั่งคนเดียว แล้วเธอก็จะเห็นผมไปสารภาพรักกับเธอ วันปัจฉิมได้เริ่มขึ้น มีคนมาให้ดอกไม้เธอเยอะเต็มไปหมด คงไม่แปลกหรอก เธอทั้งสวย ทั้งน่ารัก แต่ตัดมาที่ผม ที่ไม่มีใครให้เลย แล้วเธอก็เดินมาหาผม แล้วก็ยืนดอกไม้ให้ผม แล้วเธอก็พูดว่า "ขอบคุณทั้ง 2 ปีที่ผ่านมานะ" ผมก็ยิ้มแล้วก็บอกกับเธอว่า "เราก็ขอบคุณเธอเหมือนกัน" แล้วผมก็ถามเพื่อความมั่นใจว่า "พักเที่ยงแกจะไปที่เดิมไหม" เธอตอบกลับมาว่า "ต้องไปอยู่แล้วเพราะเป็นวันสุดท้ายที่เราจะอยู่ที่ตรงนั้น" ผมยิ้มแล้วก็บอกว่า "พักเที่ยงเจอกัน"

ถึงมันจะเป็นวันสุดท้ายแต่เราก็ต้องบอกให้ได้นะ ใกล้ถึงเวลาพักเที่ยง ผมเดินไปรอที่ริมแม่น้ำเพื่อจะสารภาพรักกับเธอ เธอเดินมาพร้อมกับดอกกุหลาบอันเดียว แล้วเธอก็บอกว่า "ถึงแม้มันจะเป็นดอกกุหลาบอันเล็ก ๆ แต่มันก็เต็มไปด้วยเรื่องราวของเรานะ" ผมดีใจมาก แล้วผมก็เดินไปเอาของที่ผมเตรียมไว้ เธอดีใจมาก แล้วผมก็บอกกับเธอว่า "วันนี้ก็วันสุดท้ายแล้วนะ เรามีอะไรอยากจะบอกแกหน่อย" ผมบอกว่า "ขอบคุณเหมือนกันนะ ขอบคุณช่วงเวลาดี ๆ ขอบคุณทุกอย่างที่เธอช่วยเรา" แล้วผมก็บอกอีกว่า "เราชอบแกนะ" ผมทำมันสำเร็จ ถึงแม้ผลลัพธ์จะออกมายังไง แต่ผมก็ได้บอก แค่นี้ก็ดีใจละครับ แล้วเธอก็บอกกลับมาว่า 'เราก็ชอบแกเหมือนกัน'