อื่นๆ
เรื่องสั้น "อุ้ม"
เรื่องสั้นเที่ยวไปกับแมวแล้วตะลุยสุข
ตอนที่ 6 : อุ้ม
เช้าวันนี้ฉันตื่นมาอย่างกระฉับกระเฉงดูแปลกกว่าทุกวัน ฉันตื่นเต้นมากที่ได้มีสมาชิกตัวใหม่เข้ามาอยู่ในบ้านของฉัน จากเดิมมีสมาชิกตัวน้อยที่มีขนอันหนานุ่มอุ่นใจทุกครั้งเมื่อได้สัมผัสจับอุ้ม ฉันเป็นคนที่ชอบลูบไล้กลุ่มขนพวกมันทุกเช้าก่อนไปเรียนมันทำให้ฉันสบายใจได้เริ่มต้นเช้าวันใหม่ด้วยความสุขเล็ก ๆ ที่จะค่อย ๆ พอกพูนเพิ่มเติมทีละนิดทีละนิดจนเป็นวันทั้งวันที่มีความหมายและน่าจดจำ ใครอื่นจะว่าแปลกหรือตลกยังไงฉันก็ไม่สนใจหรอก แม้แต่คนที่บ้านฉันก็ตาม เพราะฉันรักของฉันและฉันจะรักพวกมันแบบนี้ตลอดไป “เนอะเรนเนอะ” ฉันกล่าวออกมาพร้อมกับยิ้มตาหยีให้กับสมาชิกตัวใหม่ที่อยู่ภายใต้อุ้งมือของฉันโดยมีสมาชิกเดิมกำลังคลอเคลียเลียขาตามเคยอีก 5-6 ตัว พวกมันส่งเสียงร้องหง่าว ๆ อย่างน่ารักน่าเอ็นดูชวนหมั่นเขี้ยวเป็นที่สุด
Advertisement
Advertisement
แมวตัวสีส้มที่ฉันอุ้มอยู่ ฉันเก็บมาจากสวนสาธารณะ ใช่แล้วล่ะ ตัวที่มันแกล้งนกตัวน้อยตัวนั้นเลย ฉันไม่เคยถือโทษโกรธมันเลยสักนิดสักวินาทีเดียวเพราะมันมีจุดประสงค์ที่จำเป็นมากพอ นั่นก็เพราะมันหิวยังไงล่ะ มันจึงจำเป็นต้องหาอาหารเพื่อให้อาหารเหล่านั้นลงสู่ท้องของมันเพื่อที่มันนั้นจะได้วิ่งเล่น กระโดดโลดเต้นอย่างสนุกเริงร่าอารมณ์ดีตามแบบฉบับแมวเหมียวต่อไปได้เรื่อย ๆ
ไม่พาดพิงเฉพาะแมวหรอก สิ่งมีชีวิตทุกชีวิตบนโลกใบนี้ล้วนต้องอยู่ได้ในแต่ละวัน ผ่านสิ่งที่ทำให้ตนสามารถดำเนินชีวิตได้โดยแข็งแรงไม่เจ็บไข้ได้ป่วยความสุข ความพอใจ และสิ่งที่จำเป็นสำคัญที่สุดคงหนีไม่พ้นกับคำที่เรียกว่าอาหาร วันนั้นที่สวนสาธารณะฉันตัดสินใจอุ้มเรนแมวตัวส้มกลับมาอยู่บ้านกับฉันฉันเพ่งสังเกตบริเวณที่เรนอาศัยอยู่หลายวันแล้วเหมือนกัน
Advertisement
Advertisement
(ติดตามตอนต่อไป) ตอนที่ 7 : ออกเดินทาง
ที่มาของรูปภาพ
รูปปกโดยผู้เขียน , รูปที่หนึ่งโดยผู้เขียน , รูปที่สองโดยผู้เขียน และรูปที่สามโดยผู้เขียน
ความคิดเห็น