เรื่องเล่าจากหน้าห้อง ICU

ห้อง ICU หรือ Intensive Care Units เป็นห้องสำหรับดูแลผู้ป่วยหนัก ที่มีอาการสาหัสเสี่ยงต่อชีวิต มีเครื่องทางการแพทย์ ทีมแพทย์ เจ้าหน้าที่ และพยายาบาลเฝ้าดูคนไข้อย่างใกล้ชิด แต่มันเป็นที่ที่ทุกคนคงไม่อยากย่างกรายเข้าไปใกล้ ไม่ว่าจะเป็นตัวเอง คนที่เรารัก หรือครอบครัวเรา แต่ในดินแดนนี้มีเรื่องราวที่น่าสนใจมากมาย ไม่ว่าจะเป็นคนที่อยู่ในห้องที่เจ็บป่วยทางกายอย่างสาหัส หรือคนที่อยู่นอกห้องที่เจ็บปวดทางใจสาหัสด้วยเช่นกัน จึงจะขอมาแชร์เรื่องราวของดินแดนที่เรียกว่า ICU ค่ะ

ห้อง​ ICU เป็นห้องที่มีการเยี่ยมเป็นเวลาได้แค่ตอน​ 12.30-13.30 น.​และ​ 19.00-20.00 น.​ แต่ก็จะมีญาติที่ต้องเฝ้าตลอดเวลาที่หน้าห้อง เพราะต้องรอพยาบาลมาแจ้งว่าคนไข้ไม่ไหวแล้วให้รีบเข้าไปดูใจ​ ไปสั่งลากัน ไปขออโหสิกรรม ไปนำสวดมนต์​ ไปนำดอกไม้​ธูป​เทียน​ไปไว้ที่มือเพื่อที่จะได้ไปภพภูมิ​ที่ดี​ หรืออาจจะแค่พยาบาล​มาบอกให้ญาติไปเอายา

การนอนที่หน้าห้อง ICU นอกจะลำบากจากการนอนที่ไม่สบายแล้ว ยังจะ​ต้องคอยสะดุ้ง​ เมื่อมีเสียงเปิดประตู​จากห้อง​ ICU รอลุ้น​ว่าเขาจะเรียกชื่อของญาติใคร ​ เห็นทั้งน้ำตา​ เสียงร้องไห้​คร่ำครวญ และ​รถเข็น​ที่เข็นศพที่พึ่งตายแบบสดๆร้อนๆ​ ผ่านไป​ มีอยู่หลายครั้งที่เรียกชื่อญาติเรา​ ก็ทำให้ขนลุกตั้งแต่หัวจดเท้าทุกครั้ง​ ไม่ว่าจะให้ไปเอายา​ หรือหมอรอบดึกอยากคุยด้วย​ มีครั้งหนึ่งหมอระบบประสาทมาตอนตี1​ ทำให้เราเกือบหัวใจวาย​ หมอมาแจ้งว่าผล​ CT.Scan.ออกแล้วนะ และอธิบายผลให้ฟัง

​           หน้าห้อง​ ICU เป็นเหมือนอีกโลกหนึ่งที่เราไม่รู้จัก ​ เราจะเจอกับคนหลายรูปแบบ​ มีหญิงชราคนหนึ่งมาเฝ้าลูกที่เป็นโรคไต​ ทุก​ 6​ ชั่วโมง​ แกจะถูกพยาบาล​เรียกเข้าห้อง เพื่อไปล้างไตให้ลูก​ หญิงชราคนหนึ่ง​ต้องล้างไตเอง​ ต้องอดหลับอดนอนเป็นเดือน เพื่อลูกที่ครั้งหนึ่ง​ แกเคยให้ดูรูปเป็นหญิงสาวหน้าตาน่ารัก​ แต่ตอนนี้ที่เห็นคือ​ ไม่มีผม​ ตัวผอมเกร็ง​ ผิวดำสนิททั้งตัว​ และวันหนึ่งลูกแกไม่สามารถล้างไตได้ต่อไป​ ท้องป่องเหมือนกับคนท้อง​ 9 เดือน​ หมอก็บอกให้แกทำใจ​ คนไข้ไม่สามารถไปต่อได้แล้ว​ เราอยู่​จนสนิทกับแก เช้าๆ​ ก็ไปซื้อของกินมานั่งกินด้วยกัน​ เพราะเห็น​แกไม่มีใคร​ และแกก็ไม่มีเงินด้วย ถึงจะรักษาด้วยสิทธิ 30 บาท แต่การต้องมาอยู่โรงพยาบาลนาน ๆ แกต้องอาศัยเงินจากลูกเขยที่ก็มาบ้างไม่มาบ้าง เรารับรู้​ได้ถึงความรักของคนเป็นแม่​ ไม่ว่าแกจะเหนื่อยจะท้อแค่ไหนก็ไม่เคยยอมแพ้​ และในคืนหนึ่งพยาบาล​ก็มาบอกว่าลูกแกกำลังจะไปแล้ว​ นี้เห็นสายตาของคนเป็นแม่​ แกไม่ร้องไห้​คร่ำครวญ แค่มีน้ำตาคลอ​ ๆ แกบอกว่าสงสารลูกแต่ถ้าลูกไปสบายก็จะได้ไม่ทรมาน​อีกแล้ว

เรื่องราวทั้งหมดนี้อยากแชร์​ประสบการณ์​อีกโลกหนึ่งให้ทุกคนได้รู้จัก​ บางคนอาจจะมีความทุกข์​อยู่​ แต่อยากบอกว่าอีกโลกหนึ่ง​ ก็มียิ่งความทุกข์​ มันคือการอยู่บนปากเหวอะไรสักอย่าง​ ที่พร้อมจะผลักให้เราลงไปได้ทุกเมื่อ ​แต่เราก็ต้องอยู่กับมันให้ได้ การอยู่​หน้าห้อง​ ICU.อีกฟากหนึ่งคือคนที่เรารัก​ แต่เราช่วยอะไรเค้าไม่ได้เลย​ ได้แค่รอ​ รอ​ รอ​ และก็รอ​ ขอแค่เค้ามีชีวิตอยู่​แค่นั้นเอง