เรื่องเล่าเมื่อตอนเข้าค่าย

ขอขอบคุณภาพหน้าปกจาก : https://www.pexels.com/photo/night-dark-shadow-road-silent-white-black-846539/

หากพูดถึงเรื่องเล่าหลอนๆ...ฉันมักจะนึกถึงเรื่องเล่าในโรงเรียนที่ฉันเคยเรียนเมื่อสมัยประถมอยู่เสมอ

มีคนเคยเล่าให้ฟังว่า ที่ตั้งของโรงเรียนนั้น เดิมทีเคยเป็นวัดมาก่อน ทำให้หลายๆจุดภายในโรงเรียนมักจะมีเรื่องเล่าที่แตกต่างกันออกไป

ยกตัวอย่างเช่น บ้านเรือนไทย ซึ่งเป็นที่ตั้งห้องของชมรมดนตรีไทย ก็มีเรื่องเล่าว่าหากมองเข้าไปในกระจก คุณอาจจะเห็นใครบางคน ทั้งที่ตอนนั้นมีแค่คุณเพียงคนเดียวที่อยู่ในห้องก็เป็นได้ นั่นทำให้ฉันมักจะรู้สึกหวาดกลัวเมื่อใดที่ต้องเข้าไปข้างในนั้น

...แต่ว่าเรื่องด้านบนก็ไม่ใช่ประเด็นหลักของบทความนี้

สิ่งที่จะเล่าต่อไป...เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อตอนที่ฉันได้ไปเข้าค่ายลูกเสือ

ตอนนั้นฉันยังเป็นคนที่กลัวผีมาก จึงแอบดีใจที่ห้องเราตัดสินใจไม่กางมุ้ง...แต่ลึกๆก็ยังติดใจกับความเชื่อนี้อยู่

เมื่อถึงวันที่เข้าค่าย ตอนแรกทุกอย่างก็ปกติดี มีการเข้าประจำฐาน ทำอาหารกินเอง ล้อมรอบกองไฟชมการแสดงจากแต่ละห้องอย่างสนุกสนาน

จนเช้าวันที่สอง...

ตอนนั้นฉันน่าจะกำลังเตรียมตัวรอทำกิจกรรมในวันที่สองอยู่กับเพื่อนในห้อง

“รู้เรื่องเพื่อนที่นอนมุ้งยังอะ?”

เพื่อนของฉันเปิดขึ้นมา ก่อนที่เธอจะเริ่มเล่าเรื่องราวที่ได้ยินมาให้ฉันและเพื่อนคนอื่นๆฟัง

มันเกิดขึ้นเมื่อตอนเช้ามืดที่ผ่านมา ซึ่งเป็นเวลาที่ทุกคนกำลังออกจากห้องมาเพื่ออาบน้ำและเข้าห้องน้ำ มีนักเรียนกลุ่มหนึ่งจากห้องที่นอนกางมุ้งเดินไปเข้าห้องน้ำตรงบริเวณตึกของน้องชั้น ป.1 ซึ่งอยู่ห่างออกไปจากจุดที่พักเล็กน้อย

ในระหว่างที่กำลังเดินอยู่ ทุกคนในกลุ่มก็ได้เห็นชายแก่สวมกางเกงลายสก็อต ยืนอยู่ตรงบริเวณกลางถนนที่อยู่ด้านหน้าของตึก

บางคนอาจจะคิดว่า คงเป็นพวกคุณครูที่มาเข้าค่ายนี่รึเปล่า?....แต่เปล่าเลย เพื่อนฉันบอกมาว่าทุกคนในกลุ่มต่างไม่รู้จักชายแก่คนนั้นเลยสักคน

[ ถ้างั้น...แล้วใครกันล่ะ? ]

ฉันก็ได้แต่สงสัยมาจนถึงปัจจุบัน

...หลังจากวันนั้น ฉันก็เชื่อมาตลอดว่า

“อย่ากางมุ้งในวันศุกร์โดยไม่มีใครนอน....เป็นอันขาด”