เรื่องเล่าใน... โรงพยาบาล

164

Jasmine

15 พ.ย. 2022|3 min read

อ่านบทความอื่นจาก Jasmine

คัดลอกลิงค์

แจ้งตรวจสอบ

เพื่อนๆ เคยได้ยินกันมั้ยคะว่า บางคนเจ็บป่วย รักษายังไงก็ไม่หาย หรือบางคนอยู่ๆ ก็เจ็บป่วยไปหาหมอก็หาสาเหตุไม่เจอ หรือว่าอาการเจ็บป่วยเหล่านั้นอาจจะเกิดจาก "จากเจ้ากรรมนายเวร" ก็เป็นได้... วันนี้ Jasmine มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับการเจ็บป่วยที่เกิดขึ้นภายในโรงพยาบาลมาเล่าสู่กันฟังคะ และเนื่องจากเป็นความเชื่อส่วนบุคคลโปรดให้ใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ

Jasmine ไปโรงพยาบาลเพื่อหาหมอตรวจตามนัด ในช่วงระหว่างรอคิวตรวจนั้น นั่งรออยู่หน้าห้องตรวจ มีผู้คนจำนวนมากมารักษาที่โรงพยาบาลแห่งนี้ ทั้งหญิง ชาย เด็ก ผู้เฒ่า ที่มีสภาพเจ็บป่วยจนบางคนต้องนอนรอบนเตียง สิ่งที่สังเกตได้คือ แต่ละคนปรากฎมีดวงจิตของเจ้ากรรมนายเวรเกาะอยู่ที่ตัว บางคนก็มีดวงจิตเพียงดวงเดียว บางคนก็มีหลายดวงจิตเกาะหรือยืนขนาบอยู่

พิจารณามองด้วยจิต ดูดวงจิตแต่ละดวงมีแต่ความทุกข์ ความหม่นหมอง เคียดแค้นลูกกรรม (คนที่เค้าเกาะติดอยู่) ทำให้เข้าใจเลยว่า บางทีความเจ็บไข้ได้ป่วยก็มีสาเหตุมาจากกรรมที่ได้กระทำผู้อื่นไว้ และเจ้ากรรมนั้นก็อาจบันดาลให้เค้าต้องมีอาการเจ็บป่วยเช่นนี้ได้

Jasmine กำหนดจิตถามเหล่าเจ้ากรรมเหล่านั้นว่า พวกท่านทุกข์ทรมานกันมากไหม และนานแค่ไหนแล้ว

ตอนแรกดูพวกเค้าหันมาแบบไม่พอใจ (ประมาณว่า อย่ายุ่งเรื่องของเค้า) แต่ด้วยจิตที่เราส่งความเมตตาไป เพื่อเป็นมิตรไมตรี ทำให้มีหญิงที่เป็นเจ้ากรรมท่านหนึ่ง เอ่ยตอบขึ้นว่า ผูกพันเป็นภพชาติ เราโกรธแค้นมัน เราจะให้มันทุกข์ทรมาณอย่างที่เราเป็นไปตลอด พอเริ่มมีคนพูดขึ้นมาคนหนึ่ง เจ้ากรรมดวงอื่นๆ ก็แทบจะแย่งกันพูด ถึงความทุกข์ ความแค้นที่ตนเองมีต่อลูกกรรมของตน คล้ายมันพร่างพลูสิ่งที่อัดอั้นกันมานาน Jasmine สัมผัสได้ถึงความทุกข์ทรมาน การจมอยู่ในความแค้นตลอด ของพวกเค้า

โรงพยาบาล จึงกล่าวกับพวกเค้าทำนองว่า ในเมื่อพวกท่านต้องทุกข์ทรมานแบบนี้ ขณะที่ลูกกรรมของท่านๆ ก็ไม่รู้เรื่อง รู้แต่ว่าตนป่วย ทุกข์อยู่กับความเจ็บป่วยแต่ไม่ทราบสาเหตุของความป่วยเช่นนี้ มันจะเป็นการสาสมกับความแค้นได้ไง และจิตพวกท่านก็จมอยู่กับความทุกข์ความแค้นเพียงฝ่ายเดียว ลองตรองเถิด ตกลงใครเป็นผู้ถูกจองจำอยู่ในความทุกข์กันแน่ และใครที่ทำให้ท่านทุกข์กันแน่ เค้าหรือความผูกเจ็บแค้นของจิตที่จองเวรของท่านเอง

เจ้ากรรมเหล่านั้นก็พากันเถียงว่า ท่านไม่ได้มาเป็นพวกข้าไม่รู้หรอกถึงสิ่งที่มันทำกับพวกข้าฯ ว่าเป็นขนาดไหน ท่านมาดูตอนที่พวกมันกำลังรับกรรมเลยสงสารพวกมัน จึงมาเจรจากับข้าฯ มนุษย์ก็เข้าข้างกันเช่นนี้

Jasmine อธิบายต่อทำนองว่า พวกท่านเข้าใจผิด ลูกกรรมของท่านเหล่านั้นมิได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับข้าฯ และข้าฯ ก็ไม่รู้ว่า เค้าทำอะไรกับพวกท่าน ซึ่งไม่ว่าอย่างไร สภาวะที่เกิดมันก็สาสมกันที่พวกเค้าต้องเจ็บป่วยทุกข์ทรมาน แต่ที่ ข้าฯ มองดูคือพวกท่านต่างหากที่ดูแล้วน่าสงสารทุกข์ทรมานไม่ต่างกับพวกเค้า ทั้งที่พวกเค้าไม่รู้ถึงการกระทำบาปอันนี้ และทุกข์ตลอด เอางี้ไหม ลองวางความแค้น ความเจ็บปวดลงสักแปบ เอาแบบครู่เดียว วางจิตเฉย เหมือนไม่รู้จักพวกเค้า แล้วลองสำรวจตัวเองสิว่าพอจะมีความสุขขึ้นมาบ้างไหม

โรงพยาบาล ซึ่งตรงนี้พวกเค้าว่า ทำไม่เป็น ตลอดเวลาที่อยู่มันสั่งสมความแค้นจนจิตรับรู้เพียงแค่นี้ ถ้าจะลองทำจะทำอย่างไง

Jasmine จึงถามว่าท่านใดสวดมนต์ได้ จะบทอะไรก็ได้ที่ตนถนัด ที่สวดแล้วทำให้สบายใจ สวดแล้วทำให้จิตสงบ โล่งโปร่ง ลองวางความแค้นหรือสิ่งรอบตัวทั้งหมด เอาความรู้สึก จับอยู่กับบทสวดที่ท่านกล่าวขึ้นมา เอาแค่จบเดียวพอ และจากนั้นก็หันกลับมายึดความโกรธแค้นต่อ ลองเปรียบเทียบความรู้สึกที่เกิดขึ้นทั้ง 2 สภาวะดู ทำดูไหม ทำแล้วไม่ ok ไม่เกิดผลดีต่อจิตอย่างไรก็เลิกทำ

แต่ถ้าท่านใดทำแล้วรู้สึก จิตเบา สงบ ไม่ทุกข์ทุรนทุรายในช่วงขณะนั้น มันก็เป็นสิ่งดีกับจิตท่าน และลองดูวันนี้เอาแค่จบเดียว คราวต่อไป ลองวางจิต วางแค้น และสวดมนต์บทนั้นเองเพิ่มเป็น 2 จบดู เมื่อทำแล้วรู้สึกว่าได้ผลก็ทำเพิ่มไปเรื่อยๆ ท่านจะพบว่าจิตท่านนั้นมีความสุขมากขึ้น และมากขึ้น ดีกว่ามานั่งเคียดแค้นทั้งที่ลูกกรรมไม่รู้อะไรด้วย ทำจนพอใจก็สามารถกลับมาจองกรรม ทำร้ายเค้าต่อ ก็ได้ไหม

ดูพวกเค้าหยุดฟังและมีบางดวงจิตเอ่ยว่าเค้าสวดไม่เป็น Jasmine เลยแนะว่า บทพุทธคุณหรือแค่ นะโมตะสะ ไปเรื่อยๆก็ได้ เพียงแต่ขณะสวด เอาความรู้สึกนึกคิด จิตใจมาจรดจ่อที่บทสวดนี้เท่านั้น

จากนั้น Jasmine ก็สวดนำขึ้น ก่อนสวดชวนเจ้าที่ที่ดูแลสถานที่นี้ และดวงจิตที่อยู่ที่นี้มาร่วมสวดด้วย เลยปรากฎว่ามาร่วมกันมากมาย พอครบหนึ่งจบ ก็ให้ทุกท่านหยุดสวดแล้วลองสำรวจจิต อารมณ์ และสภาวะตัวเองว่าเป็นอย่างไร รู้สึกเช่นใด

ดูพวกเค้าสดชื่น สดใส จิตสว่างขึ้น เลยแนะต่อว่า ลองทำดูน่ะ ส่วนท่านใดไม่อยากทำก็ตามใจมันคือจิตและสภาวะของท่าน ข้ามิได้มีส่วนได้ส่วนเสียอะไรด้วย เพียงแต่ได้พบกันถือเป็นวาสนาที่พอจะแนะนำกันไป

จากนั้นก็พอดีถึงคิวที่ Jasmine เข้าหาหมอตรวจโรค สภาวะก็ค่อยๆ เบากระจายแยกย้ายกันไป แต่ก็แอบมอง เจ้ากรรมบางดวงก็ยังคงทำต่อ ดวงจิตบางดวงที่ยืนกรานดื้อรั้นไม่ยอมทำก็ค่อยๆ แอบทำ

โรงพยาบาล เหตุการณ์เช่นนี้ พวกเราทุกคนสามารถทำได้ ไม่จำเป็นต้องมีฤทธิ์ มีตาทิพย์ หูทิพย์ อะไรทำนองนี้ เพียงแต่เราตั้งใจกำหนดพูดกับเค้าในใจ เชื่อเถิดพวกเค้าได้ยิน ไม่ต้องหวังผลว่าเค้าจะทำหรือไม่ขอเพียงเราสื่อออกไป ตั้งใจทำจริงจังตามขั้นตอนที่เล่า แม้จะได้เพียงดวงจิตเดียวที่เค้าทำตามมันก็เป็นบุญที่ยิ่งใหญ่กับพวกเราและเค้า คุ้มเกิดขาด และอย่าลืมว่าเราเองก็มีเจ้ากรรมในภพชาติต่างๆ ที่ตามมา มีหรือที่เค้าไม่ลองเอาไปคิดทำ อย่างน้อยเราเองก็ได้ผ่อนทุกข์ของเจ้ากรรมเราเองด้วย

บางคนอาจจะถามว่า ไม่ไปก้าวก่ายกรรมผู้อื่นหรือ เราไม่กลายเป็นรับเวรกรรมแทนหรือ อยากบอกให้ลองคิดดูว่า เพราะเราไม่ได้ระบุเจาะจงถึงดวงจิตใด มันอยู่ที่เค้าสมัครใจทำเอง และมันก็ไม่ได้ทำให้กรรมเวรนั้นตัดสายใยขาดกัน กฎแห่งกรรมมันก็ยังมีอยู่ เราเพียงแค่สะกิดให้ทางปัญญาแก่พวกเค้าโดยมิได้บังคับ อย่างที่ว่า "ให้อะไร ช่วยอะไรไม่ดีเท่าการให้เค้าเกิดปัญญาทำสิ่งต่างๆได้ด้วยตนเอง"