เลขาตัวร้ายกับเจ้านายสายเปย์ ตอน กินกันไม่ลง

ปาริสานั่งหอบแฮ่กๆ อยู่ที่โต๊ะอาหารที่ร้านหรูใจกลางเมือง ตาคมสะบัดค้อนให้เจ้านายเบาๆ เป็นเชิงบอกให้รู้ว่าเธอไม่พอใจที่เขาถือวิสาสะมาบังคับให้ทำอะไรโดยที่เธอเองไม่ได้เต็มใจ

“เป็นไงคุณ เหนื่อยอะสิ?” คนที่เป็นต้นเรื่องนั่งยิ้มพอใจที่เขาบังคับหญิงสาวได้สำเร็จ ในขณะที่อีกฝ่ายรู้สึกอยากขย้ำเขาให้ร่างแหลกสาสมกับที่เขาทำกับเธอ

“คุณน่ะมันจอมเผด็จการ?” ปากอิ่มเริ่มเอื้อนเอ่ยวาจาออกมาเป็นประโยคแรกหลังจากสูดเอาออกซิเจนเข้าไปหล่อเลี้ยงร่างกายจนเต็มปอด

“เผด็จการอะไรกันคุณ กับอีแค่เรื่องทานข้าวแค่เนี่ย คุณถึงกับยัดเยียดข้อหาเผด็จการให้ผมเลยเหรอ?” คนหน้าหล่อยังคงมีใบหน้าแย้มยิ้มผิดกับผู้หญิงที่นั่งตรงกันข้ามกับเขาที่ยังคงบูดบึ้งไม่เลิก

“ก็ฉันบอกว่าฉันไม่อยากกินที่นี่ ฉันอยากไปกินที่บ้าน แต่คุณก็ยังบังคับฉุดกระชากลากถูฉันมา แล้วอย่างนี้ไม่ให้เรียกว่าเผด็จการแล้วจะให้เรียกว่าอะไรอ่ะ?” 

“ก็แล้วถ้าฉันจะปิดบังแล้วคุณจะทำไม...ฮะ?” ปาริสาเริ่มเท้าสะเอวด้วยรู้สึกว่าเธอไม่รู้จะเถียงผู้ชายคนนี้ให้ชนะได้ยังไง

“อะ อะ ผมยอมก็ได้ ผมไม่อยากเถียงกับคุณละ เอาเป็นว่าผมขอโทษคุณละกัน แต่ที่ทำไปทั้งหมดเนี่ยเพราะความหวังดีล้วนๆ นะ กลัวว่าแทนที่คุณจะได้กลับไปนอนที่บ้าน อาจจะได้นอนในม่านรูดแทน” เวริศยกมือเป็นเชิงยอมแพ้เพราะไม่อยากจะเถียงต่อ แต่ประโยคปิดท้ายกลับทำให้คนที่นั่งอยู่ตรงหน้าแทบอยากจะฝังกรงเล็บไว้ที่ปากของเขาไว้เป็นอนุสรณ์สักครั้งในฐานะที่ทำให้โสตประสาทการรับฟังของเธอขาดสุนทรียภาพ

“เอ๊ะ! นี่คุณ จะพูดจาดีๆ กับเค้าบ้างไม่ได้เลยหรือไง?” 

“อะ อะ พอๆๆ กินข้าวได้แล้ว น้องครับขอเมนูครับ” ชายหนุ่มเลือกที่จะตัดบทโดยการเรียกบริกรที่ยืนคอยรับออเดอร์อยู่ไม่ไกล

หลังจากจัดการอาหารมื้อค่ำสุดหรูเสร็จสรรพตามรสนิยมของผู้บริหารเวริชพร็อพเพอร์ตี้ เจ้าของบริษัทก็ขับรถคันหรูพาเลขาคนสวยของเขามาส่งที่บ้านโดยความยินยอมแบบไม่พร้อมใจของแม่ตัวแสบ ก็จะให้ทำไงได้ล่ะ ก็กว่าจะเสร็จมื้อค่ำก็ปาไปเกือบจะสี่ทุ่ม เอาเข้าจริงๆ ถ้าจะให้เธอนั่งแท็กซี่กลับบ้านเองในตอนนี้ เธอเองก็แอบหวั่นๆ อยู่เหมือนกันในเรื่องของความปลอดภัย ในเมื่อคืนนี้เธอไม่มีทางเลือก การให้บริการของผู้เป็นเจ้านายก็น่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด

“เป็นไง นั่งเงียบเลยคุณ?” เวริศหันไปมองคนที่นั่งหน้านิ่งอยู่ข้างๆ ก็แอบอมยิ้มอยู่ในใจ เขารู้ว่าหญิงสาวไม่พอใจที่เขามาส่งเธอที่บ้าน แต่ในเมื่อเวลามันล่วงเลยมาจนถึงค่ำมืดดึกดื่นขนาดนี้ เธอเองก็ต้องยอมจำนนแบบคนไม่เต็มใจให้เขาเป็นคนทำหน้าที่นี้แทนแท็กซี่ที่เธอเองก็ไม่ได้รู้จักมักจี่ว่าเขาเป็นใคร หญิงสาวคงคิดว่าการยอมให้เขามาส่งยังไงก็คงจะดีกว่า

“ฉันไม่มีอะไรจะพูด” หญิงสาวตอบคำถามอย่างคนไม่มีอารมณ์ร่วมในขณะที่สายตายังคงจับจ้องไปยังถนนเบื้องหน้า

>>.....................................................................................<<

..To be continue..

--Thank you--

ภาพทั้งหมดจาก pixabay 

• ภาพปก โดย prettysleepy1
• ภาพที่ 1 โดย Foodart
• ภาพที่ 2 โดย Foodart
• ภาพที่ 3 โดย Foodart
• ภาพที่ 4 โดย Pexels

เปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน  App TrueID โหลดเลย ฟรี !

*STAR COVER"อย่ามัวแต่ดูมาดังกัน"*

ทรูไอดีคอมมูนิตี้ ขอชวนทุกคนมาสนุกโคฟเวอร์ พร้อมลุ้นรับเงินรางวัลมูลค่ารวมกว่า 7,000 บาท (5 รางวัล) โคฟคนที่ใช่ ไลก์คนที่ชอบ 'ร่วมสนุกได้ที่ ทรูไอดีคอมมูนิตี้ ห้อง cover บนแอปทรูไอดี'

คลิกเลย >> https://ttid.co/UAnK/7y9jfqkq

อ่านรายละเอียดเพิ่มเติม >> https://bit.ly/3O1cmUQ

ร่วมสนุกตั้งแต่วันที่ 10 มิถุนายน 2565 - วันที่ 3 สิงหาคม 2565