อื่นๆ

เลขาตัวร้ายกับเจ้านายสายเปย์ ตอน เถียงคำไม่ตกฟาก

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
เลขาตัวร้ายกับเจ้านายสายเปย์ ตอน เถียงคำไม่ตกฟาก

เวริศขับรถยนต์คันหรูคู่ใจออกจากออฟฟิศพร้อมกับเลขาสาว วันนี้เขามีนัดคุยกับนักการตลาดเกี่ยวกับโครงการของบริษัทที่กำลังจะเปิดตัวในอีกไม่นาน ก็เลยต้องหนีบปาริสามาด้วย เผื่อวันไหนเขาไม่ว่าง เธอจะได้เป็นคนดิวงานแทน

เลขาตัวร้ายกับเจ้านายสายเปย์

“ทำไมนั่งเงียบไม่พูดไม่จาเลยอ่ะคุณ?” ชายหนุ่มเสมองใบหน้าคนที่นั่งอยู่ข้างๆ แล้วก็อดนึกขำอยู่ในใจ ใบหน้าที่ดูเหมือนจะไม่บ่งบอกอารมณ์ใดๆ พร้อมกับอากัปกิริยาที่นิ่งอย่างกับรูปปั้นทำเอาเขานึกอยากแกล้งขึ้นมาตะหงิดๆ

“ฉันไม่รู้จะพูดอะไร” คำตอบสั้นๆ ไม่บ่งบอกอารมณ์เหมือนกับสีหน้าทำเอาคนถามยิ่งรู้สึกคันปากยิบๆ

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมคุยเอง คุณเรียนจบจากที่ไหนมาอ่ะ?”

“อ้าว! ฉันเป็นเลขาของคุณ คุณไม่รู้เหรอว่าฉันเรียนจบจากที่ไหนมา?” คำตอบของคนตัวเล็กฟังดูกวนๆ เล็กน้อยในความรู้สึกของคนฟัง

“แล้วผมจะไปรู้ได้ไง ผมไม่ได้เป็นคนเรียนนิ” เวริศรู้สึกว่าเขาถามดีๆ แต่หญิงสาวดูจะตอบไม่ค่อยดีเท่าที่ควร

Advertisement

Advertisement

“อ้าว! ปกติก่อนคุณจะรับใครเข้ามาทำงาน คุณไม่ได้ดูประวัติของเค้าหรอกเหรอคะ?”

“นั่นสินะ ทำไมผมไม่คิดที่จะดูประวัติของคุณเลย ทำไมถึงยอมรับช่วงต่อมาจากคุณพ่อหน้าตาเฉยโดยไม่ดูตาม้าตาเรือขนาดนี้เนี่ย” ชายหนุ่มพูดยิ้มๆ ตั้งใจจะกวนอารมณ์คนฟังเล่นๆ ซึ่งก็ได้ผล

เลขาตัวร้ายกับเจ้านายสายเปย์

“เอ๊ะ! นี่คุณ คุณพูดแบบนี้หมายความว่าไงเนี่ย?” ปาริสาหันขวับมาจ้องหน้าด้วยสายตาคาดโทษคนพูดมาก

“แล้วมันมีอะไรซับซ้อนในประโยคมิทราบ?”

“ก็” เธอเริ่มพูดไม่ออก

“ว่าไง มันมีคำพูดไหนที่มันซับซ้อน ผมพูดอะไรที่มันผิดจากความจริงตรงไหน ก็ผมรับช่วงต่อมาจากคุณพ่อของผมจริงๆ นิ ทั้งเรื่องงานและก็เลขา”

“ก็นั่นแหละ ก็ฉันไม่ชอบคำนั้น”

“คำไหน”

“ก็คำว่ารับช่วงต่อไง”

“ทำไม มันไม่ดีตรงไหน?”

“ก็มันดูไม่สุภาพ”

“ไม่สุภาพยังไง ก็คุณพ่อส่งต่อคุณมาให้ผมจริงๆ นิ” เวริศรู้สึกมีความสุขเล็กๆ เมื่อเห็นคนข้างๆ ดีดดิ้น

Advertisement

Advertisement

“โอ๊ย! ฉันไม่คุยกับคุณละ” เมื่อเถียงไม่ออก เธอจึงแก้ปัญหาด้วยการเงียบแล้วหันหน้าออกไปมองวิวทิวทัศน์ข้างนอกกระจกรถแทน

เลขาตัวร้ายกับเจ้านายสายเปย์

เวริศเลี้ยวรถเข้ามาจอดบริเวณลานจอดรถของโรงแรมหรูห้าดาวก่อนเปิดประตูแล้วเดินมุ่งตรงเข้าไปด้านในทันทีโดยมีเลขาสาววิ่งตามไปติดๆ

“คนอะไรเดินเร็วชะมัด จะรีบไปตามควายที่ไหนเนี่ย” ร่างบางที่หอบสัมภาระพะรุงพะรังวิ่งตามอย่างทุลักทุเลพร้อมบ่นกระปอดกระแปดด้วยรู้สึกขัดใจกับการกระทำของผู้เป็นนาย

“บ่นอะไรคุณ เร็วๆ เข้า ผมหิว” ชายหนุ่มเหลียวหลังกลับมาดูคนตัวเล็กที่กำลังวิ่งตามมาซึ่งดูจากท่าทางแล้วคงไม่ค่อยจะสบอารมณ์เขาสักเท่าไหร่

“รู้แล้วนา เร่งจริง” ตาคมซึ้งสะบัดค้อนให้กับแผ่นหลังของเจ้านายเล็กๆ เมื่อเขาหันกลับไปจ้ำอ้าวมุ่งเข้าไปสู่ภายในและเดินตรงไปยังห้องอาหารทันที

“คุณ จะไปไหนอ่ะ?” เสียงใสถามขึ้นขณะที่เห็นเจ้านายกำลังเดินตรงไปยังโต๊ะอาหาร

Advertisement

Advertisement

“ก็มากินข้าวไง ถามได้” เขานั่งลงบนเก้าอี้ในขณะที่อีกคนยืนทำหน้างงด้วยไม่คิดว่าเขาจะมาคุยกับนักการตลาดที่นี่

“ไหนคุณบอกว่าจะมาคุยงานไง?”

เลขาตัวร้ายกับเจ้านายสายเปย์

“ก็แล้วคุยที่นี่ไม่ได้หรือไง มีใครห้ามไว้มิทราบ เชิญนั่ง ผมหิวละ” เวริศผายมือเป็นการเชื้อเชิญโดยเธอเองก็ยอมทำตามแต่โดยดี เพราะไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรในเมื่อตัวเองก็เป็นแค่ลูกจ้างดีๆ นี่เอง จะให้ไปขัดคอเจ้านายมาก คงโดนบีบคอเข้าให้สักวัน

>>.....................................................................<<

..โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ..

--ขอบคุณค่ะ--

ภาพทั้งหมดจาก pixabay

ภาพปก โดย prettysleepy1 จาก Pixabay">prettysleepy1

ภาพที่ 1 โดย Kahl Orr จาก Pixabay">KahlOrr

ภาพที่ 2 โดย yamabon จาก Pixabay">yamabon

ภาพที่ 3 โดย Kahl Orr จาก Pixabay">KahlOrr

ภาพที่ 4 โดย StockSnap จาก Pixabay">StockSnap

เปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
ตรีภัคตรา
ตรีภัคตรา
อ่านบทความอื่นจาก ตรีภัคตรา

รีวิวอาหาร เครื่องดื่ม ท่องเที่ยว นวนิยาย เรื่องสั้น คมความคิดในแง่มุมต่างๆ

ดูโปรไฟล์

ความคิดเห็น

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อทำการคอมเม้นต์