เสียงปริศนา

"ยูลงมาหาแม่หน่อยลูก"

เสียงแม่เรียกคงไม่มีอะไรนอกจากจะปลุกไปทานข้าว​ นี่​4 ทุ่มแล้วนิแม่จะเรียกทำไมแล้วผมหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่จากความสงสัยผมจึงลุกไปดูและมีเสียงกลับมาอีก ​

"ยูอย่าลงไปนะแม่ก็ได้ยินเสียงนั้นเหมือนกัน"​ นี่มันเกิดอะไรขึ้นทำไมผมกับแม่ถึงได้ยินเสียงปริศนานี้​

https://cdn.pixabay.com/photo/2016/08/02/17/02/stairs-1564112_960_720.jpg

ก๊อก​ ก๊อก​ เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น​ ดังขึ้นเรื่อยๆ​

"ยูเปิดประตูให้แม่หน่อย"​ เสียงแม่​ เสียงแม่จริงๆหรอ​ เมื่อกี้ที่ได้ยินก็เสียงแม่นิ

“นี่แม่จริงๆ ทำไมไม่ลงไปทานข้าว”

“ผมเผลอหลับไปหน่อยน่ะครับ”

ผมเดินไปเปิดประตูพร้อมกับแม่ที่เดินเข้ามาในห้องเนื้อตัวและเสื้อผ้าของแม่แปลกไป ทั้งกลิ่นคาวเหมือนกับเลือดและเสื้อที่ดูจะขาดบริเวณด้านหลัง เสื้อสีขาวตอนนี้กลับดูสกปรกไม่น่าใช้ กางเกงสีดำตอนนี้ก็ขาดเหมือนโดนอะไรกรีด บริเวณคอและข้อมือของแม่ขึ้นรอยแดงช้ำ เท้าที่ดูสะอาดกลับดำไม่น่ามองเท้าที่เดินไปทั่วห้องขึ้นรอยเต็มพื้นไปหมด และแปลกไปมากกว่านั้นคือแม่ไม่เคยเข้ามาในห้องผม  พอเดินไปทั่วห้องได้ซักพักแม่ก็หยิบกรอบรูปตรงหัวเตียงขึ้นมา รูปของพ่อ พ่อที่ไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้ว

"กลับไปอย่าลงมา" เสียงนั้นยังคงดังเรื่อยๆ และเสียงหั่นยังดังไม่หยุดผมเดินมุ่งไปที่ห้องครัวสิ่งแรกที่เห็นรอยเท้าที่พื้นห้องครัวเต็มไปหมด ทำไมเหมือนกับรอยบนห้องผมเลย มือและขาของผมเริ่มสั่น รอยเลือดที่เต็มที่ล้างจานจนไปถึงเตาแก๊ส และมีกองถุงดำวางอยู่ข้างๆ  พอมองไปมันยิ่งทำให้มือผมสั่นขึ้นไปอีก ผมนั่งลงยื่นมือไปแกะดูสิ่งนั้น ในถุงมีเนื้อและชิ้นส่วนเหมือนกับคนเลือดที่ไหลออกมานอกถุงส่งกลิ่นคาวไปทั่วและสิ่งที่ทำให้ผมมั่นใจคือสร้อยข้อมือในถุงคือของแม่ ไม่จริงทุกอย่างเหมือนกับความฝัน

"ระวัง" ไวกว่าทุกอย่างร่างของผมตอนนี้กลับชาไปหมด  นี่คงเป็นเสียงของแม่สินะแต่ไม่เป็นไรผมจะไปอยู่กับพ่อและแม่แล้วนะครับ