เหมืองร้าง

ชัยก็ตอบกลับมาว่า “แต่มันมืดแล้ว เราคงมองหาแร่กันต่อไม่ไหว และถ้าเราจะกลับกันคืนนี้ก็คงลำบากแน่ สงสัยคืนนี้เราคงต้องค้างกันที่นี่”

โชคก็ตอบว่า “นั่นสิ อย่างนั้นคืนนี้เราค้างคืนกันที่นี่ก่อน พรุ่งนี้ค่อยเดินหาแร่กันสองสองสามก้อน แล้วรีบกลับกันแต่เช้า”

                                                      ที่มาภาพจาก https://pixabay.com/th/photos

           จากนั้นโชคก็นำเต็นท์ออกมากาง ส่วนชัยก็เดินเก็บฟืนเพื่อมาก่อไฟ  จากนั้นทั้งสองก็นั่งคุยกันที่หน้ากองไฟถึงวิธีชีวิตที่วางแผนเอาไว้เมื่อได้เงินจากการขายแร่ที่จะทำให้พวกเขารวยได้ในไม่กี่วัน  เมื่อคุยกันเสร็จพวกเขาก็นอนพักผ่อนเพี่อเก็บแรงไว้ขับรถในวันต่อไป  พวกเขาหลับไปได้ไม่นานโชครู้สึกปวดฉี่  จึงลุกออกมาฉี่นอกเต็นท์ ระหว่างที่เขายืนฉี่อยู่ใกล้ๆ กับเต้นนั้น  เขาก็เห็นมีเงาคนยืนอยู่ที่ทางเข้าเหมือง  โชครู้ทันทีว่าในป่าลึกยามดึกขนาดนี้ไม่มีคนมาอยู่แถวนี้แน่นอน สิ่งที่เขาเห็นต้องเป็นวิญญาณเจ้าป่าเจ้าเขาแน่ๆ  เขาจึงรีบวิ่งกลับเข้ามาในเต็นท์ แต่เขาไม่เห็นชัยอยู่ในเต็นท์แล้ว  โชคพยายามคิดว่าจะทำยังไงดี จะออกไปตามหาชัยหรือจะรออยู่ในเต็นท์ เพราะเขาไม่แน่ใจว่าร่างๆ เงาดำๆ ที่เขาเห็นจะมาดีหรือมาร้าย  แต่ด้วยความเป็นห่วงเพื่อน เขาจึงค่อยๆ โผล่หน้าออกมาจากเต็นท์แล้วมองไปรอบๆ พอเห็นว่าไม่มีอะไรเขาจึงออกมาจากเต็นท์และพยายามมองว่าชัยหายไปไหน  และเขาก็คิดขึ้นได้ว่า เงาดำๆ ที่เขาเห็นยืนที่หน้าเหมืองอาจจะเป็นเงาของชัยก็เป็นได้ เขาจึงรีบวิ่งเข้าไปข้างในเหมือง  เขาไม่พบชัยแต่เขากลับเห็นคนกลุ่มหนึ่งเดินไปเดินมาอยู่ในเหมือง  ซึ่งแน่นอนว่าจริงๆ พวกเขาเหล่านั้นไม่ใช่คน  แต่เป็นร่างที่ผอมจนหนังติดกระดูก หน้าตาซูบแห้ง  บางร่างก็มีแผลเน่าจนน้ำเหลืองไหลหยดไปทั่วพื้น ดูแล้วเป็นที่น่าสยดสยองเป็นอย่างมาก ทำให้โชคตกตะลึงกับภาพที่เขาเห็นจนตะโกนร้องลั่นออกมา เสียงของเขาดังไปทั่วบริเวณ  เขาวิ่งออกมาจากตรงนั้นด้วยความกลัวสุดขีด  โชควิ่งไปล้มไปและอยู่ๆ ชัยก็วิ่งมาประครองร่างของเขาไว้  ทั้งสองพากันวิ่งมาที่รถ และขับรถหนีออกมาทันทีโดยไม่สนใจที่จะหาแร่ต่อ  เมื่อโชคหายตกใจจากเหตุการณ์ที่ได้เจอแล้ว เขาก็ได้ถามชัยว่า “เอ็งหายไปไหนมา ข้าเดินตามหาเอ็งเข้าไปในเหมืองจนโดนผีหลอกเข้าเต็มๆ”  เมื่อพูดจบโชคก็หันไปมองชัยที่นั่งอยู่ข้างๆ แต่คนที่นั่งมากับเขากลับไม่ใช่ชัยแต่เป็นผีที่สภาพน่ากลัวไม่ต่างจากที่เขาเห็นในเหมืองเลย  เขาจึงรีบโดดลงจากรถแล้ววิ่งหนีฝ่าความมืดเข้าไปในป่าแบบไม่รู้ทิศทาง  เขาหลับหูหลับตาวิ่งจนหมดแรงและสลบไป  โชครู้สึกตัวอีกทีเมื่อเขาตื่นขึ้นมาในตอนเช้า และปรากฏว่าเมื่อคืนเขาได้วิ่งกลับมาที่เหมืองเหมือนเดิม  ขณะชัยก็เดินออกมาจากเต็นท์เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วถามโชคว่า “ทำไมมานอนอยู่กับพื้น แล้วรถหายไปไหน”