ใหม่มาเก่าไปกับลมหายใจของ "คนกลางแปลง"

กล่อมกวี

05 ต.ค. 2021|2 min read

อ่านบทความอื่นจาก กล่อมกวี

คัดลอกลิงค์

แจ้งตรวจสอบ

เมื่อสมัยวัยเด็กตอนผู้เขียนยังตัวเล็กๆเป็นเด็กบ้านนอกคอกนามีความประทับใจมากมายให้นึกถึงและอยากนำมาเล่า หนึ่งในนั้นก็คือประสบการณ์การดูหนังกลางแปลงในสมัยนั้นที่ทั้งสนุกและน่าตื่นเต้นจนกลายเป็นเรื่องที่ผู้เขียนประทับใจอยากบอกต่อกันเลยทีเดียว

สมัยก่อนย้อนไปสักยี่สิบสามสิบปีหนังเร่หนังกลางแปลงยังเป็นที่รู้จักกันอย่างแพร่หลายตามต่างจังหวัดบางทีก็มาในแบบหนังขายยา หนังล้อมผ้า ซึ่งในที่นี้ผู้เขียนขออนุญาติเรียกรวมๆกันว่าหนังกลางแปลง(หนังกลางแปลง=หนังที่ฉายตามที่โล่งแจ้ง) เวลามีหนังกลางแปลงมาฉายตามหมู่บ้านก็จะมีรถประกาศโฆษณาเชิญชวนพ่อแม่พี่น้องลุงป้าน้าอาทั้งหลายให้ได้รับทราบกันว่าวันนี้จะมีหนังมาฉายที่ไหน หนังเรื่องอะไรบ้างใครแสดงนำซึ่งตรงนี้ผู้ที่ประกาศโฆษณาก็จะทำเสียงเร้าอารมณ์ให้น่าตื่นเต้นแบบที่โฆษกส่วนใหญ่เขาทำกันและมันก็ได้ผลทุกทีไป พอชาวบ้านร้านตลาดเขาได้ยินและตื่นตัวกันน่าดูยิ่งเป็นเด็กอย่างผู้เขียนสมัยนั้นด้วยแล้วตื่นเต้นจนต้องวิ่งป่าวประกาศไปทั่วหมู่บ้านเลยล่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า บ้างก็เที่ยวถามคนโน้นคนนี้ว่าไปดูหนังกันไหม อ้อนพ่อ อ้อนแม่ อ้อนพี่บางทีก็ญาติๆให้พาไปบางครั้งแอบหนีไปดูคนเดียวก็เคย ภาพวาดโปสเตอร์หนังย้อนยุค

ส่วนชาวบ้านพอได้ยินเสียงประกาศของรถฉายหนังผ่านมาสำหรับคนที่จะไปดูเขาก็จะรีบทำงานไร่งานนาให้เสร็จก่อนมืดค่ำพอตกเย็นก็รีบอาบน้ำอาบท่าแต่งตัวสวยๆหล่อๆกันทั้งนั้นโดยเฉพาะหนุ่มๆสาวๆนับเป็นโอกาสดีที่จะได้นัดเจอกันด้วยหรือบางคนที่ยังไม่มีคนควงก็จะถือโอกาสนี้แหละหาคู่กันเลยก็มี การดูหนังกลางแปลงสมัยก่อนนอกจากจะเป็นแค่การสันทนาการด้านสื่อภาพยนตร์แล้วยังเป็นการสร้างธุรกิจสืบเนื่องต่อมาอีกมากมายไม่ว่าจะเป็นการค้าการขายอย่างเช่น พวกปลาหมึกย่าง ลูกชิ้น ขนมขบเคี้ยวต่างๆ และอีกมากมายที่ขาดไม่ได้ก็น่าจะเป็นส้มตำ เพราะหนังกลางแปลงเขาฉายกันกลางที่โล่งแจ้งไม่ใช่ห้องแอร์จึงไม่ต้องห่วงเรื่องกลิ่น ฮ่า ฮ่า ฮ่า นี่ก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ผู้เขียนประทับใจนั่งดูหนังไปกินส้มตำไปหมึกย่างด้วยโอ้ย..น้ำลายไหล หนังเรื่องที่ชอบก็บ้านผีปอบ บุญชู บู๊ๆหน่อยก็ต้อง สามเหลี่ยมทองคำ ไม่ต้องจำเอาไปคำนวณถึงอายุผู้เขียนหรอกนะเมื่อยนับนิ้ว😁😁😁

นั่นคงเป็นแค่เพียงภาพจำในอดีตที่เฟื่องฟูของวงการหนังกลางแปลงในมุมของคนดูอย่างผู้เขียนเท่านั้น เมื่ออะไรๆมันพัฒนาขึ้นไม่ว่าจะเป็นสังคมเมืองที่ขยายตัวไปตามจังหวัดต่างๆเพิ่มมากขึ้น การเดินทางสะดวกขึ้นคนก็ไปดูหนังในโรงหนังตามห้างใหญ่ๆเสียมากกว่า บวกกับเทคโนโลยีใหม่ๆที่พัฒนากันอย่างรวดเร็วไม่ว่าจะเป็นเครื่องเล่นวีดีโอ ซีดี และมาจนถึงยุคนี้ที่มีสมาร์ทโฟน มีอินเตอร์เน็ตใช้ การเข้าถึงสื่อภาพยนตร์ต่างๆมันง่ายขึ้นผู้คนก็แทบจะลืมหนังกลางแปลงไปเลยในปัจจุบัน

จนเมื่อวันสองวันก่อนผู้เขียนได้มีโอกาสได้พบปะและพูดคุยกับรุ่นพี่ท่านหนึ่งที่ทำงานในบริษัทเดียวกันและเพิ่งรู้ว่ารุ่นพี่ท่านนี้นั้นเขามีอีกหนึ่งอาชีพที่ทำมาเป็นสิบๆปีแล้วก็คือการทำ"หนังกลางแปลง" นั่นแหละผู้เขียนถึงได้ย้อนนึกภาพจำเมื่อวันวานอีกครั้ง จากคำบอกเล่าของคนทำหนังกลางแปลงตัวจริงที่มีประสบการณ์มายาวนานตั้งแต่ระบบฟิล์มจนมาถึงระบบดิจิตอลยิ่งได้ฟังก็ยิ่งสร้างความประทับใจให้กับผู้เขียนมากขึ้นไปอีก ภาพเครื่องฉายหนังระบบฟิล์ม ภาพเครื่องฉายหนังระบบดิจิตอล แต่ก็อีกนั่นแหละมันก็เป็นแค่เพียงความทรงจำเท่านั้นหนังกลางแปลงทุกวันนี้ไม่ได้เป็นที่นิยมเหมือนแต่ก่อนไม่ว่าจะเป็นงานจ้างหรือจำนวนคนดูต่างก็ลดลงไปตามสภาพของสังคมที่เปลี่ยนแปลงไปยิ่งมามีโรคระบาดร้ายแรงอย่างโควิด19 เข้ามาซ้ำอีกสองปีที่ผ่านมาเรียกได้ว่างานจ้างเป็นศูนย์กันเลยทีเดียว ที่ทำที่เป็นกันอยู่ทุกวันนี้ต่างก็ล้วนแล้วแต่มาจากความรักความผูกพันที่มีสืบทอดกันมานานจากรุ่นสู่รุ่นเพราะอาชีพนี้ไม่อาจเป็นอาชีพหลักในการหาเลี้ยงครอบครัวได้อีกต่อไปบางทีนานๆเข้าพวกเขาอาจเป็นแค่เพียงตำนานที่น่าประทับใจของใครบางคนแค่นั้นเอง ภาพเครื่องฉายหนัง ภาพคนงานกำลังขึ้นโครงจอภาพยนต์ แล้วคุณล่ะเคยมีความทรงจำที่น่าประทับใจเกี่ยวกับหนังกลางแปลงหรือเปล่า? หรือลืมพวกเขาไปแล้ว "คนกลางแปลง"