อื่นๆ

ไดอารี่เรื่องราวชีวิตใหม่... ของฉันวันนี้

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
ไดอารี่เรื่องราวชีวิตใหม่... ของฉันวันนี้

ชีวิตใหม่... ของฉันวันนี้

ฉีนกับลูกชายของฉัน จากวันก่อนที่เคยอยู่กันเป็นครอบครัว พ่อ-แม่-ลูก มาวันนี้ก็ขยับขยายกันออกไปอีกแบบหนึ่ง หลังจากเมื่อลูกชายของฉันได้ออกไปเข้าเรียนมหาวิทยาลัยและได้เช่าหอพักอยู่กับเพื่อน ก็ทำให้เขาจะกลับมาแค่สุดสัปดาห์เท่านั้น ฉันกับสามีก็ได้อยู่ดูแลแม่ของสามีที่อายุมากแล้ว และย้ายมาอยู่ที่คอนโด ซึ่งในห้องก็จะมีส่วนที่เป็นห้องนอนแยกไป โดยฉันกับสามีนอนในห้อง และแม่สามีนอนอยู่ด้านนอก เพราะท่านจะชอบดูโทรทัศน์ แต่เราสองคนกลับไม่ชอบเลย ขอแค่ได้ที่นอนที่เงียบๆ สงบๆ ก็เหมาะกับฉันที่เป็นโรคนอนไม่หลับแล้ว

ต่อมาสามีของฉันก็ได้ถูกเรียกตัวให้ไปทำงานที่ประเทศ สปป.ลาว ฉันจึงให้ลูกชายย้ายกลับจากหอพักมาอยู่ด้วยกันที่คอนโด เพราะฉันก็ไม่ค่อยสบาย มีปัญหาด้านสุขภาพอยู่ และถ้าไม่มีแม่สามีแล้ว ฉันก็ต้องอยู่คนเดียว เขาก็ยอมย้ายมาโดยดี ตอนนี้เราสองคนแม่ลูกเหมือนกลับมาสนิทกันมากกว่าเดิม เพราะมีเวลาอยู่ด้วยกันมากขึ้น บางทีก็มานั่งคุยกัน กินข้าวด้วยกัน เวลาที่ลูกชายไม่ได้ไปทำงานหรือไปไหน เขาก็จะพาออกไปกินข้าวใกล้ๆ นี้ บางทีก็เป็นชาบู หรือ หมูกระทะ ไม่อย่างนั้นก็เป็นอาหารญี่ปุ่นบ้าง แต่ก็ไปไม่ไกลจากคอนโดที่พักมากนัก แต่บางวันถ้าเขาออกไปทำงาน ฉันก็คือต้องอยู่คนเดียวทั้งวัน เพราะกว่าเขาจะกลับก็ค่อนข้างดึก ก่อนหน้านี้ฉันเคยรอเปิดประตูให้เขา แต่ตอนหลังฉันก็เลยให้เขาไปทำกุญแจห้องเพิ่ม เผื่อเวลาที่วันไหนกลับดึก ก็จะได้เปิดประตูเข้ามาได้เอง ไม่ต้องปลุกฉัน ตอนนี้ฉันเหมือนมีชีวิตความเป็นอยู่แบบใหม่ แทนที่จะเป็นคนออกไปทำงานให้ลูกอยู่กับบ้าน กลายเป็นฉันต้องเฝ้าบ้าน และลูกก็ออกไปทำงานหาเงินมาดูแลฉันแทน แต่ถ้าฉันจะออกไปไหน ก็สามารถทำได้นะ ฉันก็เลยมีอิสระมากขึ้นในการไปเดินห้าง ไปออกกำลังกาย หรือแม้แต่ไปโรงพยาบาลได้ด้วยตัวเอง

Advertisement

Advertisement

ฉันไปออกกำลังกาย

นี่แหละการใช้ชีวิตแบบ New Normal ของฉัน ถึงจะมีอิสระเต็มที่ที่จะทำอะไรก็ได้ แต่บางครั้งฉันก็รู้สึกว่า เอ๊ะ เหมือนมีคนมองอยู่นะ คงเป็นเพราะความเคยชิน เนื่องจากเมื่อก่อนเวลาฉันจะทำอะไร หรืออยู่ตรงไหนในบ้าน แม่ของสามีก็มักจะคอยมาเฝ้าดูฉันอยู่เสมอ ตอนนี้ก็มีบางเวลานะ ที่รู้สึกว่า นั่งอยู่ตรงนี้แล้ว เดี๋ยวเขาอาจจะมานั่งดูฉันอยู่ก็เป็นได้ 555 การที่ได้เป็นอิสระก็ดีเหมือนกันนะ เพราะไม่ต้องเครียดกับเรื่องอะไรใดๆ ที่แม่สามีฉันจะหามาให้อยู่เรื่อยๆ ส่วนลูกชาย ก็ตั้งใจเรียน ตั้งใจทำงาน ไม่เกเร ฉันก็เลยสบายใจขึ้น ความจริงตอนนี้ฉันจะไปไหนก็ได้นะ แต่ถ้าเป็นที่ไกลๆ อย่างที่ฉันคิดว่าจะไปหาสามีฉันที่ สปป.ลาว ลูกชายของฉันก็ไม่อยากจะให้ฉันไปคนเดียว เพราะระยะทางมันไกล เขาอาจจะเกรงว่าฉันจะไม่สบายหรือป่วยกลางทางก็ได้นะ ก็เลยต้องรอคิวว่าเขาจะว่างวันไหน แล้วค่อยไปพร้อมกัน เอาเข้าจริง เขาก็เป็นลูกที่น่ารักและเอาใจใส่แม่ดีเหมือนกันนะเนี่ย รักลูกจังเลย

Advertisement

Advertisement

ลูกชายของฉัน

ฉันเอง

คราวนี้ฉันขอจบเรื่องของฉันไว้แค่นี้ก่อนนะคะ หากผู้อ่านท่านใดมีข้อติชม หรือข้อคิดเห็นเพิ่มเติม ก็สามารถส่งมาบอกฉันได้นะคะ เพื่อจะได้เป็นการปรับปรุงในงานเขียนครั้งต่อไปของฉันค่ะ

ขอบคุณค่ะ

ฉันเอง

เครดิตรูปภาพ - ฉันเอง

เปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน  App TrueID โหลดเลย ฟรี !

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
ฉันเอง
ฉันเอง
อ่านบทความอื่นจาก ฉันเอง

นักเขียนสายอินดี้ ผู้มองว่างานเขียนเป็นงานยาก แต่ก็รักงานนี้มาก

ดูโปรไฟล์

ความคิดเห็น

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อทำการคอมเม้นต์