ไม่มีใครตาย แค่เพราะใครบางคนจากไป

เครดิตภาพปก milada-vigerova-unsplash.com

ตายกับหายไป

เมื่อตอนที่เกิดเหตุสินามิ ความตายมหาศาล สร้างความเศร้ามหาศาล พ่อบางคนเศร้าอยู่เป็นปีๆ เพราะยังหาศพลูกไม่เจอ บางบ้านจัดงานศพทั้งที่ไม่มีศพลูก บางบ้านศพลูกมากเกินจนตั้งไว้ที่บ้านไม่ได้ คนที่เจอศพถือว่าโชคดี

หลังทำพิธีแล้วเผา ความเศร้าก็ดำเนินตามทางของมัน ทิ่มแทงแล้วทุเลา แต่บ้านใกล้กัน ชายผู้มาร่วมงานเพื่อนบ้าน ลูกสาวของเขายังหาศพไม่เจอ

ผ่านมาหลายปีแล้ว เขาก็ยังเศร้า ความเศร้ามันเกิดจากความกังวล ความไม่แน่ใจเพราะไม่เห็นศพ บางครั้งเขามีความหวังว่าลูกไม่ตาย อาจหนีคลื่นวิ่งหายขึ้นภูเขา สติแตกจนจำอะไรไม่ได้ พลัดพรากไปอยู่ถิ่นอื่น จะเป็นอย่างไรบ้างนะ จะกินนอนอย่างไร จะถูกย่ำยีแบบไหน

ความเศร้ามีอายุนาน แม้ไม่มาก แต่น้ำตาไหลตลอดเวลา ถ้าขอได้ เขาขอเห็นศพลูก เพื่อรับรู้ว่าลูกจากไปแล้วจริง และไม่มีความหวังใดๆให้รอ

เราร้องไห้หนักขึ้นเรื่อยๆ จนบางครั้งแทบจะทนไม่ไหว อยากตายตามไป การคว่ำรูปไว้เป็นการช่วยพาเราให้พ้นจากการคิดถึง ให้เราลืมมันชั่วขณะ

เรารู้ว่าเวลามันช่วยให้เราลืมได้ แต่มันกี่วันกัน

เครดิตภาพ rich-smith-unsplash.com

เราเกิดมาเพื่อจาก

ความเศร้าก็เป็นเรื่องแปลก ร่างกายมนุษย์ก็แปลก เรามีความรู้สึกเศร้าตอนใครบางคนตายหรือจากไป เรารู้ว่าความเศร้าฆ่าเราได้ วินาทีที่ความเศร้าเข้าจู่โจม มันคล้ายหอกนับหมื่นพุ่งแทง วินาทีนั้นเราสามารถฆ่าตัวตายตามเขาได้ เราทำอะไรก็ได้ ทำร้ายตัวเองวิธีไหนก็ได้

ความเศร้าอยู่กับเราเหมือนเป็นศัตรู คอยถือมีดทิ่มแทงตลอดเวลา ถ้าร่างกายมนุษย์ไม่มีการยับยั้งความเศร้า ถ้าเกิดความเศร้าเกิดขึ้นแล้วไม่ยอมหายไป ป่านนี้ไม่มีมนุษย์บนโลก

พ่ออาจยังเศร้าที่ปู่ตาย แม่เศร้ากับการตายของลูก ความเศร้าเกิดทุกวัน ถ้ามันไม่มีวันหายไป เราคงฆ่าตัวตายกันหมด

อย่างที่รู้ ความเศร้ามันเจ็บปวด ความเศร้าเพราะคนรักจากไปมันเจ็บปวด แต่ร่างกายมันแปลก มันมีวิธีเล่นกับความรู้สึก มันปล่อยให้เราเจ็บปวดกับความเศร้า เพื่อเราจะเรียนรู้ว่าเราต้องเจ็บปวดแบบนี้ในอนาคต มันบอกให้เราเตรียมตัวและระวัง มันให้เราเจ็บเจียนตาย และหายไปได้ ถ้าเราอดทนมากพอ

เมื่อเวลาผ่านไป ความเศร้าจะค่อยคลาย แม้ไม่หายไป แต่เราทำใจได้แล้ว

เครดิตภาพ michael-dziedzic-unsplash.com

เมื่อคนรักจากไป

คนรักจากไปมีค่าเท่ากับญาติบางคนตาย ความเศร้ามันรุนแรงขนาดนั้น ไม่ต้องถามถึงวินาทีแรกที่จากกัน เราแทบจะตายลงตรงนั้น ภาพทุกภาพย้อนกลับเข้ามา ทุกภาพที่เคยทำ ภาพที่เคยอยู่ จากนั้นจะคิดต่อถึงวันต่อไป วันที่จะไม่มีภาพพวกนั้น

เราคิดถึงวันที่เราต้องผ่านทะเล ผ่านถนนที่เคยไปด้วยกัน ผ่านภูเขาที่เราจะไม่ได้ไปด้วยกันแล้ว รวมทั้งยามเช้าที่เราต้องตื่นมาโดยคิดว่าเรื่องทั้งหมดเป็นฝัน ไม่นับว่าเราจะหลับไม่ลง อาหารทุกจานไม่อร่อยอีกแล้ว หนังทุกเรื่องไม่น่าดูเสียแล้ว คล้ายต่อไปรอบตัวเราจะมีแต่สีเทา ไม่มีสีสันสดใสใดๆ และโลกนี้ไม่น่าอยู่เสียแล้ว

เราอาจอยากแลกอะไรของเราก็ได้เพื่อให้เขากลับมา แขนสักข้างหรือดวงตาสักดวง ขอแค่นำอ้อมกอดของเขากลับคืนมา และเมื่อรู้ชัดว่าไม่สามารถแลกอะไรได้ เราก็รู้สึกไม่อยากอยู่บนโลกนี้ต่อไป

นั่นเป็นวินาทีแรก และวันแรก วันต่อๆไปความเศร้าไม่ลดลง มีแต่จะเพิ่มมากขึ้น เราอาจนั่งเหม่อมองฝนตกแล้วร้องไห้ ฟังเพลงแล้วร้องให้ เห็นเสื้อที่เขาซื้อให้ก็ร้องไห้ น้ำตาไม่มีวันหมด มันไหลออกมาต่อเนื่อง เราอยากจะส่งข่าวถึงเขา บอกลาเขา หวังจะเห็นเขารีบวิ่งมาหา มาทันตอนที่เรากำลังจะตาย ขึ้นอยู่กับวิธีตายที่เราเลือก

ถ้าเรามีสติพอเราจะมีเวลาให้เขามาเห็นแล้วพาไปส่งโรงพยาบาล แต่ถ้าเราขาดสติ เราอาจกระโดดตึกแล้วก็ตายทันที กระโดดน้ำ เราตายทันทีโดยไม่รับรู้ว่ามีใครร้องไห้บ้าง อาจไม่ใช่มีแค่เขาที่ร้องไห้ บางทีเขาอาจไม่เสียน้ำตาเลย เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราตาย หรือเขารู้และเสียน้ำตาให้ แต่ก็ในฐานะคนตายอีกคนหนึ่ง ความเศร้าของเขาแค่ญาติบางคนตาย ซึ่งมันจะหายไปในสักวัน

แต่ถ้าเราไม่ตาย เราเจ็บปวดเหมือนจะตาย แต่เราไม่ตาย เราผ่านความเจ็บนั้นมาได้จนครบเจ็ดวัน เราคว่ำรูปของเขาไว้ตลอดเจ็ดวัน เมื่อแสงแรกของเช้ามาถึง เมื่อเราลืมตามาเห็นมัน แสงสีส้มอ่อนๆที่สาดเข้ามาในโลกสีเทาของเรา เมื่อเราสูดอากาศเข้าไป และรู้ตัวว่าไม่ตาย

เราจะหยัดร่างลุกขึ้น ยืนมองยามเช้าที่กำลังมาถึง จากนั้นเราค่อยหงายรูปของเขาขึ้น คิดถึงวันวาน คิดถึงวันเวลาที่ทำด้วยกัน ดีแค่ไหนที่เราได้มีเวลาเหล่านั้นร่วมกัน ดีแค่ไหนแล้วที่ได้เจอกัน และดีแค่ไหนที่เรายังหายใจอยู่

เราจะเก็บข้าวของที่เราทำลายแตกหัก บางชิ้นไม่สามารถกู้คืน เหมือนความตาย เราไม่สามารถเห็นคนที่ตายไปแล้ว เราไม่สามารถได้เจอเขาอีกแล้ว แต่สำหรับคนรัก เขาแค่จากไป เขายังอยู่บนโลกนี้ ใช้ชีวิตอีกที่ ซึ่งเรามีโอกาสเจอกันอีกครั้ง เราแค่มีลมหายใจรอ

เครดิตภาพ med-badr-chemmaoui-unsplash.com

ความเศร้าเป็นเรื่องแปลก

มนุษย์ก็แปลก ความรู้สึกยิ่งแปลก เราแค่รู้สึกเท่าทันกับมัน เราอยู่ได้

ไม่มีใครตาย แค่เพราะใครบางคนมาจากไป

เราตายเพราะเราฆ่าตัวตาย ไม่ใช่เพราะใครจากไป