Curfew Cat เคอร์ฟิว เหมียวจร หัวใจเวอร์จิ้น

Curfew Cat เคอร์ฟิว เหมียวจร หัวใจเวอร์จิ้น

อย่าเพิ่งตื่นตระหนก ว่ามีการประกาศพรก.ฉุกเฉิน เพิ่มเติมจาก ลัด-ทะ-แบน เฮ้ย! รัฐบาล เพราะผมกำลัง กล่าวถึง ไอ้เจ้า "เคอร์ฟิว" แมวน้อยจรจัดเพศผู้ จอมยียวน กวนประสาท และกวนบาทา อย่างที่สุด ซึ่งมันเองก็เพิ่งย้ายตูดที่เต็มไปด้วยขนปุกปุย มาอาศัยร่มเงา ยังสถานบันเทิง เริงรมย์ ของคนกลางคืน ไม่บอกหรอกว่า ที่ไหน สถานบันเทิงอะไร? ทาสแมว ทั้งหลาย รู้แค่ว่า เจ้าแมวบ้าตัวนี้ มันทำให้ชีวิต ที่สุดเส็งเคร็งของผม หมดไป ฮิ ฮิ ฮิ

การมาของเจ้า เคอร์ฟิว ใครจะรู้บ้างว่า มหันตภัยร้ายแรง กำลังมาเยือน หมู่เฮาชาวหนู ที่กำลังเริงร่า อยู่ทุกค่ำคืน ไม่แพ้นักเที่ยว กลัดมันทั้งหลาย ที่แวะเวียน มาใช้บริการ อีหนูที่อยู่ในชุด วาบหวิว ถึงขนาดทำให้ ไอ้หนุ่มโชเฟอร์ ตุ๊ก ตุ๊ก ขนลุกซู่ เผลอปล่อยรถกระแทกตูด วุ่นวายขายปลาเก๋า คริ คริ

ใช่ว่าที่นี่ จะไม่เคยมีแมวมาประจำการ เสียทีเดียว มีมาเรื่อย ๆ ครับ แต่ที่ผ่านมา มีแต่แมวใจเสาะ ไม่กล้าต่อกร กับแก๊งหนูโสโครกพวกนี้เลยสักตัว เต็มที่ก็แค่มานอนหมอบ มองดู ขบวนการหนูเมือง (Capital Rat) ขนถ่ายลำเลียงเศษอาหาร จากถังขยะเหล็กสีเขียว ทรง ๔ เหลี่ยมผืนผ้า ไปยังรังของตน ด้วยอารมณ์ แฮปปี้ สุด สุด

แต่การมาของเจ้าเหมียวน้อย หน้าตาบ๊องแบ๊ว นามว่า Curfew Cat หรือ เคอร์ฟิว ที่มันได้ชื่อนี้ เพราะช่วงนั้น เป็นช่วง รัฐบาลประกาศ พรก.ฉุกเฉิน หรือเคอร์ฟิว เนื่องจากการระบาดของไวรัส Covid-๑๙ ผมไปเจอมันตรงริมฟุตบาท เยื้องหน้าร้านไปนิดนึง มันมาได้ไง ไม่รู้จริง ๆ ยืนหันรีหันขวาง ท่าทีสับสน ไม่รู้ทิศทาง เนื้อตัว สกปรกมอมแมม หมดสภาพแมว แววตา ส่อ อาการ วิตกกังวล และหวาดกลัวอะไรบางอย่าง กว่าจะจูนติด คิดว่า เสียเส้นไปแล้ว

มันมาพร้อมกับความน่ารัก ขี้อ้อน กินจุด้วย ฉลาด ขี้เล่น แต่ไม่เล่นขี้ เคี๊ยก เคี๊ยก  และไม่อยากเชื่อว่า จะเป็นแมว เร่ร่อน จรจัด เพราะบุคคลิก ลักษณะเป็นแมวผู้ดีมีสกุล ถ้าเป็นคน ก็คงรูปหล่อ หน้าใสเหมือน กง ยู พระเอกเกาหลี สามีแห่งชาติ ของติ่งเกาหลีบางคน อิ อิ

หลังจากปรับตัว ดูเป็นแมวขึ้นมาบ้าง ก็เริ่มออกลาย ใครจะรู้บ้างว่า เบื้องหลังหน้าตาน่าขยี้ มันจะซุกซ่อน ความโหด ซาดิสม์เอาไว้ ถ้าไม่เห็นกับตา ย่อมไม่มีวันเชื่อเด็ดขาด วันหนึ่ง มันไปเจอจิ้งจก หลายคนบอก แหม มันเรื่องธรรมดา ใช่คร้าบ ไม่เถียง แต่ตอนนี้ จิ้งจกไม่เหลือสักตัวเลยพี่น้องครับ วันถัดมา มันคาบอะไรคาอยู่ในปาก คุณรู้มั๊ย จิ้งเหลนตัวเบ้อเร่อ ซึ่งมันยังไม่ตาย ทำทีเป็นแกล้งปล่อยแล้วตะครุบ ปล่อยแล้วตะครุบ เล่นอยู่อย่างนั้น กว่าจะกินเป็นอาหารว่างได้ ก็เล่นเพลินนานร่วมสิบนาที ปล่อยให้เจ้าเคอร์ฟิวสวาปามไป หลายคนร้อง ยี้ อย่าเพิ่งยี้ครับ อาหารเม็ดมันเบื่อ ไม่ยอมกินท่าเดียว มันเคยใช้ชีวิตแบบแมว จรจัด มานาน นี่คือ วิถีชีวิตของแมว เร่ร่อนครับ ชีวิตต้องสู้ อะไรกินได้ ต้องกิน ไม่เหมือนแมว คุณหนู ที่สะอาดสะอ้าน อยู่แต่ในบ้าน คอยเซลฟี่ลงเฟสกับเจ้านายสบายกว่ากันเยอะเลย

เจ้าเคอร์ฟิว เป็นแมว กินง่าย อยู่ง่าย เป็นที่รักใคร่ต่อผู้พบเห็น ทาสแมวที่นี่ก็มีหลายคน พลัดเปลี่ยนหมุนเวียนมากอด มาฟัด มาดม ด้วยความเอ็นดู แต่สิ่งที่กวนใจ เคอร์ฟิว คือ เจ้า Jojo (โจ โจ้) แมวขาวขาใหญ่ เจ้าถิ่น จอมโหด เป็นแมวรุ่นดึก ใช้ชีวิตเพลย์บอย ไม่ค่อยอยู่ในรัง ชอบร่อนปล่อยแก่ ไปเรื่อยเปื่อย นอกจากหิว จึงจะมารัอง หม่าว หม่าว รอทาสแมว นำอาหารมาเทให้ บางทีหายไป ๒-๓ วัน จึงโผล่มา พร้อมใบหน้า ทีเต็มไปด้วยรอยเล็บ รอยเขี้ยว คงไปฟัดกับเจ้าถิ่นมาแน่นอน ชัวร์

ส่วน เคอร์ฟิว แมวหนุ่มน้อย เวอร์จิ้น ของเรา ถ้าเจ้า โจโจ้ มา ก็จะวิ่งพรวดไปยังกรง ที่ผมเตรียมไว้ให้ สำหรับหลบภัย มีบางครั้ง โจโจ้ ย่องเบา เงียบกริบ เคอร์ฟิว ไม่ทันตั้งตัว มันจะปราดเข้ามาตะครุบ เดือดร้อนพวกผม ที่ต้องคอยไล่ เจ้า โจโจ้ ออกห่างเคอร์ฟิว ไม่งั้น เคอร์ฟิว เละเป็นโจ๊กแน่

โชคดีที่ เจ้า โจโจ้ ไม่ค่อยอยู่ ไม่งั้นคงวิ่งไล่กวดกันกระจาย มาที่เรื่องราว อันเป็นมหากาพย์ ระหว่าง เคอร์ฟิว กับแก๊งหนูจอมซ่า ยอมรับ หนูที่นี่ มีมากมายกำจัดยังไงก็ไม่หมด คอยเป็นหอกข้างแคร่ สร้างความรำคาญไม่หยุดหย่อน เผลอเป็นขึ้นรถ เข้าไปทำรังในห้องเครื่อง ออกลูกออกหลาน กัด แทะ เล็ม สายไฟ ขาดกระจุยกระจาย มันคือปัญหาระดับชาติ หนูมันก็มีชีวิตนะ ใช่ครับ แต่คนก็มีชีวิตเหมือนกัน อันตรายอาจเกิดขึ้นได้เสมอ เราคงไม่โทษหนู เพราะหนู แยกแยะไม่ออกหรอก ว่าไหนผิดไหนถูก แค่รู้ว่า ตรงไหนปลอดภัย มีอาหาร มันก็ปักหลักอยู่ตรงนั้นแหละ

หลังบ่มเพาะความกล้าได้มากพอสมควรแล้ว ก็เริ่มเสาะหาเหยื่ออันโอชะรายใหม่ ใช่แล้ว คิวต่อไป คงหนีไม่พ้น บรรดาคุณหนู ไอ้หนู หรือ อีหนูทั้งหลาย ที่จะขึ้นเขียงรอเป็นรายต่อไป

เย็นย่ำตะวันโพล้เพล้ เหล่าบรรดากองทัพหนู ยังคงครึกครื้น กับเศษอาหารในกองขยะ บางตัวยื้อแย่ง เศษเนื้อ วิ่งไล่กัดกัน ร้อง จี๊ด จี๊ด วนรอบ ๆ ถัง บางตัวมุดเข้าไปในถุงดำ ขยุกขยิก อยู่ข้างใน "อะฮ่า พิซซ่า รส บาร์บีคิว ของชอบ หง่ำ หง่ำ จ๊วบ!" บางตัวอร่อยจัดถึงกับอุทานเป็นภาษามนุษย์ (เวอร์ไปมั๊ย ฮิ ฮิ) เจ้าคุณมัคนายกหนู  หรือคุณปู่ซู่ซ่า เดินกระเพรกสามขา เข้า อาบ อบ นวด เอ๋... ไม่ใช่สิ เดินเข้าไปหาเศษอาหาร กระเดือกลูกชิ้นก้อนใหญ่ลงคอ อย่างตะกละตะกลาม ไม่ไหวชิ้นใหญ่ไป ถึงกับขย้อนออกมา ด้วยความทุลักทุเลhttps://pixabay.com/th/users/sibya

ขณะประชากรหนู กำลังสนุกสนานเพลิดเพลินกับ ดินเนอร์มื้อพิเศษอยู่นั้น พลันบังเกิดเงาดำทะมึน เคลื่อนตัวทาบทับ ยังจุดศูนย์กลาง จนทำให้บรรดาเหล่า มวลชนหนูถึงกับ ชะงักกึก กิจกรรมที่กำลังดำเนิน เป็นอัมพาต โดยฉับพลัน คล้ายโดน คาถา นะจังงัง ของหลวงพ่อเดิม แววตา คมกริบโฟกัสไปยัง หนูอ้วนทั้งหลาย เขี้ยวน้อย ๆ เผยอลอดริมฝีปากออกมาอย่างช้า ๆ

เจ้าหนูวัยรุ่นตัวเก่ง ลุกยืนจังก้า ท้าทายในบัดดล "ว่าไง ไอ้แมวหง่าว เจ้ารึ คือ เคอร์ฟิว เหมียวน้อย ลูกแหง่ ร้องเหมียว ๆ หาแม่ น่าสงสารแท้ มามะ แม่จะให้กินนม ฮ่า ฮ่า ฮ่า"

​​​​​"พูดจา ระวังปาก พูดมาก เดี๋ยวปาก มีอม"

"อมไรจ๊ะ" "อมส้นตีนค่ะ" "อุ๊ย ตายว้ายกรี๊ด กลัวจังเลยย่ะ ก๊าก ก๊าก ก๊าก" บรรดาหนูขี้เรื้อนต่างหัวเราะ เยาะหยันกันอย่างครื้นเครง

มีการโต้ตอบกันไปมาอย่างเผ็ดร้อน "ชิชะ เจ้าเหมียวน้อย กระจ้อยร่อย กระจิ๊ดริ๊ด เจ้าไม่รักชีวิต เจ้าแล้ว กระนั้นหรือ ถึงอวดดี มีวาจา ว่าบ่ครือ เองมีมือ ข้ามีตีน ก็ฟินไป" มัคนายกหนู ปล่อยคารม  อย่างผู้คงแก่เรียน

ครั้นได้ยินคำปรามาส เคอร์ฟิว ชักเริ่มโกรธ  จึงสยายกรงเล็บ แยกเขี้ยวขาววับ ตั้งท่ากระโจนเข้าตะครุบ "หนูทั้งหลายจัดขบวนท่าเตรียมตั้งรับ" มัคนายกหนู ออกคำสั่งเฉียบขาด..."ทหารหนูอันเป็นที่รักของข้า ลุย!"

<<<โปรดติดตามต่อไป>>>

ภาพปกแต่งตัวหนังสือด้วย: canva & phonto

ภาพประกอบทั้งหมดถ่ายโดย:ผู้เขียน

ภาพประกอบที่ ๘: freepiนูคู่ปรับ image widget