หอพักของฉัน ห้อง6..

❝ การที่ได้นอนหลับแบบสนิท มันรู้สึกยังไง.. จำไม่ได้แล้ว ❞

ตอนเป็นเด็ก ฉันชอบถามว่า “ผีมีจริงมั้ย” แต่พอโตมา ฉันชอบถามว่า  “คุณเชื่อเรื่องผีมั้ย”  ถ้าจะบอกว่า.. ทั้งหมดต่อไปนี้ที่ฉันจะเล่ามันคือเรื่องจริงล่ะ?.. พูดถึงก็นะ.. มันเป็นเรื่องเหนือธรรมชาติ พวกสิ่งลี้ลับ สิ่งที่สัมผัสได้ด้วยความรู้สึกพิเศษบางอย่าง  แบบว่า.. มันอัดอั้นตันใจมากเลยนะ กับเรื่องบางเรื่อง ที่ไม่สามารถเล่าให้ใครฟังได้ เลยต้องเก็บทุกอย่างไว้ในใจ..ตลอดมา

ขอย้อนอดีตกลับไป..ครั้งแรก กับเรื่องแปลกเมื่อตอนที่ฉันยังเด็ก ไม่รู้ทำไมจำได้ไม่ลืมเลย อายุเท่าไหร่ไม่รู้แต่น่าจะเด็กมากๆ เพราะฉันจำเรื่องอื่นไม่ได้เลย นอกจากเรื่องนี้..

ภาพความทรงจำที่1 : ฉันกำลังยืนอุ้มลูกเจี๊ยบอยู่ในวัดแห่งหนึ่ง รู้สึกว่ามันน่ารักมากๆ ฉันจับมาบีบแบบไม่ได้มีเจตนาจะฆ่ามัน แต่โตมาถึงรู้ว่าฉันกำลังจะทำมันตาย ประเด็นคือ อยู่ๆฉันได้ยินเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งพูดข้างหูว่า “อย่าฆ่ามันนะถ้าทำมันตาย ชาติหน้าฉันต้องเกิดมาไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ เหมือนชาตินี้อีก“ ฉันหันไปมองไม่เห็นใคร จากนั้นฉันก็จำไม่ได้แล้ว ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันได้ฆ่ามันรึเปล่า.. แต่ตอนนี้ ฉันอยากรู้เสียงนั้นคือใคร ?...

จากนั้นฉันก็โต..

นับตั้งแต่วันที่ฉันย้ายจากครอบครัว ในปี พ.ศ.2546 มาใช้ชีวิตอยู่คนเดียวลำพังที่หอพักแห่งหนึ่ง ย่านสุขุมวิท ห้องหมายเลข 6..

ซึ่งห่างไกลจากครอบครัว โดยปกติ ชีวิตส่วนใหญ่ “ฉันโสด” ฉันค่อนข้างเก็บตัว รักสันโดษ ฉันไม่ออกไปไหน ไม่พูดคุยกับใคร ทำงานออกจากบ้านเช้าและกลับมืด ความสุขของฉันคือการได้อยู่ในโลกส่วนตัว อยากอยู่เงียบๆ สงบๆและ ไม่รู้จักใครเลย แต่แปลกที่ทุกคนแถวนั้นรู้จักฉันหมด ..

ในช่วงแรก ฉันรับรู้ได้เลยว่าเด็กเยอะเล่นกันเสียงดังเชียว บางครั้งก็มาโดนประตูห้องฉันแบบ..ไม่ได้ตั้งใจ ฉันเข้าใจ.. ชอบห้องนี้ฝ่าสวย อยู่สบาย แบ่งสัดส่วน ราคาถูก

อยู่ๆ มาวันหนึ่ง ขณะที่ฉันกำลังอยู่ในห้องลำพัง ตอนกลางวันก็มักได้ยินเสียงเคาะประตูเป็นประจำ บ่อยๆ ฉันไม่ได้สนใจอะไรมาก คิดว่าคงเป็นเด็กๆแถวนี้มาเคาะเล่นละมั้ง และฉันก็ไม่เคยเปิดประตูออกไปดูเลย ซึ่งมันควรเป็นเรื่องปกติของการใช้ชีวิตแบบฉัน ก็ไม่น่าจะมีใครมาเคาะเนื่องจากอยู่ห่างไกลจากคนรู้จัก และถ้ามี..  ก็มีแค่เจ้าของห้องที่มาเคาะตอนสิ้นเดือนและวันปีใหม่ เท่านั่น

จนวันนึงฉันจะนอนพักผ่อนตอนกลางวันพอดี ก็ได้ยินอีก ฉันจึงเปิดประออกไป เพื่อบอกประมาณว่า “น้องๆขาเล่นเบาๆอย่าโดนประตูห้องพี่จะขอนอนหน่อย” แต่พอฉันเปิดประตูออกไป เท่านั้นแหละ!! ฉันถึงกับอึ้ง!!และร้องว่า.. อ้าววว!! ไม่มีใครสักคน และก็นึกได้ว่า เออ..ใช่ วันนี้ไม่มีเสียงเด็กๆเล่นนี่นา ฉันคิดในใจอีกว่า เอ๊ะ!!ใครแกล้งป๊ะเนี่ย.. ปิดประตู แล้วก็ปล่อยผ่านไป

ครั้งต่อมา ก็ได้ยินเสียงเคาะประตูเหมือนเคย ฉันจึงเดินไปส่องที่ม่านข้างประตูเพื่อจะแอบดูว่าใครมาเคาะ แต่กลับมองไม่เห็นใครเลย.. ก็แปลกใจนะแต่ก็ปล่อยผ่านไป

ครั้งต่อมา ได้ยินอีก!! ฉันรีบวิ่งไปเปิดประตูทันทีเลย แต่เชื่อมั้ย ไม่มีใครที่หน้าห้องฉัน!! เป็นไปได้ยังไง!! ฉันคิดในใจใครจะเร็วปานนี้  คือในใจ ฉันคิดว่ามีคนแกล้งเล่นมาเคาะแล้ววิ่งไปแอบ ไรงี้ .. บางทีก็กลางคืน ฉันส่องม่านแอบดูบางครั้ง ก็เห็นมีขาคนยืนหน้าประตู แต่มันมืด มองเห็นไม่ชัดเจน พอเปิดไฟหน้าห้องดู ก็ไม่มีใคร

และก็มีครั้งต่อไปๆๆๆๆๆๆๆๆ.. กลางวันบ้าง กลางคืนบ้าง แบบนี้เรื่อยๆ ก็กลัวนะ แต่ฉันไม่ได้สนใจ ใส่ใจ ทำเฉยๆบ้างไรบ้าง ในใจคิดว่าอาจมีคนแกล้งเล่นไม่ว่าด้วยจุดประสงค์อะไรก็แล้วแต่ หรืออาจเคาะห้องผิด หรืออะไรก็ช่างเถอะ ถ้าฉันอยู่ในห้องต้องปลอดภัยกว่าการอยากรู้ หรือเปิดประตูออกไปดู จนกระทั้ง ลืมเรื่องนี้ไปเลย ก็แปลกดีแฮะ! นี่ฉันไปลืมได้ยังไง?!..

ในส่วนเรื่องราวของเวลากลางคืน..

เกือบทุกคืนที่ฉันนอนไม่ค่อยจะหลับ แบบ..หลับบ้างไม่หลับบ้าง บางคืนก็ไม่ได้นอนเลยก็มี..บางคืนได้ยินเสียงเหมือนกับอะไรคานอยู่บนฟ่า และ บางคืนก็โดนผีอำ เริ่มทำให้ฉันกลัวสิ่งที่มองไม่เห็น.. กลัวความมืด เลยจำเป็นมากที่ต้องเปิดไฟนอนทุกคืน โดยการเปิดไฟห้องน้ำทิ้งไว้จนเช้า ก็เคยเปิดไฟดวงใหญ่นอนแล้วมันสว่างเกินไปก็นอนไม่หลับอีก แต่ยังไงก็ไม่ได้ช่วยเลย ยังคงโดนอำอยู่สม่ำเสมอ เป็นระยะๆ แต่บ่อยมากกกกกก เวลาโดนอำ ตามที่ทุกคนรู้คือจะขยับไม่ได้ รู้สึกเหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่น แต่บางครั้งฉันรู้สึกเหมือนฉันตื่น.. บางครั้งฉันรู้ว่าฉันหลับอยู่และพยายามที่จะตื่น.. บางครั้งฉันรู้สึกเหมือนกำลังตกอยู่ในภวังค์ และลึกๆเข้าไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ ยากที่จะตื่น แต่ระยะหลังๆฉันรู้สึกเหมือนหลับอยู่ บางครั้งหายใจไม่ออก พอหลุดได้ตื่นมาจะเหนื่อยเลย บางครั้งหายใจได้แต่หลุดมาแล้วเพลียหมดแรงรู้สึกอ่อนแอยังไงไม่รู้ แต่ทุกครั้งฉันจะขยับร่างกายไม่ได้ เหมือนโดนกดโดนทับ บางครั้งฉันเห็นเลยเป็นเงาดำๆลักษณะเหมือนเงาคนพุ่งเข้ามาใส่ฉันพอใกล้ถึงตัวฉันเงานั้นจะฟุ้งๆ แบบมันเกิดขึ้นไวมาก จากนั้นก็เริ่มรู้สึกชาๆร้อนๆวู้บๆและขยับไม่ได้ตามลำดับ ฉันพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองหลุดออกจากการโดนอำ บางคืนสวดมนต์ บางคืนด่า บางคืนหลุดเอง บางคืนวิธีที่เคยทำก็ไม่ได้ผล บางคืนหนักๆ ทำทุกอย่างแล้วก็ยังไม่หลุด ฉันจึงตั้งสมาธิ และพยายามออกแรงกำหมัดเพื่อให้ได้ความรู้สึกตัวและหลุดจากการโดนอำ ก็เป็นแบบนี้เรื่อยมา

และในช่วงเวลาสั้นๆ ช่วงนึง ช่วงที่ฉันมีแฟน ตอนคุยโทรศัพท์มักทักว่าเสียงใคร? อยู่กับใคร? ทำฉันหลอนไปเลย บางคนที่ค้างตื่นมาปากบวมบ้าง บางครั้งตาบวมบ้าง บางครั้งก็ตื่นป่วยทั้งๆที่มะคืนสบายดี คือถ้าหากแฟนคนไหนได้นอนค้างที่ห้องนี้ ต้องมีเจ็บไข้ได้ป่วยเกือบทุกคน บางคนก็บอกว่ารู้สึกแปลกๆนะกับห้องของฉัน เหมือนมีอะไรบางอย่างแต่.. ก็ไม่รู้อะไรยังไง แต่ทำเอาฉันกลัวและคิดหนักไปอีก ทุกคืนและทุกครั้งที่ฉันนอนหลับ ฉันไม่เคยได้หลับสนิทเหมือนใครๆหลายคน ทุกครั้งที่หลับจะต้องฝัน ตลอดทุกคืน ไม่รู้ทำไม..

ฉันเข้าใจ.. ดั่งใครๆชอบพูด.. บางก็ว่า ” ดูหนังมากไปรึเปล่า”  , “ คิดมากรึเปล่าเลยเก็บเอามาฝัน “  ฯลฯ

แต่..ทำไมเรื่องราวในฝัน มันไม่เหมือนเรื่องที่ฉันคิดมาก และมันไม่เหมือนในหนังในละครที่ฉันดูเลย ฉันก็ฝันแล้ววววฝันเล่าาาาา ฉันพยายามวิจัยตัวเอง วิเคราะห์ หาสาเหตุ เพราะฉันต้องการแค่ได้นอนหลับ หลับแบบสนิท ...

ฉันจึงเลิกดูหนัง เลิกดูละคร เลิกเปิดทีวี!! ไปพักใหญ่ๆเลย แต่.. ฉันก็ยังคงฝันอยู่ในทุกๆคืน

ที่แปลก.. คือเรื่องราวในฝัน ฉันสามารถฝันแบบไม่ซ้ำกันเลย บางคืนทำให้ฉันไม่อยากตื่นมันติดอยู่ในความฝันเหมือนฉันยังทำไม่สำเร็จลุล่วง บางคืนฉันฝันถึงข้อเท็จจริงถึงเรื่องราวเหตุการณ์การตายต่างๆ ในฝันฉันรู้สึกได้ถึงความเศร้าความเสียใจ ของผู้คนที่ฉันไม่รู้จัก ในฝันฉันเห็นว่าตัวเองยืนมองดูยืนอยู่ในเหตุการณ์ต่างๆแต่ไม่มีใครมองเห็นฉันเกือบทุกคืนที่ฉันร้องไห้จนตื่น และ บางคืนฉันตื่นเพราะบางอย่างที่ทำให้ฉันกลัว ฉันรับรู้ .. รู้สึกได้ถึงวิญญาณที่ตายรู้สึก ขนหลุก มันหวิวๆ วังเวง แบบจับจิต ไปถึงหัวใจ น่ากลัว น่ากลัวมากๆ บางครั้งฉันไม่อยากนอน บางคืน..ฉันฝันเห็นเรื่องราวของตัวเองที่ฉันไม่ได้ทำในชาตินี้ เหมือนเป็นอดีตของตัวเอง ที่เคยเกิดเป็นใครหรืออะไร ทำอะไรมาบ้างและตายยังไง

บางทีฉันคิดเล่นๆ ว่าก็สนุกดีนะเหมือนได้ดูหนังในฝันเลย แต่มันไม่สนุกตรงที่ฉันสัมผัสได้ถึงความรู้สึกต่างๆ มันแย่ที่ต้องรู้สึกเศร้า เสียใจ ทุกข์ ทรมาน ร้องไห้ เวลาเจ็บปวดมันเจ็บจริงๆ แล้วก็ตาย

การตายเป็นพันๆ ครั้ง.. ในฝันมันทรมาน ตอนที่ตื่นๆเพราะรู้สึกเหมือนฉันหายใจไม่ออก กำลังจะหมดลมหายใจจริงๆ❝ เข้าใจความรู้สึกนี้มั้ย ❞

หนทางแห่งการดับทุกข์ของฉัน คือการสวดมนต์นั่งสมาธิ เพื่อให้จิตสงบนิ่ง แต่..ไม่ ไม่ใช่เลย กลับยิ่งเจอ.. จุด จุด จุด

คืนหนึ่งช่วงที่อยู่กับแฟนในขณะที่เราเข้านอนแล้ว ฉันลุกมาเข้าห้องน้ำ ฉันได้ยินเสียงแฟนเรียก ชื่อของฉัน ฉันจึงตะโกนออกมาว่า อะไร .. แต่เสียงเรียกกลับเงียบไป ฉันจึงเดินพูดออกมาจากห้องน้ำว่า “ว่าไง เรียกแล้วเงียบบบ.. ) พอเงยหน้ามองไปที่แฟนฉัน อ้าววววว.. หลับสนิทอยู่ พอเช้ามาจึงถาม..แฟนบอกว่าป่าว และทำเหมือนไม่รู้ว่าฉันพูดอะไร ดูงงๆ กับสิ่งที่ฉันถาม ฉันคิดในใจว่า แย่แล้ววว โบราณบอกว่า “ถ้าได้ยินแต่เสียงเรียกตอนกลางคืนห้ามขานรับ”

คืนต่อมาก็ได้ยินอีก ชัด!! แต่ทีนี้ฉันไม่ตอบและรีบมองไปที่แฟนฉัน ใช่!! เขาหลับ!! มันน่าตกใจและน่ากลัวขึ้นมาทันทีแบบสุดๆ ฉันเกิดคำถามในใจ คืออะไร?

และแล้ว.. ฉันก็ซื้อหมามาเลี้ยง ..

ได้ยินมาว่าถ้ามีหมาอยู่อะไรที่เรามองไม่เห็นจะได้ไม่อยู่... คืนนั้นฉันนอนอยู่บนเตียง โดยปิดไฟแล้วเหลือไฟห้องน้ำไว้เหมือนเคย อยู่ๆก็ได้กลิ่นเหม็นไหม้แรงมากที่ปลายจมูกของฉัน ทำให้ฉันรีบลุกขึ้นมาอย่างตกใจ มาหาว่าอะไรไหม้คือกลิ่นมันเหมือนไหม้หนักมากแล้ว เปิดไฟหาทั่วห้อง แต่ไม่มี. !!!! ... จุด จุด จุด

รู้สึกเหมือนหัวใจตัวเองสั่นรัวๆๆๆๆ นั่งคิดในใจว่า อะไรอะ?! มันยังไง?!? งงในงง เครื่องหมายคำถามเยอะมากๆคือในใจคิดประมาณว่าได้กลิ่นใกล้มากๆแรงขนาดนี้ตรงปลายจมูกนี่.. คือ ..แบบว่า อธิบายยาก แบบ! อะไรใกล้เราได้ขนาดนี้เลยหรอ!! และ หมาของฉันมันก็มีอาการ มองอะไรบางอย่างไปที่จุดๆนึง แล้วส่งเสียงขู่ในลำคอ มันทำให้ฉันขนลุก จิตแทบหลุดออกจากร่างเลยทีเดียว ฉันต้องนั่งตั้งสติพักใหญ่ และแล้วคืนนั้นฉันก็ไม่ได้นอน..

เกือบทุกวัน.. หมาของฉันมันมักมีอาการตลอดๆ อาการแบบว่า มองไปที่จุดๆนึง แล้วทำเสียงขู่ในลำคอ บางครั้งมันทำเหมือนกำลังมองอะไรสักอย่างที่ฉันมองไม่เห็น แล้วเดินหนีบ้าง นอนเล่นอยู่ๆลุกขึ้นด้วยอาการตกใจกับอะไรสักอย่างที่ฉันมองไม่เห็นอีกเหมือนกัน บางครั้งแสดงอาการแบบปกป้องฉันจากอะไรบางอย่างพร้อมกับสายตาที่มองไปที่จุดๆนึง  ..แบบนี้บ่อยๆ ทำเอาฉันหลอนได้อีก

มีอยู่คืนนึงฉันฝันว่า.. มีพระธุดงค์องค์หนึ่ง เดินมาหาฉันและบอกว่า ฉันเป็นคนมีสัมผัสพิเศษ ลองทำแบบนี้สิ่งเพื่อเปิดแล้วจะได้เห็นได้รับรู้อะไรดีๆ ในขณะที่พระธุดงค์องค์นี้พูดกลิ่นหอมมากกกกก แบบได้กลิ่นแล้วมีความสุขบอกไม่ถูกแต่ฉันได้ตอบท่านไปในฝันว่า ไม่ค่ะหนูไม่ขอรับรู้ ไม่ขอสื่อสารใดๆ หนูกลัวมาก อย่าให้หนูได้รู้ได้เห็นเลยนะคะ ได้โปรด.. แล้วฉันก็ตื่น คือมันเป็นเรื่องนึงที่ทำให้ฉันแปลกใจเพราะฉันไม่เคยฝันอะไรแบบนี้มาก่อน..

และในทุกๆวัน ฉันตั้งจิตภาวนาในใจเสมอว่า ฉันไม่ต้องการสื่อสาร ไม่ขอสัมผัสหรือรับรู้อะไรเกี่ยวกับสิ่งลี้ลับสิ่งที่ฉันมองไม่เห็น เพราะกลัวมากจริงๆ

เรื่องราวเดินไปจากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี ตลอดเวลาที่ผ่านมาการที่ฉันพักผ่อนไม่เพียงพอทำให้สุขภาพฉันเริ่มแย่ จากที่เคยแข็งแรงไม่เคยป่วยแม้แต่เป็นหวัด เพราะฉันมีแนวคิดที่ว่า วิถึของฉันคือ การอยู่คนเดียวฉันต้องไม่เจ็บป่วย ต้องมีสุขภาพดี ฉันใส่ใจ ดูแลตัวเองเป็นพิเศษตลอดมาแต่.. สุดท้าย.. ฉันก็เป็นไมเกรน แบบประมาณว่าอดนอนไม่ได้ ทุกครั้งที่นอนไม่พอฉันจะปวดหัวหนักมากและอาเจียน ฉันรู้สึกว่าการปวดหัว นี่มันเป็นอะไรที่ทรมานมากเลยนะทำให้ฉันอ่อนแอเสียการทรงตัวและควบคุมตัวเองไม่ได้เลย   ปวดบ่อยๆ หลายๆปี ผลจากการรักษา ที่ทำCT Scan และ MRI Scan หมอพบน้ำในสมอง เนื่องจากสมองอักเสบเพราะพักผ่อนไม่เพียงพอ ..

ในวันที่ฉันอ่อนแอ วันนึง.. ฉันนั่งร้องไห้กับอะไรแปลกๆที่ฉันเจอและ ฉันเคยพูดคนเดียวในห้องว่า ไม่ว่าอะไรที่อยู่กับฉันในห้องนี้ขอให้ ต่างคนต่างอยู่ได้มั้ย อย่าได้เบียดอย่าทำร้ายกันเลย..

ยังคงมีเรื่องราวของสิ่งที่ฉันมองไม่เห็นอีกมากมาย ที่ฉันยังคงวิจัยตัวเองอยู่ และไม่รู้ว่าจะมีวันจบมั้ย...

★ไม่รู้ทำไม..ฉันยังอยู่ ไม่ไปไหน.. ปัจจุบันเป็นเวลา 17 ปี  ผ่านแล้ว และนั่น..ทำให้ฉันกลายเป็นคนกลัวเวลากลางคืนกลัวการนอนหลับ กลัวการอยู่คนเดียว..ในห้องนี้

แน่นอน.. ฉันยังมีชีวิตอยุ่และยังคงพักอาศัยอยู่ที่หอพักแห่งนี้ ห้อง6..

¸¸.•*¨*•*´¨)

¸.•´¸.•*´¨) ¸.•*¨)

(¸.•´ (¸.•` ¤ҳ̸Ҳ̸ҳpRinceSsҳ̸Ҳ̸ҳ / Thank you