อื่นๆ

เรื่องเล่าจากป้าข้างบ้าน: ขายน้ำส้ม

149
คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
เรื่องเล่าจากป้าข้างบ้าน: ขายน้ำส้ม

ย้อนไปประมาณปี 2526 แอ๊ด ชายไทยเชื้อสายจีน อาศัยอยู่ที่ห้องเช่าเล็ก ๆ ห้องน้ำรวม ราคาเดือนละ 500 บาท ในซอยตรงข้ามสนามกีฬาแห่งชาติ แอ๊ดมีเพื่อนบ้านที่เช่าห้องอยู่ 5-6 ครอบครัว ซึ่งทุกครอบครัวมีฐานะค่อนข้างยากจน หาเช้ากินค่ำ รายได้น้อย หรือไม่ก็ตกงาน แอ๊ดเป็นคนขยัน ประหยัด หนักเอาเบาสู้ รักสะอาด ทุกคนรักแอ๊ด เพราะเขามีน้ำใจ และสุภาพ ด้วยความยากจนทางบ้านไม่ได้ส่งเสียให้เขาได้เรียนหนังสือ เขาจึงต้องดิ้นรนหาเงินเรียนหนังสือด้วยตัวเอง

รถเข็นขายน้ำส้ม

รูปภาพจาก TuanAnhNgo / https://pixabay.com

ทุกวันแอ๊ดจะนั่งรถเมล์ผ่านหน้าห้างมาบุญครอง เพื่อไปหารับจ้างทำงานเล็ก ๆ น้อย ๆ หรือ หาซื้อของมาขาย เพื่อเป็นค่าใช้จ่ายให้รอดตายไปวัน ๆ เมื่อรถเมล์มาจอดที่ป้ายรถเมล์หน้าห้างมาบุญครองเขาก็จะเห็นร้านขายน้ำส้มที่มีคู่สามีภรรยาช่วยกันขาย ด้วยทำเลหน้าป้ายรถเมล์ และอากาศที่ร้อนอบอ้าวในช่วงบ่าย จึงมีลูกค้าจำนวนมากมาต่อคิวซื้อทุกวัน แอ๊ดคิดในใจว่ารายได้ของสามีภรรยาคู่นี้จะต้องดีแน่ ๆ

Advertisement

Advertisement

แสงสว่าง ความคิด

รูปภาพจาก Myriams-Fotos / https://pixabay.com

วันหนึ่งแอ๊ดนั่งรถเมล์ผ่านหน้ามาบุญครองตามปกติ และสังเกตเห็นว่าร้านขายน้ำส้มไม่มาขาย เขาเฝ้ามองทุกวันผ่านไป 3 เดือนแล้ว ร้านน้ำส้มก็ยังไม่มาขายมีแต่พื้นที่ว่างเปล่า แอ๊ดจึงเกิดความคิดที่ว่าตัวเขาเองก็มีรสมือที่ดี น้ำส้มต้นทุนไม่สูง น่าจะได้กำไรดี เขาจึงคิดจะมาขายน้ำส้มแทนที่เจ้าเดิมที่หายไป เขากลับไปที่ห้องรวบรวมเงินทั้งหมดเพื่อซื้อวัตถุดิบ และอุปกรณ์เพื่อจะไปขายน้ำส้มในวันรุ่งขึ้น และเขาก็ไม่ลืมที่จะแบ่งปันเรื่องราวนี้น่ายินดีของเขาให้เพื่อนบ้านทุกคนฟัง ทุกคนต่างสนับสนุนและให้กำลังใจเขา

ตวามหวัง

รูปภาพจาก Alexas_Fotos / https://pixabay.com

เช้าวันรุ่งขึ้น แอ๊ดเตรียมของเพื่อจะไปขายน้ำส้ม อย่างขะมักเขม้น เขาเคี่ยวน้ำเชื่อมใส่โหล สั่งน้ำแข็งป่น และออกไปซื้อส้มที่ตลาดในช่วงสาย เพื่อนำมาคั้น และเตรียมขายในช่วงบ่ายในวันเดียวกัน แอ๊ดมีความหวังอย่างมาก หัวใจของเขาพองโต สายตาของเขาเป็นประกาย เขาจะมีรายได้จากน้ำพักน้ำแรง และมันอาจจะเป็นอาชีพหาเลี้ยงชีพเข้าไปได้ตลอด ยิ่งคิดยิ่งมีรอยยิ้ม เขาคิดขณะที่นั่งรถเมล์ไปซื้อส้ม รถเมล์วิ่งผ่านหน้าห้างมาบุญครอง เขามองร้านน้ำส้มว่างเปล่า เขาพูดเบาในลำคอ "รออีกเดี๋ยวนะ เดี๋ยวจะมาเปิดร้าน"

Advertisement

Advertisement

แอ๊ดหิ้วส้มบางมดสีคล้ำที่ชิมแล้วว่ามีรสชาติที่เหมาะแก่การทำน้ำส้มคั้นขึ้นรถเมล์มา 20 กิโลกรัม จิตใจของเขาเบิกบานและมีความหวังมาก ขากลับรถเมล์วิ่งผ่านหน้าห้างมาบุญครองเช่นเคย เขามองลอดหน้าต่างและเขาก็เห็น สามีภรรยาเจ้าของร้านน้ำส้มกำลังช่วยกันทำความสะอาดหน้าร้าน และเตรียมของเพื่อเปิดร้าน หัวใจของเขาเต้นแรง รอยยิ้มบนหน้าของแอ๊ดค่อย ๆ เลือนหาย ใบหน้าซีดเผือด พร้อมทั้งกอดส้ม 20 กิโลกรัมไว้กับอก

ความเศร้า

รูปภาพจาก HelgaKa / https://pixabay.com

แอ๊ดเดินคอตก หมดเรี่ยวแรง เขาหิ้วส้ม 20 กิโลกรัม กลับมาที่ห้องเช่า เพื่อนบ้านออกมาช่วยหิ้วส้ม แอ๊ดเงียบไม่พูดกับใคร ได้แต่แจกส้มให้เพื่อนบ้านทุกคนกิน ทุกคนรับไว้แกะกินโดยไม่ทันสังเกตเห็นความผิดปกติของแอ๊ด และก็ไม่วายจะถามแอ๊ดว่า "ไหนว่าจะทำน้ำส้มคั้นไปขาย" แอ๊ดตอบเบา ๆ ว่า "เจ้าเดิมเขากลับมาแล้ว" ทุกคนที่กำลังแกะส้ม หยุดนิ่ง และบรรจงห่อส้มที่แกะแล้วเข้าเปลือก และพยายามส่งส้มคืนให้แอ๊ด แต่ไม่ทัน แอ๊ดเดินเข้าห้องเช่าของเขาไปด้วยความหมดหวัง และหม่นหมอง

Advertisement

Advertisement

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ

ความคิดเห็น

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อทำการคอมเม้นต์