กฏสำหรับพนักงานโรงแรม (กะกลางคืน)

หมวยพอรู้มาก่อนบ้างแล้ว ว่าโรงแรมแห่งนี้เคยเป็นตึกเก่าของโรงพยาบาลมาก่อน แต่ตนเองก็ไม่คิดว่าการที่ต้องมาทำงานที่นี่ จะพบเจอกับอะไรที่น่ากลัวตั้งแต่วันแรก จังหวัดบ้านเกิดของหมวย ไม่ใช่สถานที่ท่องเที่ยวยอดนิยม อย่างเช่นจังหวัดอื่น ไม่มีจุดเด่นอะไรสักอย่าง ที่จะเชิญชวนให้คนมาท่องเที่ยวนอกจากห้างสรรพสินค้าประจำจังหวัด ที่ตั้งเก่าแก่มา ตั้งแต่ก่อนที่หมวยจะเกิดเสียอีก เพราะฉะนั้นการที่จู่ๆจะมีโรงแรมใหม่ถูกสร้างขึ้นที่นี่จึงกลายเป็นเรื่องราวน่าสนใจสำหรับคนท้องถิ่น ด้วยความทรงจำเลือนรางหมวยจำได้ว่า พวกผู้ใหญ่แถวบ้านเคยบอกไว้ว่าที่ดินนี้ เคยถูกสร้างเป็นโรงแรมดังกล่าว ก่อนหน้านี้เคยถูกเปิดเป็นโรงพยาบาลมาก่อนแต่ไม่ทราบว่ามีเหตุผลอะไรทางโรงพยาบาลจึงปิดตัวไปเฉยๆ อาคารเป็นโรงพยาบาลร้าง โดดเดี่ยวสู่การเวลาอยู่นานหลังจากนั้นสถานที่แห่งนี้กลายเป็นแหล่งมั่วสุมและจุดล่าท้าผีสำหรับพวกเด็กวัยรุ่นหัวโจก จนกระทั่งมีเศรษฐีคนหนึ่งซื้อที่ดินทั้งหมดของโรงพยาบาลจากนั้นก็ทุบบางส่วนออกและสร้างใหม่ กลายไปเป็นโรงแรมอมรณา ตั้งแต่นานมาถึงจนทุกวันนี้ น่าตลกที่ใครหลายคนคิดว่าอีกไม่นานโรงแรมก็คงจะเจ๊งแล้ว เพราะที่นี่มีนักท่องเที่ยวที่ไหนกัน มองไปทางไหนก็เห็นแต่คอกวัวคอกควาย แต่กลายเป็นว่าผ่านมาหลายสิบปีโรงแรมอมรณา ก็ยังคงเปิดให้บริการถึงจะมีแขกเข้ามานานๆทีก็ตาม

อย่างเช่น กฎข้อที่ 15 ที่บอกเอาไว้ว่ากรุณาเปลี่ยนชุดเครื่องแบบก่อนเริ่มงาน ชุดของทางโรงแรมจะเป็นสีกรมท่าขอบทอง ในนั้นจะมีชุดของคุณอยู่ หากพบว่ามีเสื้อกราวน์สีขาวปะปนอยู่อย่าไปแตะต้องชุดเหล่านั้นเด็ดขาด เพราะชุดทุกชุดในตู้เสื้อผ้า ที่ไม่ใช่เครื่องแบบพนักงานโรงแรม ล้วนแล้วแต่มีเจ้าของอยู่แล้ว และไม่มีใครชอบให้คนอื่นมาแตะต้องสิ่งของ ของตนเองเท่าไหร่ สังเกตให้ดีว่าเครื่องแบบมีรอยเปื้อนสีแดงหรือไม่มี สีของชุดอาจจะทำให้สังเกตยากสักหน่อย แต่โปรดตรวจสอบให้ละเอียดถี่ถ้วน ส่วนใหญ่รอยเปื้อนเกิดจากพนักงานคนก่อนที่ไม่ได้ระวังตัวเท่าไหร่หรือไม่ก็ละเลยกฎข้อบังคับของทางโรงแรม ถ้าหากพบว่าเสื้อมีรอยเปื้อนให้นำไปใส่ไว้ในตะกร้าเสื้อผ้าที่อยู่ในห้องแต่งตัว และหาเครื่องแบบใหม่ที่ไม่มีรอยเปื้อนมาใส่

กฎข้อพิเศษสำหรับเวรกลางคืนข้อที่ 21 หัวข้อเกี่ยวกับแขกพิเศษหน้าที่ของคุณคือการประจำอยู่หลังเคาน์เตอร์ เช็คอินและเช็คเอาต์ ให้กับแขกที่เข้ามาพักในช่วงเวลากลางคืน ทางโรงแรมมีแขกประจำพิเศษที่มักจะมาในช่วงกลางดึกทุกคืน โปรดสังเกตลักษณะท่าทางของแขกและปฏิบัติต่อแขกตามนี้ คุณหมอที่สวมเสื้อกาวน์แบบเดียวกับที่คุณเห็นในตู้เสื้อผ้า สภาพของแขกคนนี้ เขาอาจจะดูค่อนข้างโทรมนิดหน่อย เขาชื่อคุณหมอกฤษณ์ คุณหมอจะสวมแว่นสายตาค่อนข้างหนาเมื่อเจอกับเขาให้คุณยื่นกุญแจห้อง 000 ให้ไม่ต้องพูดอะไรกับเขา แล้วไม่ต้องเรียกเก็บเงินหรือเซ็นเอกสารใดๆเขาจะรับกุญแจแล้วเดินจากไปเงียบๆ หากเขาไม่ยอมเดินออกไปแต่ยืนจ้องหน้าคุณนั่นอาจเกิดจากเครื่องแบบของคุณที่มีรอยเปื้อนซึ่งคุณไม่ทันสังเกตเห็น เราแนะนำให้คุณติดต่อลุงเพิ่ม รปภ.ที่อยู่ด้านนอกเขาจะรีบเข้ามาจัดการให้ ระหว่างนั้นให้คุณเว้นระยะห่างจากคุณหมอกฤษณ์ให้มากที่สุด และพยายามอย่าสบตาเขา เขาข้ามเคาน์เตอร์มาไม่ได้แต่แขนของเขาก็ยาวพอที่อาจจะเอื้อมมากระชากตัวคุณได้ และผู้หญิงสวมชุดพยาบาลคนนึงจะเข็นรถเข็นที่ไม่มีคนนั่ง ถ้าเจอแขกคนนี้ ห้ามเอ่ยทักโดยเด็ดขาด ให้ยืนนิ่งที่สุด และหายใจให้เบาที่สุดด้วย เธอจะไม่สนใจคุณตราบใดที่คุณยังรักษาความเงียบไว้ได้ เมื่อเธอพ้นไปจากห้องโถงแล้วโทรหาลุงเพิ่ม แล้วแจ้งว่ามีนางพยาบาลเข็นวีลแชร์เข้ามา ลุงเพิ่มจะดูแลส่วนที่เหลือต่อจากนี้เอง และพนักงานทำความสะอาดตอนดึก โรงแรมของเรายังหาพนักงานทำความสะอาดในช่วงกะดึกคนใหม่ไม่ได้ หากพบเห็นคนกำลังถูพื้นทำความสะอาดโรงแรมอยู่ นั่นไม่ใช่พนักงานของเราให้เดินไปแจ้งอย่างสุภาพว่าที่นี่เป็นโรงแรมอมรณา และเธอจะเดินจากไปเอง

กฎพิเศษสำหรับเวรกลางคืน ข้อที่ 29 หากเป็นคนทั่วไปที่ไม่ได้มีลักษณะเป็นแขกประจำ ตามที่ระบุไว้ในข้อที่ 21 ให้คุณทำหน้าที่ตามปกติ นอกจากส่งกุญแจให้แขกแล้ว อย่าลืมส่งเอกสารเกี่ยวกับห้องพักแต่ละห้องที่เราจัดวางไว้ให้แขก ซึ่งแต่ละห้องล้วนปฏิบัติไม่เหมือนกันแล้วต้องแจ้งแขกทุกครั้งว่า ห้ามออกนอกห้องตลอดทั้งคืนโดยเด็ดขาดหากยังอยากมีชีวิตอยู่

กฎข้อที่ 44 บางครั้งอาจจะมีแขกโทรลงมาที่หน้าฟร้อนของโรงแรมเพื่อขอให้คุณนำของที่เขาต้องการมาส่งให้ที่ห้อง คุณต้องถามเลขห้องทุกครั้งและนำของส่งให้แขกด้วยตนเอง ก่อนจะออกจากเคาน์เตอร์โปรดนำของที่เราเตรียมไว้ให้คุณติดตัวไปด้วย ซึ่งจะมีดังนี้ ด้ายสีขาวให้ผูกไว้ที่ข้อมือข้างซ้าย ด้ายสีแดงให้ผูกไว้ที่ข้อมือด้านขวา พร้อมกับนำธูปและไฟแช็คไปด้วย อ่านมาจนถึงจุดนี้จู่ๆก็มีเสียงฝักบัวเกิดขึ้นในห้องแต่งตัวนี้ มองไปก็เห็นว่ามีทางแยกไปห้องอาบน้ำ หมวยจึงเบาใจอย่างน้อยก็ไม่ได้อยู่คนเดียว จากนั้นจึงรีบก้มหน้าก้มตาอ่านต่อกฎพิเศษสำหรับเวรกลางคืน

ข้อที่ 61 หัวข้อการใช้ลิฟท์ ระหว่างการใช้ลิฟท์หากพบเจอใครที่มีเส้นด้ายสีแดงผูกข้อมือเหมือนกับคุณ คุณต้องระมัดระวังตัวเป็นพิเศษอย่าได้ขึ้นลิฟท์ไปพร้อมกับคนคนนั้นเด็ดขาดให้เขาเข้าไปก่อนหรือถ้าพบเจอเขาที่กดลิฟท์รอ ในชั้นใดชั้นหนึ่ง ให้คุณออกมาจากลิฟท์และบอกให้เขาไปก่อน แม้ว่าเขาจะพยายามให้คุณเข้าไปในลิฟท์กับเขาก็ตาม ให้ปฏิเสธไปอย่างหนักแน่นหรือหากกรณีที่คุณใช้ลิฟท์อยู่ แล้วลิฟท์ไปเปิดในชั้นที่มืดสนิท แนะนำว่าอย่าออกไปด้านนอกเป็นอันขาด เพราะทางโรงแรมเราปิดตายชั้นนั้นไปแล้ว ที่ชั้นนั้นจะมีเสียงโหยหวนหรือเสียงเหมือนคนกำลังวิ่งเข้ามาที่ลิฟท์ ให้คุณถอยหลังไปชนกำแพงลิฟท์ให้มากที่สุดแล้วรอจนกว่าจะปิดเอง

กฎข้อที่ 72 ระหว่างเดินอยู่ในโถงทางเดินแต่ละชั้นของโรงแรม คุณอาจจะพบเจอคนที่มีอาการบาดเจ็บรุนแรงตั้งแต่แผลเล็กน้อยจนถึงหัวขาดไส้ทะลัก นั่นไม่ใช่แขกของเราแต่เป็นลูกค้าเก่า ก่อนที่จะมีการสร้างโรงแรมนี้ขึ้น หากเจอพวกเขาเข้ามารบกวน ห้ามแสดงอาการตกใจทำตัวให้นิ่งเข้าไว้ แล้วแจ้งเขาอย่างสุภาพว่าไปหาคุณหมอกฤษณ์ได้ที่ห้อง 000 พวกเขาจะไม่มารบกวนคุณอีก

กฎข้อที่ 73 ระหว่างทางหากมีเสียงเรียกชื่อคุณบอกว่าตนเองเป็นแขกของแรมนี้และขอความช่วยเหลืออะไรก็ตามอย่าขานรับและอย่าหันไปตามเสียง พวกนั้นเป็นอีกกลุ่มที่ไม่ใช่แขกของเรา หรือต่อให้เจ้าของเสียงนั้นเป็นแขกของเราจริง การฝ่าฝืนกฎพยายามจะออกมานอกห้องในช่วงเวลากลางดึกก็ทำให้เราไม่สามารถช่วยอะไรพวกเขาได้ คุณต้องทำเป็นนิ่งเฉยไว้ ถ้าคุณไม่อยากให้เครื่องแบบของคุณมีรอยเปื้อนเหมือนกับชุดอื่นในตู้ หมายเหตุจะไม่มีการรับผิดชอบใดๆทั้งสิ้น หากเกิดอันตรายกับพนักงานเพราะไม่ได้ปฏิบัติตัวตามกฎที่เราแจ้งเอาไว้อย่างชัดเจน

เรายินดีอย่างยิ่งที่จะร่วมงานกับคุณและเราหวังว่าคุณจะมีความสุขกับการทำงานที่นี่และกลายเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวอมรณา ไปอีกยาวนาน ความคิดแรกหลังจากอ่านจบ คือคนที่นี่ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆหรือไม่ก็เป็นการแกล้งกันครั้งใหญ่ แต่หมวยก็นึกขึ้นมาได้เสียก่อน ในสิ่งที่ฝ่ายบุคคลได้แจ้งเอาไว้หลังจากเซ็นสัญญารับเธอเข้ามาทำงานที่โรงแรมแห่งนี้ ว่าหากออกก่อนครบ 1 ปีจะต้องจ่ายค่าเสียหายให้กับทางโรงแรม สาวถอนหายใจอย่างท้อแท้ถ้าที่นี่มีผีจริงๆ ก็คงน่ากลัวใครจะไปทำงานในที่แบบนี้ได้ หมวยกดดูมือถือของตนเองก็เห็นว่าหน้าจอบอกเวลาสามทุ่มพอดีเป๊ะ เลยร้องโวยวายสบถออกมาด้วยความตกใจรีบไปเปิดล็อกเกอร์เอาชุดมาสวมใส่แล้วก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่เสียงของฝักบัวหยุดลง ตามมาด้วยเสียงบิดก๊อกจากนั้นสิ่งที่หมวยไม่คิดว่าจะเห็นต่อค่อยๆปรากฏออกมาจากห้องอาบน้ำ นั่นมันคือรถวิลแชร์ที่ขณะนี้กำลังเลื่อนออกมาเองช้าๆ หมวยตกใจตาเขมง มองรถเข็นคันนั้นก่อนจะค่อยๆเดินอ้อมไปดู ใจหนึ่งก็กลัวว่าเจ้าของรถอาจจะล้มลงในห้องน้ำแต่ปรากฏว่าในห้องนั้นมันว่างเปล่าและจริงพื้นก็ไม่มีรอยเปียกน้ำเลยแล้วสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้มันคืออะไรกันแต่ยังไม่ทันจะคิดจนได้คำตอบจู่ๆรถวิลแชร์คันนั้นก็หันมาหาหมวยอย่างกะทันหัน เธอตกใจมากรีบวิ่งออกมาจากห้องนั้นกว่าจะรู้ตัวอีกทีก็มายืนเหนื่อยหอบอยู่ที่หน้าเคาน์เตอร์แล้ว หน้าจอมือถือตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มแปดนาที พนักงานที่เป็นรุ่นพี่ก็ดูเหมือนจะไปจากที่นี่แล้วก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมาเห็นว่าขณะนี้มีลูกค้ารายแรกมายืนรออยู่หน้าเคาน์เตอร์แล้วใครคนนั้นก็ทำให้เธอหัวใจตกไปถึงตาตุ่ม ผู้ชายคนนั้นใส่เสื้อกราวสวมแว่นหนาเตอะผิวซีดใบหน้าเหมือนคนไม่ได้นอนมาแรมปี ลูกค้าคนแรกของคืนนี้ดันเป็นลูกค้าประจำเสียด้วย นี่คงเป็นคุณหมอกฤษณ์ ขณะนี้กำลังยืนจ้องมาที่เธอแม้เขาจะอยู่นอกเคาน์เตอร์แต่ก็ดูเหมือนว่าในระยะสายตา ของห้องโถงโรงแรมในขณะนี้จะมีเพียงเธอกับคุณหมอ เท่านั้น เธอพอจำได้ว่าต้องหยิบกุญแจห้อง 000 ให้อีกฝ่ายโดยที่ไม่ต้องพูดอะไรกับเขา สองมือลนลานไล่หากุญแจที่ถูกแขวนอยู่เรียงรายติดผนังอย่างตื่นกลัว ในหัวคิดวนไปมาว่า ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนเหมือนกับเธอด้วย สมาธิแตกกระเจิงการทำอะไรก็เชื่องช้ากว่าที่คาดไว้แต่ในที่สุดเธอก็หากุญแจห้องที่ต้องการเจอหญิงสาวถอนหายใจ ก่อนจะหันไปหาลูกค้าและยื่นกุญแจวางที่เคาน์เตอร์โดยไม่กล้าพูดอะไร ก็ทำตามกฎถูกต้องทุกอย่าง แต่ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงยังไม่เดินออกไปจากหน้าเคาน์เตอร์สักที หมวยตัวสั่น อากาศโดยรอบเหมือนจะเย็นกว่าปกติเมื่อพบว่าหมอกฤษณ์คนนี้เอาแต่จ้องหน้าเธอ ตาไม่กระพริบ จ้องเหมือนกับจะเอาเป็นเอาตายสายตาน่ากลัวนั้น เล่นเอาหญิงสาวเข่าอ่อนทรุดลงกับพื้น ก่อนจะยกมือไหว้ท่วมหัวก้มหน้าบอกว่าลูกช้างจะทำบุญไปให้ แล้ววินาทีนั้นหมวยก็แทบจะเหมือนวิญญาณหลุดลอยออกจากร่าง เพราะที่ปลายกระโปรงเธอเห็นรอยเปื้อนอยู่เล็กน้อยเลือดต้องเป็นเลือดที่ติดอยู่บนชายกระโปรงแน่ๆ แต่เธอไม่ได้ทันสังเกตเพราะมัวแต่รีบแต่งตัว รีบคว้าโทรศัพท์ของโรงแรมมากดไปที่หมายเลข 019 หวังจะให้ลุงเพิ่ม รปภ.มาช่วยแต่เสียงสัญญาณของโทรศัพท์นั้นกลับมีเสียงโหยหวนต่างๆดังมาจากไกลๆพร้อมกับเสียงหัวเราะและกรีดร้องเจ็บปวดทรมาน จนเธอต้องโยนโทรศัพท์ทิ้ง จากนั้นหมวยจึงค่อยๆลุกขึ้นมาอีกครั้งก็เห็นว่า คนเป็นหมอมีสภาพที่เปลี่ยนไป ใบหน้าซีดโทรม ยามนี้เหลือเพียงผิวหนังติดกระดูกสวมเสื้อกราว ก่อนที่จะปรากฏร่างโปร่งแสง ของวิญญาณหลายดวง  ล้อมรอบๆเคาน์เตอร์อยู่ในขณะนี้และสิ่งที่ทำให้หญิงสาวกลัวมากที่สุดก็คือวิญญาณแต่ละดวง ล้วนใส่เครื่องแบบพนักงานเช่นเดียวกับเธอ เข้าใจแล้วว่าทำไมที่นี่ ถึงเปลี่ยนพนักงานบ่อยๆ ก็หวังแต่ว่าวิญญาณทั้งหมดจะเข้ามาที่หลังเคาน์เตอร์นี้ไม่ได้อย่างที่ฝ่ายบุคคลได้บอกเอาไว้

เรียบเรียงโดย นอนกลางวัน

ภาพประกอบหน้าปก โดย tama66/pixabay

ภาพที่1 โดย tookapic/pixabay

ภาพที่2 โดย valelopardo/pixabay

ภาพที่3 โดย kotzin/pixabay

ภาพที่4 โดย nakataza/pixabay

ภาพที่5 โดย 0fjd125gk87/pixabay

เปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !