ความปกติใหม่ของการสอน

ที่มา : pixabay

ใช่! ถ้าใครจะบอกว่า โรงเรียนก็คือ โรงเรียน จะเปลี่ยนไปได้อย่างไร

ใช่! ผมก็ว่าแบบนั้นเหมือนกัน ถ้าเรามองโรงเรียน แค่เป็นสถานที่ที่หนึ่ง มีตึก มีห้องเรียน มีห้องน้ำ ฯลฯ แต่ถ้าเรามองให้ลึกลงไปกว่านั้นละ ถ้าเรามองเห็นเหตุการณ์ มองเห็นเรื่องราว มองเห็นผู้คน

เราอาจจะรู้สึกได้ว่า โรงเรียน(อาจ)ไม่เหมือนโรงเรียนอีกต่อไปแล้ว หรืออย่างน้อย ๆ ณ เวลานี้ มันก็ไม่เหมือนเดิม เมื่อเทียบกับสองเดือนก่อน...

เสียงใบไม้ที่ร่วงหล่น จากต้นไม้ในโรงเรียน ดังพอที่นกบางตัวจะได้ยิน ในวันที่ทุกอย่างเงียบเหงา เมื่อเทียบกับสองเดือนก่อน ที่มีเสียงพูดจา ฮาเฮ หยอกล้อไปจนถึงร้องไห้งอแง เพราะอยากลับบ้านหรือวิ่งหกล้ม กลับเป็นเสียงแห่งความเงียบงันที่ดังพอจนทำให้ใจของใครหลายคนหวั่นไหว โดยเฉพาะคนที่ผูกใจไว้กับบ้านหลังที่สอง

ไม่มีใครรู้ แต่ที่รู้ ๆ คือ ทุกคนต้องปรับตัว ตอนนี้เราไม่ปรับตัวไม่ได้แล้ว เพราะทุกอย่างทุกสิ่ง 'บังคับ' ให้เราต้องเปลี่ยน และถ้าไม่เปลี่ยนอาจตาย(ทั้งที่ยังหายใจ)

ขึ้นชื่อว่า มนุษย์ เป็นที่หนึ่งเรื่องการปรับตัวอยู่แล้ว อยู่ที่ใครจะปรับได้ช้า ปรับได้เร็ว และที่สำคัญคือ เปิดใจยอมปรับ หากย้อนเวลากลับไปได้...ซึ่งย้อนกลับไปไม่ได้ เราคงมีความสุขมากกว่านี้ เมื่อได้ตื่นเช้าวันจันทร์ไปทำงาน แม้บางครั้งก็ไม่อยากไป หากย้อนเวลากลับไปได้..ซึ่งย้อนกลับไปไม่ได้ ฉันจะตั้งใจสอน และเตรียมสอน ให้มากกว่าที่เป็นอยู่ แต่ก็นั่นแหละ

อดีต คือ สิ่งที่ผ่านมาแล้ว

อนาคต คือ สิ่งที่ยังมาไม่ถึง

ปัจจุบัน คือ สิ่งที่สำคัญที่สุด

ถ้าชีวิต คือ การเดินทาง เราทุกคนก็คงต้องเดินทางกันต่อ เราอาจจะแวะชมความงดงาม ของชีวิตรายวันบ้าง

แต่ถึงอย่างไร "เราก็ต้องเดินหน้าต่อกันอยู่ดี"

แม้วันนี้โรงเรียนจะดูเงียบเหงา ห้องเรียนจะดูว่างเปล่า ชีวิตครู และนักเรียน อาจไม่เหมือนเดิม

ที่มา : pixabay

เราทุกคน 'ต้องก้าว' กันต่อไป
เราทุกคน 'ต้องปรับ' เพื่อเรียนรู้
เราทุกคน 'ต้องอยู่' เพื่อช่วยกันเปลี่ยนแปลง

ถ้ามีใครสักคนเอ่ยถามว่า แล้วพรุ่งนี้โรงเรียน ห้องเรียน การสอน ครู นักเรียน ฯลฯ จะเป็นอย่างไร

ไม่มีคำตอบ... นั่นคือ คำตอบที่ดีที่สุด ที่คิดได้ในตอนนี้

ผมคิดบทความนี้ ท่ามกลางความมืดที่หลังบ้าน ภายใต้ความมืดสนิท ผมแลเห็น ดวงจันทร์และดวงดาว ได้อย่างสว่างสดใส และผมคิดว่า ความมืด นี่แหละ กลับทำให้แสงของดวงดาวสว่างชัดและสวยงามที่สุด...

ใครที่อ่านมาถึงตรงนี้..

ผมต้องขอโทษ ที่บทความนี้อาจทำให้ใครบางคนรู้สึกแย่ หดหู่ ท้อแท้ สิ้นหวัง

บทความนี้ ไม่สามารถมอบพลังดี ๆ กำลังใจบวก ๆ ให้กับทุกคนได้ ผมคิดว่าบางเวลา ธรรมชาติก็กำลังสอนเราว่า โลกนี้ไม่ได้มีแค่ด้านเดียว โลกนี้ไม่ได้มีสุขเสมอไป...

การเจอเรื่องเลวร้ายบ้าง เรื่องทุกตรมบ้างนั่นแหละ ที่ทำให้หัวใจของเราแข็งแรง และเข้มแข็งขึ้น

จริงไหม?

ยิ้มและก้าวกันต่อไป...

ภาพปก : pixabay