ความฝัน

หลังจากคราวนั้นที่พี่วินมอร์ไซต์คนนั้นทักผมแบบนั้น....นึกถึงแล้วผมก็ยังขนลุกไม่หาย แต่...คราวนี้ผมอยากจะถามพวกคุณ ว่า...คุณเคยฝันกันมั้ย ฝันเห็นคนที่คุณไม่เคยรู้จัก ฝันที่มันเหมือนจริงมาก ฝันจนรู้สึกว่าไม่อยากตื่นจากฝันเลย…ผมจะค่อยๆ เล่าเรื่องนี้ให้พวกคุณฟังแล้วกัน

พวกคุณคงยังจำได้นะว่า เมื่อวันนั้นผมได้ผ่านอะไรมาบ้างระหว่างเดินกลับบ้านของผม เออนั่นสินะ มัน..ยังงงๆ พวกคุณคงคิดว่าผมคงโดนเข้าแล้วใช่มั้ยล่ะ แต่มาคิดอีกทีผมคิดว่าพี่วินเค้าคงล้อเล่นก็ได้ แต่ถ้าพี่แกล้อเล่นก็เท่ากับโกงตังผมสินะ แต่จะยังไงก็ช่างมันก่อนเพราะเรื่องนั้นก็ผ่านมาเกือบ 3 อาทิตแล้วแหละ แต่วันนี้ผมต้องไปที่ศาลอาญา เพื่อไปรายงานตัวในเรื่องราวของผมที่ผ่านมา ผมไปคนเดียว ย้ำว่าผมไปคนเดียว ผมไปถึงศาลแต่เช้า ประมาณ 7.30 ระหว่างรอพบศาลตอน 9.00 ผมจะไปรอที่ไหนล่ะ ก็ต้องร้านอาหารหรือไม่ก็ร้านกาแฟแถวๆนั้น แต่ก็เดินหาอยูสักพักกว่าจะเจอร้านที่เปิด มันคงเช้ามากไปล่ะมั้ง แล้วผมก็เจอร้านข้าวมันไก่ที่อยู่ห่าง กจากศาลอาญาไม่ไกลนัก เป็นตึกแถวแบบคูหาเดียว ผมเข้าไปนั่งในร้าน ร้านคนค่อนข้างเยอะ ผมคิดว่าน่าจะอร่อยแน่ๆ โต๊ะที่ผมไปนั่งยังไม่ได้เก็บโต๊ะจากลูกค้าคนก่อนหน้านี้ที่มากิน ผมนั่งลงแล้วก็สั่ง เอาไก่สับกับข้าวเปล่า กับพนักงานในร้านเป็นป้า อายุประมาณ 50 กว่าเห็นจะได้ ป้าก็พยักหน้า แล้วบอกกับผมว่า “เดี๋ยวมาเก็บโต๊ะให้นะ” “จ่ะ” ผมตอบป้าไป ป้ามาเก็บจานพร้อมกับน้ำแข็งเปล่า กับ น้ำซุป อย่างละ 2 ….. ผมมองหน้าป้าอย่างงงๆ ป้าก็บอกว่า “เดี๋ยวไปเอาผ้ามาเช็ดให้นะ รอแปปนึง “เอ่อ ป้าครับ” ยังไม่ทันสิ้นเสียงของผมป้าก็เดินกลับไป แล้วป้าก็กลับมาวางจานไก่สับ กับข้าว 2 ถ้วย แล้ววางลงพร้อมกับเช็ดโต๊ะให้ “ป้า ผมมาคนเดียวครับ” ผมบอกป้าไปแบบนั้น ป้ามองหน้าผมแล้วก็บอกว่า “อ่อ...เหรอ สงสัยผิดโต๊ะแน่ๆ แหะๆ” เอาอีกแล้วไงแต่เช้าเลย วันก่อนก็วินมอไซต์ วันนี้ก็ป้าข้าวมันไก่ ผมนั่งมองไปที่ฝั่งตรงข้ามผม มองนิ่งๆ มันว่างเปล่าไม่มีใคร แล้วก็มองไปรอบๆ ก็เห็นคนกำลังกินข้าวกันอย่างปรกติ ผมคิดใจว่าป้าแกอาจจะงงเพราะว่าคนข่อนข้างเยอะ อาจจะมีคนเดินเข้าร้านมาพร้อมกับผมก็ได้มั้ง แล้วผมก็กินข้าวมันไก่ เออมันอร่อยจริงๆ แหละ ข้าวไม่แฉะเกินไปไก่ก็ไม่ตีจนแบน

แล้วผมก็ตื่น ตื่นแบบไม่อยากตื่น...อยากนอนต่อ...อยากรู้จักเธอมากกว่านี้ ผมยังคงนั่งนิ่งนึกถึงแต่เธอคนนั้น จนลืมไปว่าทีมรักของผมแข่งนัดชิงชนะเลิศนะ พอนึกขึ้นมาได้ผมมองหาโทรศัพท์มองไปที่นาฬิกาบนโทรศัพท์ ชิบหายแล้ว!!! นี่มันตี 5 กว่าแล้ว ผมรีบเปิดดูผลการแข่งขัน ผลก็คือ ทีมรักของผมชนะไป 2-0 ทีมรักของผมเป็นแชมป์ แต่ผมก็ไม่ได้ดีใจจนเนื้อเต้นอย่างที่คิดเอาไว้เพราะผมคิดถึงเธอมากกว่าในตอนนั้นนะ ผมลุกขึ้นนั่ง ผมคิดถึงเธอคนนั้นมากกว่า…