อื่นๆ

คำเชิญ

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
คำเชิญ

ต้องบอกก่อนเลยว่า เหตุการณ์​ต่อไปนี้ที่จะเล่า เป็นเหตุการณ์​ที่เกิดขึ้นจริง ผมได้มีโอกาสซื้อบ้านใหม่แถวๆรามอินทรา เป็นหมู่บ้านเปิดขายได้สัก3-4ปีแล้ว บรรยากาศ​ในหมู่บ้านโดยรวมถือว่าน่าอยู่เลยทีเดียว แต่รวมๆหมู่บ้านเป็นป่า ต้องยอมรับเลยว่าตอนแรกไม่ได้ศึกษาพื้นที่เลย ช่วงหลังๆเริ่มได้ดูข่าว แถวบ้านมีผัวเมียฆ่ากันตาย แล้วหั่นร่างยัดใส่กระเป๋าเดินทาง นำไปทิ้งในป่ากกแถวหมู่บ้าน ช่วงแรกๆไม่คิดอะไรมากเพราะยังไม่ได้เข้าไปอยู่ กำลังตกแต่งภายในบ้านอยู่

เป็นเพียงภาพประกอบ​เท่านั้น
ผ่านไป 1 ปีทำบ้านเสร็จ ได้มีโอกาสเข้าไปนอนที่บ้านบ้าง แต่ไม่ได้ไปบ่อย (ต้องขอบอกก่อนนะครับ ว่าเข้าไปอยู่ แต่ยังไม่มีการทำบุญ​ขึ้นบ้านใหม่ และที่บ้านเลี้ยงหมาไว้ตัวหนึ่ง)​ ช่วงแรกๆที่เข้าไปพักยังไม่เจออะไร แต่เหตุการณ์​เกิดขึ้นหลังจากที่แม่ของผมได้เรียกหมาเข้าบ้านโดยที่ไม่ได้เรียกชื่อหมานั้นแหละ "เข้าบ้านเร็วๆ เข้ามาสิ ยืนรออะไรอยู่"  มันเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องลึกลับที่กำลังจะเกิดขึ้น
มีอยู่วันหนึ่งป้าตรงข้ามบ้าน เดินมาถามว่า "เมื่อวานมาบ้านเหรอ" ผมตอบกลับไปว่า "เมื่อวานไม่มีใครอยู่บ้านนะ มีอะไรหรือเปล่า" ป้าแกก็บอกว่า"เห็นคนเดินอยู่ในบ้าน เลยนึกว่ามีคนอยู่"
ในใจคิดเอาแล้วไง ใครวะ ไม่มีใครอยู่บ้าน ป้าแกจะเห็นได้ไง แต่คงไม่มีอะไรหรอก
หลายวันผ่านมา คืนนั้นผมนอนอยู่ในห้องนอนกับหมา หมามันก็ร้องเหมือนมีคนอยู่หน้าห้อง เหมือนหมาอยากออกไปเล่นด้วย ในใจคิดว่าคงเป็นแม่ เลยเปิดประตูไปดู ปรากฏว่าไม่มีใครอยู่หน้าห้องเลย ผมเลยกลับมานอนต่อ แต่ตาผมจ้องใต้ประตู มันจะมีแสงลอดเข้ามา แล้วเห็นมีเหมือนคนเดินไปเดินมาอยู่หน้าประตู ยังมองในแง่ดีอยู่แม่คงเดินเข้าห้องน้ำมั้ง หมาก็ร้องอยากออกจากห้อง ผมก็ลุกไปเปิดประตูไม่เจอใคร ทีนี้เลยเดินไปห้องแม่เอาหมาไปนอนกับแม่เลย กลับมานอนต่อ พอสักพักตาเราก็มองไปที่ประตูอีก เห็นแสงเหมือนคนเดินไปเดินมาอีก ในใจคิดว่าเป็นแม่ รุ่งเช้าเลยบอกแม่ว่า "แม่ตอนกลางคืนแม่จะเดินไปเดินมาทำไมหมามันร้อง" แม่บอกว่า"เดินอะไร แม่หลับตั้งนานแล้วนะ ไม่ได้เดินไปห้องน้ำเลย หรือเดินไปไหนเลย"
ผมนี่ขนสู้เลย จริงปะเนี่ย แล้วที่เจอเมื่อคืนคืออะไร มันเริ่มไม่ใช่แล้ว แต่ผมยังเก็บเงียบไม่ได้เล่าให้ใครฟัง

Advertisement

Advertisement

เป็นเพียงภาพประกอบเท่านั้น
วันต่อมาก็นอนตามปกติ หมาก็ไปนอนกับแม่ ส่วนผมนอนคนเดียว สักประมาณตี1ตี2 ผมกำลังจะนอน อยู่ๆก็มีกลิ่นการะบูนลอยมาเตะจมูก ในใจคิด" เอาอีกแล้วเหรอเนี่ย อะไรนักหนา ขอนอนหลับสบายๆหน่อยเถอะ" สักพักกลิ่นก็หายไป
รุ่งเช้าผมทนไม่ไหวแล้ว เล่าให้แม่ฟัง แม่ก็บอกมาว่า"อ้าวเจอเหมือนกันเหรอ แม่คิดว่าแม่เจอคนเดียว"
ผมนี่ขนลุกเลย แม่บอกว่าเราเจอเบาๆ ของแม่นี่มาเต็มๆเลย แม่นอนอยู่บนเตียงเอามือลูบๆเตียงกำลังจะหลับ ก็มีความรู้ว่า ทำไมอุ่นๆจังเหมือนมีคนมานอนด้วย สักพักก็มีเสียงผู้หญิงหัวเราะออกมา "ฮี่ๆ"

เป็นเพียงภาพประกอบ​เทานั้น
ผมนี่ไม่ไหวแล้ว บอกแม่ทำบุญขึ้นบ้านด่วนๆเลย จะอยู่ไม่ได้แล้วนะ ผมไม่ได้ไปนอนบ้านนั้น เป็นเดือนเลย บอกตรงๆไม่กล้าไปนอน
แต่แล้วมันก็ต้องมีเหตุการณ์​ที่ผมต้องไปนอนจนได้ คราวนี้หนักเลย ต้องไปนอนคนเดียวด้วย ตายแน่ๆ จะนอนได้ไหมเนี่ย
คืนที่หนึ่ง ตกดึก ด้วยที่ในหมู่บ้านเงียบสงบ ไม่มีแม้แต่เสียงรถวิ่งผ่าน ผมตัดสินใจนอนมันข้างล่างนี่แหละ ในใจคิด อยากอยู่ข้างบนกันใช่ไหม อยู่ไปเลยข้างบนอ่า อยู่ข้างล่างเองก็ได้ว่ะ นอนเปิดทีวี เปิดไฟทุกดวงในบ้าน พอสักพักประมาณเที่ยงคืน เริ่มง่วงอยากนอนแล้ว พรุ่งนี้ตื่นแล้ว เลยเบาเสียงทีวีลง พอเบาเสียงทีวีลง ก็ได้ยินเสียงคนเดินบนห้อง ทำของตกมั้ง ดังก็อกแก็ก​ๆ ชัดเจนเลย ผมไม่ได้อยู่คนเดียวแน่นอนเลย สรุปคืนที่หนึ่งไม่ได้หลับเลยจ้า ต้องไปทำธุระแบบไม่ได้นอน
คืนที่สอง คืนแห่งความทรมาน ร่างกายเริ่มต้องการการพักผ่อน ตกดึกนอนอยู่ที่เดิม ทุกอย่างเหมือนเดิม มีเสียงคนอยู่ชั้น2 เหมือนกัน แต่วันนี้เขาไม่อยู่แค่ชั้น2เหมือนเดิม นอนๆอยู่ ก็เหมือนมีความรู้สึกว่ามีอะไรตรงบันได สักพักไฟก็ดับไปดวงหนึ่ง แล้วติด แล้วก็ดับอีกดวง แล้วก็ติดใหม่ ครั้งสุดท้ายดับหมด แล้วทันใดนั้นเองก็ได้ยินเสียงหายใจรดต้นคอดังเต็มสองหูเลย แล้วไฟก็เปิดขึ้น "ไม่ไหวแล้วโว๊ย" รีบวิ่งหยิบกุญแจ​บ้าน คิดอะไรไม่ออกจะออกไปนอนกับยามหน้าหมู่บ้าน เปิดม่านออกกำลังจะวิ่งออกไป แต่ก็มีคนยืนยิ้มอยู่ที่หน้าบ้าน ในคิดว่ายังไงก็ต้องออกจากบ้าน ไม่สนใจแล้ว กระโดดรั้วออกจากบ้าน รีบวิ่งไปหายามเลย ไม่ไหวแล้ว ไม่เอาแล้ว จบคืนนี้ไปไม่ไปแล้วบ้านนี้ ผมไม่เคยเล่าให้ใครฟังเลย กลัวเขาคิดมาก

Advertisement

Advertisement

ภาพประกอบ​
แต่ทุกวันนี้ คนที่ไปที่บ้านหลังนี้ แล้วมีโอกาสได้นอนค้างก็ยังเจอกันทุกคน เริ่มไม่แน่ใจว่าเจ้าของบ้านเป็นใครกันแน่

แล้วคุณล่ะได้เชิญใครเข้ามาในบ้านแบบไม่รู้ตัวหรือเปล่า แน่ใจใช่ไหมว่าบ้านของคุณยังเป็นของคุณอยู่

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ

ความคิดเห็น

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อทำการคอมเม้นต์