จงฝัน จงกล้า จงก้าว

จงฝัน จงกล้า จงก้าว
ที่มา : pexels.com

ปีนี้เข้าปีที่ 6 แล้วที่ผมมีโอกาสได้มาเป็น "ครู" จากผู้ชายที่ใช้ชีวิตอยู่กับคอมมากกว่าอยู่กับคน กลายมาเป็นชายวัยกลางคนที่เหมือนได้ชีวิตใหม่อีกครั้ง เมื่อมีมนุษย์ตัวน้อย ๆ มาเรียกว่า "ครูครับ...ครูคะ" ตลอดระยะเวลา 6 ปีที่ผมสอนเด็ก ๆ ใครจะไปเชื่อว่า ผมก็ถูกสอนให้มีความเป็นคนควบคู่กับการเป็นครูไปพร้อม ๆ กัน มันอาจดูเป็นเรื่องแปลกประหลาดที่เด็ก ๆ จะมาสอนครูได้อย่างไร แต่ถ้าลองคิดตรึกตรองให้ลึกซึ้ง ก็จะพบว่ามันคือความจริงซะยิ่งกว่าจริง ตอนที่ผมยังไม่ได้เข้ามาอยู่ในวิชาชีพครู ยอมรับตามตรงว่า ผมไม่เคยเข้าใจความหมายของคำว่า "ครู" เลยแม้แต่น้อย จนวันนึงที่ผมได้มาเป็นครูจริง ๆ ได้เข้ามาทำหน้าที่สอนคน สร้างคน ได้เข้ามาเป็นแบบอย่างให้กับชีวิตเล็ก ๆ อีกหลายชีวิต ผมจึงเข้าใจความหมายของคำว่า "ครู" และรู้สึกอินกับคำว่า จิตวิญญาณของความเป็นครูมากขึ้นอย่างมหาศาล ในแต่ละปีก็จะมีลูกศิษย์ทยอยจบการศึกษา เพื่อก้าวไปเริ่มต้นใหม่อีกครั้งในรั้วมัธยม ได้ไปพบกับการเปลี่ยนแปลง เพื่อนใหม่ ครูใหม่ และได้เรียนรู้เรื่องใหม่ ๆ ที่จะช่วยเติมเต็มชีวิตให้เป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์เพิ่มมากขึ้น  ในปีการศึกษา 2563 นี้ เป็นปีแรกที่ผมมีโอกาสได้เขียนข้อความหรือสารถึงลูกศิษย์ ผ่านหนังสืออนุสรณ์โรงเรียน เมื่อผมได้รับหน้าที่ดังกล่าว ผมจึงตั้งใจทำให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ ผมเขียนมันจากความคิด กลั่นมันออกมาจากจิตใจ จนออกมาเป็นข้อความดังต่อไปนี้

ที่มา : pexels.com

สุดท้ายนี้ ครูอยากจะบอกลูกทุกคนว่า โลกกว้างใหญ่ใบนี้ ยังมีสิ่งใหม่ ๆ รอให้ลูกเรียนรู้อยู่เสมอ จงฝัน จงกล้า จงก้าว

ขอลูกทุกคนจงพยายาม...

ภาพปก : pexels.com