ทุกเส้นทางที่ผมเลือกผมไม่เคยเสียใจ EP.1

ผมอยากจะแชร์ประสบการณ์จริงของผม ที่ดูเหมือนจะธรรมดาไม่พิเศษอะไรแต่มันก็ยากมากสำหรับเด็กผู้ชายบ้านนอกคนนึงจะผ่านมาได้จากเด็กที่เอาแต่เล่นเกมอยู่บ้านไปวันๆไม่ทำอะไรที่เป็นประโยชน์ต่อครอบครัวเลย แล้ววันกลับต้องกลายมาเป็นเสาหลักของครอบครัวได้อย่างไรวันนี้ผมจะมาเล่า

ผมขอเล่าตั้งแต่วัยเด็กเลยละกันผมกว่าจะเรียนจบ ป.6 ได้คุณเชื่อไหมว่าผมต้องย้ายโรงเรียนเกือบ 10 โรงเรียนแต่ผมไม่ได้ซ้ำชั้นหรือเกเรนะที่ผมต้องย้ายโรงเรียนบ่อยเพราะต้องตามพ่อกับแม่ไปทำงานต่างจังหวัดพ่อแม่อยู่ไหนผมก็ไปเรียนที่นั้นผมน่าเรียนครอบทุกภาคของประเทศไทยแล้วแหละบางทีก็เรียนได้ 1 เทอม บางที่ก็เรียนได้ครึ่งเทอม แต่มันก็ดีอย่างนึงนะได้ย้ายบ่อยก็มีเพื่อนเยอะเพราะด้วยนิสัยของผมแล้วผมเป็นคนที่เข้ากับคนค่อนข้างง่ายเลยปรับตัวได้เร็ว เรื่องเกเรชกต่อยผมก็ไม่ค่อยมีคงเป็นเพราะคนค่อนข้างใหญ่เลยไม่ค่อยมีใครยุ่งกับผม

ซ้อมครั้งแรกตอนเย็นหลังเลิกเรียนครูก็บอกให้ผมลองตบบอลอัดกำแพงให้ดูหน่อยสิ ผมก็ตบแบบใส่ทั้งแรงทั้งความโกรธลงไปด้วยแต่ครูก็ชอบใจใหญ่เลยแรงเยอะดีนิดีเลย ผมก็เอ้า!!เอาแล้วไงครูก็ให้ลองทำหลายอย่างผมก็ทำได้ไม่ดีหรอก แต่ครูเขาก็ค่อยๆสอนอย่างใจเย็นเพื่อนในทีมตอนนั้นก็ช่วยให้คำแนะนำให้กำลังใจอย่างดี เล่นๆไปก็สนุกช่ะงั้นจนลืมความโกธรจนลืมกลับบ้านลืมเกมที่บ้านเลย อยู๋ซ้อมกับเพื่อนในทีมจนเลิกก็เกือบมืดแต่บ้านผมอยู่ใกล้โรงเรียนผมเลยไม่มีปัญหาอะไร แต่บ้านเพื่อนผมส่วนมากบ้านไกลกันอยู่ต่างอำเภอ ก็ต้องนอนที่โรงเรียนกันในโรงยิมในโรงยิมจะมีชั้นบนไว้สำหรับที่พักนักกีฬาเพื่อนผมจะนอนที่โรงเรียนทุกวันจันทร์-วันศุกร์ กีฬาวอลเลย์บอลเป็นกีฬาที่ต้องใช้ทักษะพื้นฐานเยอะหน่อยก็ต้องซ้อมบ่อยหน่อย พวกที่นอนโรงเรียนตอนเช้าก็ต้องตื่นมาซ้อมก่อนไปเรียนอีก

ซ้อมวันที่ 2 จากวันแรกผมเริ่มรู้สึกสนุกกับกีฬานี้แล้วสิผมก็เลยมาซ้อมอีกวันนี้ครูยิ้มหน้าบานเลย วันที่ 2 ก็ไม่ต่างจากวันแรกสักเท่าไหร่แต่ก็เริ่มสอนเทคนิคเล็กๆน้อยๆทีละนิดอย่างใจเย็นครูทำให้ผมประทับใจ ถึงผมจะทำผิดพลาดมั้งครูก็ยังให้กำลังใจผมจนผ่านมาได้ พอถึงเวลาเลิกซ้อมวันที่ 2 เสร็จวันนี้ครูชวนผมกินข้าวกับเพื่อนๆที่นอนโรงเรียนกินข้าวเสร็จคุยไปคุยมาเพื่อนก็เอ่ยปากถามผมขึ้นมาว่าสนุกไหมละ ผมก็ตอบอือก็สนุกดี สนุกก็มาซ้อมทุกวันเลยนะจะมานอนค้างที่โรงเรียนด้วยกันเลยก็ได้ ผมก็ได้ดิเดี่ยวไปถามยายก่อนตอนนั้นผมอยู่กับยายพ่อแม่ไปทำงานภูเก็ต ยายผมก็ไม่ได้ขัดอะไรผมเพราะเห็นมันเป็นกีฬาดีละจะได้ไม่ไปติดเกม วันต่อมาผมเก็บเสื้อผ้ามานอนโรงเรียนกับเพื่อนเลย เริ่มซ้อมแบบจริงจัง เข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ จนพอเล่นได้ครูก็พาไปแข่งเก็บประสบการณ์เรื่อยแพ้มั้งชนะมั้งเป็นธรรมดาของเกมกีฬาเริ่มแข่งจากรายการเล็กแล้วก็รายการใหญ่ขึ้น

เดี่ยวมาเล่าต่อ Ep.2 นะครับขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้นะครับ

เครดิตภาพ

• ภาพปก   โดย quakeboy จาก pexels
• ภาพที่ 1  โดย 735911 จาก pexels
• ภาพที่ 2  โดย 8085138 จาก pexels
• ภาพที่ 3  โดย 6180414 จาก pexels
• ภาพที่ 4  โดย 6203499 จาก pexels

เปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !