บ้านเขาวงกตสุดสยอง

ความรู้สึกเหมือนเขาวงกต เดินหาทางออกเท่าไหร่ก็กลับมาวนที่เดิม

เรื่องที่เราจะเล่าต่อไปนี้เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริง แต่เกิดขึ้นในช่วงวัยเด็กของเรา ขอเกริ่นสักนิดว่าเราเป็นเด็กน้อยที่ติดพ่อมาก ๆ เวลาพ่อจะไปไหนต้องมีเราไปด้วยเสมอ ไม่ว่าจะไปกิน ไปเที่ยว หรือแม้กระทั้งไปนั่งเฝ้าพ่อที่วงเหล้า เราก็ทำมาค่อนข้างบ่อย ด้วยที่ว่าตอนเด็กพ่อเราทำงานโรงแรม ซึ่งจะมีกลุ่มเพื่อน แน่นอนหลังเลิกงานด้วยอุปนิสัยของพ่อที่เป็นคนขี้เล่น มีเพื่อนฝูงเยอะ จึงตั้งวงดื่มเหล้าสังสรรค์กับเพื่อน ซึ่งพ่อเราเลิกดื่มเหล้าตอนที่แม่เรามีน้องชาย เวลาก็ผ่านมาประมาณ 10 ปีได้แล้ว

ขอขอบคุณภาพจาก https://baanstyle.com/

เหตุการณ์วันนั้นคือหลังจากที่พ่อเลิกงาน ก็แวะไปรับรับที่โรงเรียน กลับมาที่บ้าน เปลี่ยนชุดและกำลังจะไปสังสรรค์กับเพื่อนที่บ้านของตาจิต เราเลยขอพ่อไปด้วย เพราะหลานของตาจิตที่ชื่อเมย์ อยู่ห้องเรียนเดียวกับเรา หลังจากเราอาบน้ำเปลี่ยนชุด ก็พกสมุดการบ้าน พร้อมดินสอหนึ่งแท่ง เพื่อไปนั่งทำ จากนั่งก็นั่งรถมอเตอร์ไซต์ไปบ้านตาจิตกับพ่อ บ้านตาจิตห่างกับบ้านเราไม่มาก ใช้เวลาขับรถแค่ 10 นาทีเท่านั้น ถึงแล้วบ้านตาจิต !!

สิ้นเสียงตาจิตเรารีบวิ่งขึ้นไปเข้าห้องน้ำ โดยที่ไม่สนใจว่าเมย์จะตามมารึเปล่า เพราะฉี่เราจะราดแล้ว เป็นความโล่งที่ถูกปล่อยปล่อย ขณะที่เรานั่งฉี่ เราก็เพลออุทาน ถอนหายใจออกยาว ๆ หนึ่งครั้ง

'เฮ้ออออออ ค่อยยังชั่ว'

ทันใดนั้นเองก็มีเสียงหัวเราะของเด็กจากหน้าห้องน้ำดังขึ้นมา ฮ่า ฮ่า ฮ้าาาา เราคิดในใจว่าต้องเป็นเสียงเมย์แน่นอน อาจจะหัวเราะเราแน่ ๆ เราคิดในใจว่า ถ้าออกจากห้องน้ำไปนะ จะไล่จั๊กจี๊ ซะให้เข็ด ! หลังจากที่เราทำธุระในห้องน้ำเสร็จแล้ว เราก็เปิดประตูห้องน้ำมา เฮ้ย !! ข้างหน้าไม่มีใครเลย แล้วบรรยากาศก็น่ากลัวอีกด้วย ชั้นสองเป็นบ้านไม้แบบโบราณ มีห้องอยู่ประมาณ 5 ห้อง ลัดเลี้ยวไปมาโถงใหญ่เป็นห้องพระ เราไม่รอช้ารีบวิ่งเพื่อที่จะหาทางออก ในใจคือกลัวสุด ๆ อาจจะด้วยความเป็นเด็กของเราด้วย จึงทำให้ลนไปหมด เราเริ่มเดินตามทางที่เรามา เดินเรื่อย ๆ จนมาเจอกันหน้าห้องน้ำที่เรามาเข้า !

ขอบคุณภาพจาก https://pantip.com/topic/33528868

เราคิดว่าอาจจะเดินผิดทาง จึงเดินวนไปวนมาทางใหม่ แต่ก็กลับมาอยู่หน้าห้องน้ำอยู่ดี...

เราเริ่มกลัวมาขึ้น ตัวสั่น แต่ใจก็สู้ไม่ถอย คราวนี้เราเดินวนไปทางเดิม เจอห้องโถงที่เป็นห้องพระ เราจึงยกมือและอฐิษฐานในใจว่า ขอให้เจอทางลง อย่ามีอะไรมาบัง จากนั้งเราก็เดินพอ แต่ต้องชงัก เพราะมีเด็ก ตรงกลางหัวมัดจุก ใส่ชุดไทย เดินผ่ายหน้าเราไป เดินไปเร็วมาก เราพยายามเดินตามเพราะไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร อาจจะเป็นลูกของคนในบ้านที่พาเราออกไปก็เป็นได้ เราเดินตามเขา จนเด็กคนนั้นวิ่ง เราก็วิ่งตาม เป็นแบบนี้อยู่ประมาณ 20 นาที จากนั้นด้วยความที่เราหมดแรง เลยเป็นลมอยู่หน้าห้องน้ำ ได้ยินเสียงหัวเราะข้างหูก่อนหลับไปว่า 'อะไรกันหวะ ไม่สนุกเลย !!' จากนั้นเราก็สลบไป รู้ตัวอีกทีเหมือนมีคนมาเขย่าตัวแล้วเรียกชื่อ ลืมตาอีกทีอยู่ตรงแคร่ที่พ่อนั่งกินเหล้า ทุกคนรุมที่เรา ทั้งเช็ดตัว เอาตาดมมาให้ พ่อเราตื่นพ่อดีใจใหญ่ กอดเราแล้วถามว่าเกิดอะไรขึ้น

เราเล่าทุกอย่างให้คนที่นั้นและพ่อฟัง ทุกคนทำหน้าตกใจ ตาจิตเจ้าของบ้านทำหน้าหงุดหงิดและพูดขึ้นว่า 'ไอกุมารมันชอบแกล้ง เอ็งอย่าถือมันเลยนะ' เราเลยนึกในใจว่า อ๋อออออออ !! ที่เราโดนมันเป็นอย่างนี้นี่เอง เพราะกุมารมาเล่นด้วย แต่เขาคงไม่มีเจตนาจะทำร้ายอะไร

แค่เล่นอยากด้วยเท่านั้นเอง........