ปรัชญาของชีวิต "ระหว่างดินสอและปากกา"

วันหนึ่งในตอนคาบเรียนหนังสือช่วงบ่าย อยู่ ๆ ก็มีมือลึกลับมาสะกิดเธอ และถามขึ้นมาว่า..."ทำไมชอบใช้ดินสอจด ทำไมไม่ใช้ปากกาจด?" เธอก้มมองสมุดตัวเอง แล้วตอบขึ้นมาว่า
"เออก็จริงแฮะ เราใช้ดินสอจดมาตลอดเลย" และเธอก็พูดต่อไปว่า
"ใช้ดินสอจด เพราะเวลาเขียนผิดมันลบได้สะอาดดี ถ้าใช้ปากกาเวลาผิดมันต้องขีดทิ้ง ไม่ชอบให้มีรอยตำหนิ"

เพื่อนชายคนนั้นผู้แทรกขึ้นมาว่า
"เขาชอบใช้ปากกามากกว่า เนื้อ ๆ เน้น ๆ เห็นชัดดี ถ้าใช้ดินสอจดเวลาอ่านมันอ่านยาก เพราะตัวหนังสือมันจะผอม ๆ จาง ๆ ถ้าเขียนผิดก็ลบทิ้ง แป๊ปเดียวเดี๋ยวก็ลืม ตกลงไม่รู้ว่าเคยเขียนอะไรผิดบ้าง พอเขียนใหม่ก็ผิดอีก" และเขาก็พูดต่ออีกว่า
"ถ้าใช้ปากกาจด เขียนผิดก็ขีดทิ้งและเขียนใหม่ให้ถูก จุดที่ผิดและถูกจะอยู่ติดกัน แต่ตัวที่ผิดจะมีรอยกากบาททับไว้ แต่ยังอ่านได้ว่าเขียนอะไรไว้ เวลาย้อนกลับมาอ่านเราจะได้รู้ว่าเคยผิดที่ตรงไหน แล้วเราแก้ไขมันยังไงให้ถูก" หลังพูดจบ เขาหันมามองหน้าเธอแล้วพูดต่ออีกว่า.."แน่จริงเธอลองใช้ปากกาสิ"

คนบางคนที่คุณรู้จักอาจจะเป็นทั้งมนุษย์ปากกาหรือมนุษย์ดินสอหรือเป็นทั้งสองอย่างภายในคนคนเดียวก็เป็นไปได้ บางคนมีความชัดเจนในความคิดเป็นอย่างมาก แต่มีข้อผิดพลาดในชีวิตหรือจุดด้อยอย่างเห็นได้ชัดเจน แต่คนบางคนอาจจะดูเงียบ ๆ ไม่ค่อยมั่นใจในความคิดของตัวเอง ไม่กล้าแสดงออก แต่ก็สามารถผ่านพ้นวิกฤติต่าง ๆ ที่เข้ามาในชีวิตได้ตลอด ไม่มีผิดหรือถูก สำหรับใครก็ตามที่จะเลือกใช้ชีวิตดินสอหรือปากกา เพราะคนเราทุกคนมีเหตุผลที่ละเอียดก่อนแตกต่างกัน

-เครดิตรูปภาพ : ภาพโดย composita จาก Pixabay

ปล.ทุกจังหวะและเส้นทางเดินของชีวิต ทุกรอยขีดฆ่าในบางจุดของชีวิตที่ผ่านมา เรื่องบางเรื่องก็ไม่ควรจะลืม สิ่งที่ผิดและถูกบางอย่างก็ควรที่จะจดจำ เมื่อคุณหกล้มลงทีไร คุณต้องคิดต่อว่า "สิ่งนั้นได้ให้บทเรียนอะไรต่อไปในวันที่หายเจ็บ จะได้ใช้มันเป็นแผนที่ เพื่อบ่งชี้เส้นทางเดินครั้งใหม่ ที่ราบเรียบรื่นรมย์ตรงเป้าหมายให้เราในอนาคตที่ชัดเจนยิ่งขึ้น"

** เครดิตรูปภาพหน้าปก : ภาพโดย Africa Studio จาก Pixabay **