ผีหัวขาด มาขอส่วนบุญ

เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับแม่และยายของเรา ตั้งแต่สมัยที่แม่ยังไม่ได้แต่งงานกับพ่อ ยายและตาได้พาครอบครัวไปทำมาหากินในกรุงเทพแถวๆบางนา โดยแต่ละคนก็แยกกันไปทำงานที่ตนถนัด ส่วนยาย แม่และน้าสาวนั้นได้อาศัยทางเท้าริมถนนที่มีผู้คนพลุกพล่าน ในการขายอาหารตามสั่งเพื่อช่วยกันหารายได้เข้าบ้าน แต่ก็อย่างที่ทราบกันดีว่าการขายของบนทางเท้านั้นเป็นเรื่องผิดกฎหมาย ยายจึงเลือกที่จะไปตั้งร้านแต่เช้าตรู่ เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกเทศกิจจับกุมหรือยึดข้าวของ ลูกค้าส่วนใหญ่ก็เป็นคนเข้างานเช้ากับออกจากกะดึกมา แม่ ยายและน้าสาวจะเดินเท้าออกจากบ้านเช่าในเวลาตี 4 กว่าๆผ่านหน้าวัดบางนา (แม่บอกว่าไม่แน่ใจว่าเป็นวัดบางนานอกหรือใน)เป็นประจำทุกวัน อยู่มาวันหนึ่งน้าสาวเกิดป่วยเป็นไข้หวัดไม่สามารถมาช่วยงานที่ร้านได้จึงเหลือแค่แม่กับยาย ในวันดังกล่าวแม่กับยายเลือกที่จะออกจากบ้านมาในเวลาตี 3ครึ่ง เพราะเหลือกันแค่ 2 คน ก็จะต้องใช้เวลาตั้งร้านนานกว่าเดิม วันนั้นเป็นคืนเดือนหงาย(หมายถึงคืนที่พระจันทร์ส่องแสงสว่างกว่าปกติ) แม่เล่าว่าระหว่างทางไม่มีผู้คนผ่านไปผ่านมาสักคน เสียงหมาเห่าหอนก็ดังมาเป็นระยะๆ ในใจตอนนั้นแม่นึกกลัวทั้งคนและผี จนกระทั่งสองแม่ลูกเดินเข้าเขตวัดบางนา แม่เห็นผู้ชายใส่เสื้อสีขาวเดินอยู่ด้านหน้าห่างออกไปประมาณ 50 เมตร “น้องๆ รอพี่ด้วย” ด้วยความปากไวแม่รีบเรียกชายหนุ่มคนนั้น ในใจหวังเพียงว่าตนจะได้มีเพื่อนเดิน “นาง แกพูดกับใครว่ะ” ยายมองไปรอบๆแล้วไม่พบใครเลยจึงถามแม่เราด้วยความสงสัย “นั่นไง ผู้ชายใส่เสื้อขาวๆเดินอยู่ข้างหน้า ไปๆรีบเดินเค้าหยุดรอเราแล้ว” แม่ชี้ไปที่ชายคนดังกล่าวพร้อมเร่งเร้าให้ยายรีบเดิน สองแม่ลูกถือของพลุงพลังกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามชายคนดังกล่าวไปแต่พอเดินเข้าไปใกล้ๆชายคนนั้นกลับเร่งฝีเท้าหนี พอเริ่มจะถอดใจว่าเดินไม่ทันชายคนนั้นก็กลับหยุดรอ ไปอย่างนั้นอยู่ 2-3 รอบ ในตอนแรกยายคิดว่าตนตาไม่ดีจึงมองไม่เห็นชายคนดังกล่าว แต่ช่วงหลังๆแกเริ่มตะหงิดใจเพราะตลอดทางที่เดินไป หมาจะหอนนำหน้าไปตลอด จนกระทั่งมาถึงทางออกถนนใหญ่ที่มีแสงไฟส่องสว่างจากบ้านคนและไฟรายทางของถนน “เฮ้ย แม่มันไม่ใช่คน มันไม่มีหัว” แม่ร้องสุดเสียงเมื่อเห็นว่าชายเสื้อขาวไม่มีคอตั้งอยู่บนบ่าก่อนที่ชายคนนั้นจะหายวับไปกับตา “อย่าพูดๆ”ยายรีบเอามือปิดปากแม่เราไว้

ขอบคุณรูปภาพจาก : https://pixabay.com/th/