ไลฟ์แฮ็ก

มาลองขยันกันไหมคะ

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
มาลองขยันกันไหมคะ

อ่า จะบอกว่าที่มาเริ่มสร้างบทความง่ายๆสบายสมองนี้นั้นมาจากเหตุการณ์ที่ทำให้เรารู้สึกว่าควรจะเลิกขี้เกียจได้แล้ว นั้นก็คือ เกรดเฉลี่ยของเรานั้นมีแค่ 2.40 ใช่ค่ะ เราเกรดแย่ตั้งแต่เด็กเนื่องจากเรานั้นเป็นคนสมาธิสั้นพอตัวแถมขี้เกียจมากจึงทำให้รั้งท้ายเสมอ เมื่อก่อนเราไม่เคยสนใจจนกระทั่ง ปวช.ปี 3 เทอมสุดท้ายที่ทำให้เรารับรู้ว่าถ้าเรายังเป็นแบบนี้ต่อมีหวังโดนไล่ออก

และนอกจากนี้เรายังได้พูดคุยเรื่องราคาบ้านกับแม่เพราะแม่ได้เปิดถ่ายเองค่ะดูราคาบ้านเดี่ยวเสมอ(ตอนนี้อยู่บ้านเช่า)แต่ก่อนเราพอจะรู้ราคา แต่ด้วยความที่คิดว่าแม่มีเงินมากพอที่จะซื้อได้เราจึงไม่ได้คิดหนักและบอกกับแม่ว่าอยากได้บ้านสักหลัง แม่เราก็ยิ้มออกมาพร้อมกับพูดว่า "ได้ แม่น่าจะผ่อนสักสามสิบปี" แม่เราไม่ได้ประชดเพราะอยากซื้อเป็นทุนเดิม แต่เรากลับหน้าซีดและตกใจกับประโยคเมื่อครู่เพราะไม่เคยนึกไม่เคยสนใจว่ามันจะนานและเสียเงินขนาดนั้น มันจึงทำให้เรานึกขึ้นได้ว่าถ้าหากแม่เราไม่อยู่ต่อไปละ ถ้าวันพรุ่งนี้เราเสียท่านไปหรือท่านมาดูเราไม่ได้ มาช่วยเราเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้ เราจะต้องกลายเป็นคนที่ไม่เคยทำอะไรสำเร็จ ไม่มีอะไรติดตัว ไม่มีความสามารถ ไม่มีกำลังใจเล็กๆจากแม่

Advertisement

Advertisement

เราตระหนักเรื่องนั้นได้และมาคิดทบทวนกับตนเองอยู่วันนึง เราสร้างจุถ่ายเองค่ะดหมายใหม่ในการใช้ชีวิต มีแค่สองข้อที่เราต้องทำสำเร็จให้ได้ หนึ่งคือการตั้งใจเรียนจนได้ 1 ใน 10 ของชั้นเรียน และสอง หาเงินและซื้อบ้านให้แม่หลังนึง ถึงจะฟังดูเกินตัว แต่ถ้าเราไม่คิดการณ์ไกลแล้วจะมีเป้าหมายไว้ทำไมหรือ? ไม่ว่าจะลำบากขนาดไหน ขอแค่ทำให้ดีที่สุด "ขอแค่พยายามให้ดีที่สุด ถึงจะไม่สำเร็จแต่เราก็ทำแล้ว" คำพูดของแม่ลอยขึ้นมาในหัว นี้คือแรงบันดาลใจเล็กๆที่จะเปลี่ยนชีวิตคนๆนึงตลอดไป เราเชื่อแบบนั้น และมันจะต้องเป็นแบบนั้น

ในตอนแรกเราก็ไม่ได้เริ่มอะไรหนักมากนัก อย่างที่บอกค่ะ เรามาเน้นจุดหมายแรกก่อนนะคะ หลายๆคนอาจจะยังเรียนออนไลน์อยู่ แน่นอนว่าเราก็ไม่พ้นเรื่องนั้นเช่นกันค่ะ เราเรียนออนไลน์ตั้งแต่ ปวช.ปี 2 จนตอนนี้ ตอนปีสองเกรดก็ดีขึ้นมานิดๆเพราะมีวิชาการบัญชีตั๋วเงินที่เราพอจะเข้าใจจึงช่วยดึงเกรด แต่หลังจาก ปวช.ปี 2 เทอมแรกเราก็สูญเสียวิชาที่ถนัดไป เรากลายเป็นคนขี้เกียจอีกครั้งเพราะเรียนไม่ทัน ไม่เข้าใจและน่าเบื่อมากๆ อาจารย์พูดเร็วจนเราจดไม่ทัน การบ้านเป็นกอบเป็นกำจนเราหวั่นใจ ตอนนี้เราก็เกิดเหตุการณ์คล้ายๆกันเพราะปี 3 งานเยอะมากแต่เราก็พยายามแบ่งเวลามาเรียนและทำการบ้านซะส่วนใหญ่ ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่เราจะใช้เวลากับเกมและสื่อต่างๆถ่ายเองค่ะ

Advertisement

Advertisement

ตอนนี้เราเริ่มจริงจังเรื่องการเรียนบ้างแล้ว แต่ก็ยังอดกังวลไม่ได้

15/11/2564

Wunnee มาลองขยันกันไหมคะ

รูปภาพทั้งหมดโดยผู้เขียน

เรามาเติบโตไปพร้อมกันนะคะ

มาขยันกันค่ะ

ร่วมเสพบทความ หนัง เพลง และซีรีส์ใหม่ ๆ สุดปัง โหลดเลยที่ App TrueID ฟรี !

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ

ความคิดเห็น

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อทำการคอมเม้นต์