ระหว่างทางกลับบ้าน

เราและแพรเดินตามโต้งไปขึ้นรถ พอมาถึงที่รถเรามองผ่านกระจกเห็นผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่เบาะรถข้างคนขับและมองมาที่โต้ง เราหันไปมองหน้าแพร แพรจึงถามว่า มีอะไรรึป่าว เราจึงตอบว่าไม่มีอะไร แล้วมองกลับไปที่เดิม ผู้หญิงคนนั้นหายไปแล้ว ด้วยความกลัวเราจึงบอกแพรว่าเราจะนั่งข้างหลัง แพรนั่งข้างหน้ากับโต้งนะ แพรไม่ได้สงสัยอะไรและยอมไปนั่งข้างคนขับ เรานั่งอยู่บนรถโต้งด้วยความระแวงไม่รู้ว่าผู้หญิงที่เห็นจะใช่แฟนโต้งรึป่าว เพราะเราไม่เคยเห็นหน้าแฟนโต้งมาก่อนหรือจะเป็นเจ้าที่หรือวิญญาณที่ตามโต้งมาก็ไม่รู้

ระหว่างทางเราสามคนก็คุยกันไปเรื่อยๆ จนมาถึงทางแยก อยู่ดีๆแพรก็ร้องกรี๊ดดดดดดดดขึ้นมาด้วยความตกใจ โต้งรีบถามว่าแพรเป็นอะไร แพรจึงบอกว่าป่าวๆ เราแค่ตกใจแสงไฟจราจร แพรหันมาหาเราและบอกว่า คืนนี้ของนอนด้วยนะ ไม่อยากให้โต้งวนรถไปส่ง เราพยักหน้าทันที แต่ในใจเราคิดว่าต้องมีอะไรแน่ๆ เมื่อถึงบ้านของเรา แพรรีบลงจากรถและเราก็โบกมือลาโต้ง พอเข้าไปในบ้านแพรรีบบอกให้เราปิดประตู และเล่าเหตุการณ์ที่แพรเห็นตอนที่ส่งเสียงร้องกรี๊ดให้ฟัง แพรเห็นหน้าผู้หญิงหน้าซีดขาว ยิ้มให้เธอแบบสยองในกระจกข้างรถและที่สำคัญคือ สิ่งที่แพรเห็นมีแค่ครึ่งตัวเท่านั้น ตอนนั้นแพรตกใจมากจึงส่งเสียงกรี๊ดออกมา เราฟังแล้วขนลุกมากจึงเล่าเหตุการณ์ก่อนที่จะขึ้นรถให้แพรฟัง ในคืนนั้นเราทั้งคู่ไม่มีใครกล้าอาบน้ำจึงรีบแปรงฟันแล้วเข้านอนทันที ไม่รู้ว่าผู้หญิงที่เห็นจะใช่แฟนโต้งรึป่าว แต่ถ้าใช่เธอต้องการอะไรจากเราและแพรกันแน่