อื่นๆ

ระเบียงหลอน

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
ระเบียงหลอน

หมู่บ้านเล็กๆ ใจกลางเมืองเป็นเหมือนหมู่บ้านทั่วไปที่วิถีชีวิตคนอาศัยมักออกจากบ้านแต่เช้ามืดกว่าจะกลับเข้าบ้านก็พลบค่ำแล้ว แทบจะไม่มีเวลาปฏิสัมพันธ์กับคนรอบบ้านเหมือนต่างคนต่างอยู่ มองดูเป็นเรื่องปกติสำหรับชีวิตคนเมืองไปแล้ว
หมู่บ้านนี้มีบ้านหลังหนึ่งซึ่งก็เหมือนบ้านอื่นทั่วไป แต่ที่สะดุดตาทุกครั้งที่เดินผ่านยามค่ำคืนจะเห็นหญิงคนหนึ่งยืนเป็นเงาตะคุ่มๆ อยู่บนระเบียงบ้านชั้นสองเหมือนรอคอยใครสักคน เคยได้ยินคนในละแวกนั้นเล่าว่าเธอไม่ชอบสุงสิงกับใครที่เห็นยืนอยู่ก็เพราะจะเฝ้ารอว่าเมื่อไรสามีจะกลับบ้านเพราะนานๆ สามีถึงจะกลับฟังดูก็น่าสงสารเธอ
คืนนี้เมื่อเดินผ่านบ้านเธอแต่รู้สึกอยากมองหา สายลมพัดวูบกระทบแขนจนรู้สึกเย็นคงเป็นสัญญานบ่งบอกว่าเข้าสู่ฤดูหนาวแล้วสินะ เมื่อแหงนหน้ามองขึ้นชั้นบนยังคงเห็นเธอยืนรอคอยสามีเช่นเคย เริ่มสังเกตอย่างจริงจังว่าเธอมีรูปร่างผอมผิวขาวออกซีด ผมยาวประบ่าดูเปียกชื้นคงจะเพิ่งสระผม หน้าตาดูธรรมดาแต่สะดุดตรงแววตาเธอทำไมดูเศร้าๆ เหงาๆ อ้างว้างแห้งแล้งจนรู้สึกได้จนเราต้องชะลอฝีเท้าลงเพื่อมองเธอ เธอก้มลงมาและโบกมือ ปากที่ซีดเซียวเหมือนอยากจะบอกอะไรสักอย่างแต่ไม่มีเสียง เมื่อกลับถึงบ้านภาพแววตาเธอยังคงวนเวียนจนกระทั่งหลับ
เช้านี้เมื่อถึงที่ทำงาน เพื่อนร่วมงานรีบเดินมาบอกว่าวันนี้มีข่าวเกี่ยวกับคนในหมู่บ้านเรา ในเนื้อข่าวบอกว่าเมื่อคืนมีหญิงคนหนึ่งกระโดดน้ำตายเพราะถูกสามีทิ้ง เมื่อเหลือบดูรูป พระเจ้า!!! เป็นเธอนั่นเอง

Advertisement

Advertisement

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ

ความคิดเห็น

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อทำการคอมเม้นต์