วิมาลา

ในสมัยตอนเด็กๆ คุณเฒ่าคนแก่มักตักเตือนอยู่เสมอว่า ห้ามเล่นซ่อนแอบในเวลาตอนกลางคืน หากเล่นในตอนกลางคืน โบราณเขาเชื่อว่าผีจะเอาไปซ่อน แล้วมันเกี่ยวกับอะไรกับตัวฉันหรอ… เรื่องนี้…เคยเกิดขึ้นตอนฉันยังสมัยเด็กและเป็นความทรงจำที่ไม่น่าจดจำไปตลอดชีวิต

เดิมสมัยตอนฉันยังเด็ก ฉันอาศัยอยู่ต่างจังหวัดในหมู่บ้านแถบอีสาน ฉันอยู่กับยาย ตอนนั้นพ่อแม่ของฉันหย่าร้างกัน แม่ต้องฝากฉันไว้กับยายเพื่อไปทำงานในตัวกรุงเทพ ฯ ฉันมีเพื่อนอยู่ในหมู่บ้าน คนที่สนิทที่สุดชื่อว่า ปาน ฉันกับเพื่อนๆชอบเล่นกันมาก จนกระทั่ง…ช่วงเวลาที่เกิดเรื่องต่อไปนี้ เป็นเรื่องที่ไม่คิดว่าจะเป็นจริงๆ ฉัน ปาน และกลุ่มเพื่อน นั่งคิดกันว่าจะเล่นอะไรกันต่อดี นี่มันก็เริ่มมืดแล้ว จู่ๆ ปานก็เสนอว่า

“พวกเรามาเล่นซ่อนแอบกันเถอะ!”น่าสนุกดีแหะ พวกเราทุกคนเลยเห็นด้วยกับปานเลยไปแถวป่าข้างบ้าน แล้วก็มาโอลานอยออกพร้อมกัน ฉันเป็นคนหา เลยต้องปิดตาตรงต้นไม้ใหญ่แล้วก็นับเลขตั้งแต่ 1-10 พอทุกคนไปแอบกันหมดแล้ว ฉันก็ไม่รอช้า รีบหาทันที ฉันหาเพื่อนเจอจนจะครบเหลือแค่ปานคนเดียว ฉันกับเพื่อนหาปานก็ยังหาไม่เจอ จนต้องรีบไปบอกผู้ใหญ่ว่าปานหายตัวไป ผู้ใหญ่ในหมู่บ้านก็ช่วยกันหาปาน แต่ก็ยังหาไม่เจอ ยายที่มาช่วยเลยถามฉันว่า เกิดอะไรขึ้น ไปเล่นอะไรกันลูก ฉันเลยเล่าให้ฟังว่าพวกเราเล่นซ่อนแอบกัน จนยายก็นึกออกว่า มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆแล้ว พ่อแม่ของปานใจหาย เหมือนคนในหมู่บ้านรู้กันดีอยู่แล้วว่า มึควรเล่นซ่อนแอบในเวลากลางคืน! ยายเลยให้ผู้ใหญ่บ้านไปนิมนต์พระมาสวดหาปานตรงที่พวกเราเล่นซ่อนแอบกัน แล้วจู่ๆปานก็เดินออกมาข้างๆบ้าน อ่าว! แต่ตอนนั้น….ฉันไปหามาแล้ว แต่ไม่เจอปานเลย พ่อแม่ปานดีใจมาที่เจอแต่ก็ดุด้วยว่าไม่ควรเล่นตอนเวลานี้ พอเรื่องของคืนนี้ผ่านไป ฉันเลยถามปานว่า ปานมันเกิดอะไรขึ้น ปานเลยเล่าให้ฟังว่า…