'อย่าร้องไห้ อยู่ไม่ได้ถ้าเธอไม่อยู่' วาดไว้(Recall) - BOWKYLION

หากคุณเคยวาดฝันอะไรไว้แล้วทำไม่ได้ ไม่ว่าจะพยายามอย่างไรมันก็ทำไม่ได้อยู่ดี อยากขอโทษที่ทำไม่ได้ สิ่งที่วาดไว้จึงทำได้เพียงแค่...เก็บมันไว้ในความทรงจำ "วาดไว้" ผลงานเพลงใหม่ล่าสุด จาก BOWKYLION นักร้องสาวสุดเก๋ที่มีเสียงร้องเป็นเอกลักษณ์ด้วยฉายาเจ้าแม่เพลงเศร้าเจ้าของเพลงฮิต ครั้งนี้โบกี้กลับมาทวงตำแหน่งเจ้าแม่เพลงเศร้าอีกครั้ง เพื่อถ่ายทอดเรื่องราวความรู้สึกผ่านผู้หญิงคนสำคัญในชีวิตที่ลาจากโลกนี้ไปแล้ว ซึ่งผู้หญิงคนนั้นก็คือแม่ของโบกี้นั่นเอง โดยได้รับแรงบันดาลใจมาจากภาพวาดภาพหนึ่งที่แฟนคลับวาดและนำมาให้

ติดตามผลงานได้ที่ วาดไว้จาก youtube

เชื่อได้ว่าหลายคนที่ได้ฟังเพลงนี้แล้วจะต้องน้ำตาคลอและหยุดร้องไห้ไม่ได้เพราะความเจ็บปวดกับความรู้สึกที่ดิ่งมากๆของเนื้อเพลง พร้อมกันนั้นก็ทำให้เรานึกถึงคนพิเศษที่เคยรู้สึกดีๆด้วย หรือบางคนอาจกำลังระลึกถึงคนรักเก่าที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ถึงแม้จะจากกันไปในโลกแห่งความเป็นจริง แต่จะอยู่ด้วยกันตลอดไปในจินตนาการ และจะอยู่ในใจแล้ววาดเอาไว้ในความทรงจำ

'อย่าร้องไห้...ถ้าเธอไม่อยู่' ประโยคที่แสดงความรู้สึกรวดร้าวที่อยู่ในสภาวะดิ่งมากๆ กับคำพูดที่ว่า 'อย่าร้องไห้' หากฟังแล้วน้ำตาไหลพรากไม่หยุด เพราะทุกการจากลาย่อมมีน้ำตาเสมอ ในส่วนของเนื้อเพลงเป็นประโยคที่แม่พูดกับโบกี้ว่า “ถ้าไม่มีแม่ก็ต้องอยู่ให้ได้นะถ้าแม่ไม่อยู่ เพราะยังไงแม่ก็อยู่กับโบตลอดอยู่แล้ว อย่าร้องไห้เลย” กว่าโบกี้จะมาถึงจุดนี้ได้ก็เพราะแม่ที่คอยให้กำลังใจ แต่พอมาตอนนี้ท่านไม่ได้อยู่แล้วมันก็ยากที่ห้ามเอาไว้ไม่อยู่ ยิ่งห้ามเหมือนน้ำตามันยิ่งไหล พวกเราเข้าใจความรู้สึกของโบกี้นะ จากประสบการณ์ที่ผ่านมาทำให้เราได้เรียนรู้ว่าการจากลาเป็นเรื่องราวที่เจ็บปวดโดยเฉพาะความรักของคนสองคนมันแสนสาหัสเหลือทน เชื่อได้ว่าพวกคุณอาจจะเคยอยู่ในสถานการณ์เดียวกัน ช่วงแรกๆจะกินไม่ได้นอนไม่หลับ คิดถึงเขาตลอดเวลา ชีวิตนี้ขาดเธอไม่ได้ วนลูปเป็นวงกลมอยู่แบบนี้ไม่มีที่สิ้นสุด 'อยากร้องไห้...ถ้าเธอไม่อยู่' ผ่านไปซักพักก็เริ่มคิดว่าทำไมต้องคิดถึงแล้วเศร้า เรามีคุณค่าในตัวเอง ทำไมต้องยึดติดกับรักครั้งนี้ ไม่ควรยึดติดสิ่งที่ไม่เกิดประโยชน์ เมื่อคิดได้แบบนี้เราก็สนใจเขาให้น้อยลง  จนสุดท้ายไม่คิดถึงอีกและเริ่มใช้ชีวิตใหม่

'อยู่ให้ได้...ถ้าเธอไม่อยู่' ประโยคที่แสดงความรู้สึกของหัวใจที่ร้าวระบมราวกับถูกกรีด คนหนึ่งจากไปในความทรงจำ แต่อีกคนยังอยู่ การจะใช้ชีวิตให้ดำเนินต่อไปในขณะที่เขาคนนั้นไม่อยู่แล้วก็บอบช้ำไม่ใช่น้อย  เมื่อพูดในส่วนของเนื้อเพลงกว่าโบกี้จะเดินมาถึงฝั่งที่ฝันไว้ ผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งต้องเข้มแข็งมากมายขนาดไหนที่จะผ่านมันมาได้ นับถือโบกี้เลย เอาจริงๆนะจากประสบการณ์ที่ผ่านมาการจะลืมใครสักเป็นเรื่องที่ยากมากและต้องใช้ระยะเวลาพอสมควร ใครหลายคนคงจะเข้าใจความรู้สึกนี้ดี มันเป็นความรู้สึก 'มูฟออนไม่ได้ซักที' จะให้มูฟออนได้ยังไง เมื่อพยายามแทบตาย ใจมันก็ไม่ลืม อย่างไรก็ตามเราจะต้องมูฟออกมาจากจุดนั้นให้ได้ ซึ่งสิ่งที่เราควรจะทำเป็นอันดับแรก นั่นคือ การยอมรับความจริงและการทบทวนกับความรู้สึกที่เกิดขึ้นจะทำให้เราไม่ต้องพาตัวเองวนกลับไปรู้สึกแบบเดิมอีก พูดนะง่าย แต่ทำมันยากไง! มันขึ้นอยู่กับเราแล้วแหละ

'ให้รับรู้...ว่ายังอยู่ในใจ ถ้าเธอไม่อยู่' ประโยคที่แสดงความรู้สึกจมดิ่งราวกับหัวใจที่ร่วงลงสู่ห้วงทะเลลึก เป็นลักษณะเช่นเดียวกับการมูฟออนเป็นวงกลม  ในส่วนของเนื้อเพลงทำให้นึกถึงจุดเริ่มต้นของเพลงที่โบกี้ได้รับแรงบันดาลจากภาพวาดของแฟนคลับ แน่นอนว่าความทรงจำที่ดีเรามักจะชอบเก็บไว้ แต่ความทรงจำที่จะอยู่กับเราได้นานที่สุดก็คือภาพ แม้เขาจะไม่อยู่แล้วแต่ก็ยังมีภาพให้นึกถึง เหมือนกับโบกี้ที่เก็บเรื่องราวดีๆของแม่ ที่แฟนคลับวาดไว้ในความทรงจำ ถ้ามองกลับมาในมุมด้านความรัก ใครยังไม่เคยลืมความรักครั้งเก่า โปรดให้ยกมือขึ้น (ยกรัวๆเลยละกัน) โดยเฉพาะรักครั้งแรกมันมักจะลืมยาก อย่างว่าแหละ 'รักแรกมันแยกยาก รักมากมันยากแยก รักเธอเป็นคนแรก ถ้าจะแยกมันคงยาก' ยากมากจริงๆ หลายคนคงจะมีช่วงเวลาที่คิดถึง ร้องไห้ และเจ็บปวดจากความรักครั้งเก่ายังวนกลับไปอยู่ที่เดิมเหมือนกันใช่ไหมละ เวลานึกถึงเขาทีไรจำต้องย้อนดูแชทเก่า ๆ หรือรูปที่เคยถ่ายไว้ด้วยกัน รู้ไหมมันยิ่งจะทำให้ลืมเขาไม่ได้สักที แต่เราก็ทำ อย่างน้อย...เราก็มีเขาอยู่ในความทรงจำนะ

'จากนี้...ฉันต้องฝันคนเดียว' ประโยคที่แสดงความรู้สึกปลอบประโลบหัวใจที่บอบช้ำ ในส่วนของเนื้อเพลงสิ่งที่โบกี้วาดไว้ได้ประสบความสำเร็จด้วยตัวโบกี้เอง ทั้งนี้โบกี้ก็ยังอยากให้แม่รับรู้ความสำเร็จของโบกี้ด้วย เหมือนประโยคที่โบกี้พูดไว้ว่า

“วันนี้เดินมาไกลมากแล้ว หวังว่าเขาจะรับรู้อยู่ ไม่ว่าจากที่ไหนก็ตาม”

และเป็นประโยคที่ประทับใจที่สุดสำหรับเพลงนี้ เหมือนจะเป็นประโยคบอกลาที่แสนเศร้าแต่มันแฝงไปด้วยคำพูดที่ให้กำลังใจว่าให้เราสู้ต่อไป จากนี้ไปมันถึงเวลาที่เราต้องหันมารักตัวเองมากขึ้น แล้วมูฟตัวเองออกจากจุดนั้นและพร้อมที่จะเดินต่อไป สุดท้ายแล้วไม่มีใครอยู่กับเราได้ตลอดไปนอกจากตัวเราเอง ฉะนั้นคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ถ้ามันเป็นความทรงไม่ดีถือว่ามันเป็นบทเรียนที่ทำให้เราได้เรียนรู้แล้วก้าวข้ามมันไป หากมันเป็นความทรงจำที่ดีเราควรวาดเก็บไว้ในความทรงจำ

สุดท้ายแล้วสิ่งที่เสียไปแล้ว ไม่อาจมีวันกลับย้อนคืน สิ่งผิดพลาดไปแล้ว ไม่สามารถกลับไปแก้ไขอะไรได้ แต่นั่นก็ไม่ใช่ทุกสิ่ง เพราะโลกนี้ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ เหมือนกับคำพูดของโบกี้ที่ว่า‘สิ่งที่มันเป็นไปไม่ได้ มันเป็นไปได้เสมอ’ (ที่มาของข้อมูล : อ้างอิง เล่าเรื่องของเพลงวาดไว้ จาก BOWKYLION) และสิ่งที่จะทำให้มันเป็นไปได้คือความทรงจำที่วาดไว้ในจินตนาการของเรา ฉะนั้นขอเป็นกำลังใจให้กับคนที่อยู่ในภาวะสูญเสียเช่นเดียวกับโบกี้ หรือคนที่อยู่ในโหมดกำลังจะมูฟออนให้กลับมาเข้มแข็ง ขอให้ทุกคนสู้ต่อไปอย่ายอมแพ้ แล้วเราจะก้าวผ่านมันไปด้วยกัน สู้ๆค่ะทุกคน

เครดิตภาพและวิดีโอ

• ภาพปก โบกี้ จาก whattheduck
• ภาพประกอบบทความ
  • ภาพที่ 1ภาพที่ 3 ภาพที่ 4 ภาพที่ 5ภาพที่ 6ภาพที่ 7 จาก whattheduck
  • ภาพที่ 2จาก bowkylion
• วาดไว้ จาก youtube
• ที่มาของข้อมูล : อ้างอิง เล่าเรื่องของเพลงวาดไว้ จาก BOWKYLION