อื่นๆ

เจ้ากรรมนายเวรที่รัก

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
เจ้ากรรมนายเวรที่รัก

เครดิตภาพ: วชิรพงษ์

จากความทรงจำของเอกเพื่อนรักของผม

ความรัก ที่เเสนหวาน พลันจากไป ใจคิดถึง  ห่วงหาคิดคำนึง  จิตถูกตรึง  จนวันตาย...

เเก้ว สาวรุ่นน้องจอมแก่น ที่แสนน่ารักในความทรงจำ ของ เอก..นักศึกษาหนุ่มผู้โชคดี   ที่เพื่อนๆต่างเเอบมองด้วยความอิจฉา ที่มันมีนางฟ้า โฉมงามสะพรั่ง คอยตามตื้อ คอยติดตามทุกย่างก้าวเดิน แต่ เอกก็ยังวางท่าปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น.."ทำไมไม่เป็นกู ไอ้..เอกเอ้ย จะกระหน่ำซัมเมอร์เซลล์ให้" เพื่อนคนหนึ่งเอ่ยรำพึง... "ไอ้เหน่ง ไอ้คนลามก ในหัวแกวันๆคิดอะไรได้มั่งเนี่ย หา?" เพื่อนสาวคนหนึ่งในกลุ่มบ่นพึมพำ"1+1ได้ 2ไง 555"... ดูมันตอบ

"พี่เอก ! รอแก้วด้วย" เสียงวิ่ง ตุ่บ ตุ่บ ตามหลังเอกมา

" พี่เอก  วันนีัจะพาเเก้วไปไหนน้า ที่สัญญารับปากไว้น่ะ" พูดพลางทำหน้าตาน่ารักใส่

Advertisement

Advertisement

"เอ่อ พี่สัญญาไว้ อะไรนะ? คิดก่อน"เอกทำคิดแบบลีลาวางมาด

"วันลอยกระทงน่ะ ปล่อยให้แฟนไปคนเดียว ใครมาจีบไม่รู้ด้วยนา " แก้วพูดลอยๆ

"ก็ได้ พาไปลอยกระทงกัน" เอก รีบตอบแบบทันควัน   นึกว่าจะแน่ นะเอก 555

ลอยกระทงคืนนั้น ไอ้เอกมันได้ควงนางฟ้าไปเที่ยวทั้งคืน...

"แก้วอธิษฐาน ขอพระแม่คงคา ขอให้พี่เอกรักแก้วคนเดียว ตลอดไปค่ะ พี่เอก"

ผ่านคืนนั้นมา เอก มันก็เปลี่ยนไป ติดกับดักความรัก โลกของมันเป็นสีชมพู มันรักแฟนคนนี้มาก จับมือกันเดิน กินข้าวด้วยกัน หยอกล้อกระหนุงกระหนิง  แก้วเป็นคนสวยมาก ขี้เล่น เอาใจเก่ง สเป็คเทพเลยน้องคนนี้  เอกหลงรักแก้วหัวปักหัวปำ เลยก็ว่าได้ หลายเดือนผ่านไป แล้วในวันหนึ่ง..

รถเก๋งแต่งซิ่ง ของ ไอ้แมน เลี้ยวเขาจอดในที่จอดของวิทยาลัย  แมน เพลย์บอย เสือผู้หญิงตัวแสบ มันควงหญิงไม่ซ้ำหน้า ล่าแต้มไปวันๆ ส่วนใหญ่จะได้แต่ประเภท สาวพริตตี้ ขี้เมาใจแตก ชอบเที่ยวกลางคืน... แต่วันนี้สาวที่มันควงมาคือ แก้ว

Advertisement

Advertisement

เอก ปรี่เข้าไปหา "แก้วเกิดอะไรขึ้น? มากับมันได้ไง?"

"ทำไมล่ะ พี่เอก พี่แมน เขามาส่งแก้วไม่ได้หรือไง?" แก้วตอบหน้าตาเฉย สายตาที่เย็นชาของแก้ว ทําเอก ยืนมองด้วยความใจหาย

เอกยังไม่ทันได้อ้าปากจะถามอะไรต่อ

แก้วก็พูดสวนออกมา "พี่แมนเขาพาแก้ว เที่ยวทั้งคืน เราสนุกกันมากเลย พี่แมน น่ารักมาก แก้วชอบ พี่แมนมาก" เธอตอบพร้อมคว้ามือแมนมาจับกุมไว้ อย่างสนิทสนม

"แล้วเรื่องของเรา" เอกถามเสียงสั่นเครือ

"มันจบไปแล้วพี่ แก้วรักพี่แมนแล้ว"แก้วตอบ

แมนยิ้มเยาะ "ทั้งคืนมึงยังไม่เข้าใจ อีกหรอไอ้เอก กูไม่ได้นอนเลย น้องมัน อ้อนกูทั้งคืนเลย"555

"ไอ้แมนมึง" ก่อนที่เรื่องมันจะบานปลาย เพื่อนๆ รีบวิ่งเข้าไปห้ามเอกไว้...ไอ้แมนควงแก้วเดินจากไป  เพื่อนๆต่างเข้าไปปลอบใจเอก ที่นั่งทรุดลงไปกองกับพื้น...เอกไม่เคยมาเรียนอีกเลยนับจากวันนั้น...

Advertisement

Advertisement

"เอก มันเป็นยังไงบ้างไม่รู้ พวกเราไปดูมันบ้างดีกว่า ตายปล่าวไม่รู้ " ทุกคนตกลงจะไปหาเอกที่หอพักแห่งหนึ่ง

สภาพที่เจอ เอก ยังไม่ตาย แต่มันเมาอย่างหมา หมดสภาพ  กองเป็นผ้าขี้ริัว สลบ อยู่บนพื้นห้อง...เพื่อนๆช่วยกันเช็ดตัวให้เอก  พอฟื้นขึ้นมา  ก็มานั่งชันเข่าก้มหน้าคอตก

"กูลืม แก้วไม่ได้เลยว่ะ"เอกสะอื้นพึมพำ ทุกคนสงสารจับใจ

"เออน่า เอก ความรักมันแค่เศษส่วนเสี้ยวของชีวิตคน  เรามีอะไรที่จะต้องพบเจอต้องทำอีกตั้งเยอะ ในชีวิตนี้เพื่อน"

" โห ! พึ่งเห็นมันพูดได้เหมือนคนได้วันนี้ เหน่งเรา" เพื่อนสาวเอ่ยปากชม

"ไปเอก ไปเที่ยวผับกัน กูพาไปม่อสาว จัดให้แจ่มๆเลยคืนนี้" เหน่งชวน

"น่าน ไม่น่าชมมันเลย เลว ไม่เสื่อมคลายเลยนะเเก"...

ผ่านไป 3 เดือน ข่าวของแก้วก็มาเข้าหูเอก แก้วตั้งท้องจนต้องออกจากการเรียน

ตุบ !ร่างไอ้แมนร่วงไปกองกับพื้นอาคารเรียน

"ไอ้ เอก  มึงฟังกูก่อน มันไม่ใช่อย่างที่มึงคิด"

เพื่อนๆกระโดดเข้าคว้าตัวเอกกันพันละวัน

ไอ้แมนในสภาพโทรมผิดตา ปล่อยโฮ ร้องไห้ออกมาแบบไม่อายสายตาใคร

" มึงๆๆ เอานี่ไปดู ดูซะ ไปหาที่นี่ มึงไปกันเลย นังนั่นมันไม่ใช่คน มันเป็นผี กูไม่เอาแล้ว"

ไอ้แมนยื่นโยนกระดาษแผ่นหนึ่งมาให้ แล้วลุกขึ้นวิ่งหนีออกไปอย่างสติแตก...พวกเราหยิบขึ้นมาดู  มันคือข้อความที่อยู่ นำไปสถานที่แห่งหนึ่ง ในจังหวัดใกล้ๆไม่ไกลจากกรุงเทพฯ...

เรามายืน ออกันหน้าบ้านไม้โบราณหลังหนึ่ง เรือนคุณหลวง  มีชายแก่คนหนึ่งโผล่ออกมาจ้องมอง

"พวกเอ็งมากันทำไม มีธุระอะไร?"

แกหรี่ตามอง กวาดสายตาไปหยุดที่เอก

"คุณนั่นเอง คุณกลับมาหาคุณหนูท่านใช่ไหม? ตามผมมาสิครับ  ส่วนพวกเอ็งจะมาหรือไม่มาก็แล้วแต่นะ" น่าน 2มาตรฐานเลยตานี่

แกพาเดินไปดูรูปบานหนึ่ง จากที่แขวนไว้มากมาย บนฝาผนังห้องโถงใหญ่

"นี่ไง คุณหนู แก้วใจ กับสามีของท่าน"พวกเรายืนมองรูป เอกกับแก้ว ยืนนั่งคู่กัน แต่งตัวชุดไทยโบราณประยุค นี่มันไม่ต่ำกว่า 200 ปีแน่จากการคาดคะเน

"ไม่ถึงหรอกแค่ชั่วอายุคนเอง" แกตอบออกมา  "เอ่อ แค่คิดในใจตอบมาได้ยังไงว๊ะ ชักน่ากลัวและ ตาแก่นี่" พวกเพื่อนๆ กระซิบกัน

เอกยืนน้ำตาคลอ " มาผมจะพาคุณไปหาคุณหนูท่าน"

ศาลไม้หลังใหญ่ข้างหลังบ้าน ติดริมแม่น้ำ

"บอกท่านสิ ว่าคุณกลับมาหาท่านแล้ว" แกยื่น ธูป 1ดอกมาให้

"คุณหนู แก้วใจ ท่าน เสียใจมากที่ถูกคุณผู้ชายทิ้งไปหาผู้หญิงคนใหม่ ท่านตัดสินมาโดดน้ำเสียชีวิตที่ตรงนี้ ท่านเจ้าคุณท่านก็เลยมาสร้างศาลไว้ให้ลูกสาวคนเดียวของท่าน ด้วยความอาลัยรัก"

เอกนั่งลงพนมธูปไว้ในมือ ร่ำไห้  " เเก้ว  ชาติที่แล้ว พี่ทำร้ายเธอไว้อย่างไม่น่าให้อภัย ชาตินี้เธอจึงตามมา ให้เราได้พบเจอกัน ได้รักกันอีกครั้ง ถึงมันจะไปได้ไม่ถึงที่ใจหวัง เพราะกรรมนำพา  แต่คำอธิษฐานสัญญา ที่ให้พี่ รักเธอเพียงคนเดียวตลอดไป พี่ขอให้มันติดไปกับตัวพี่ทุกชาติทุกภพเถิดนะ..แก้ว.ที่รัก

เรื่องของ แก้ว มันหายสาปสูญไปกับตัวของเธอ กับเอกสารของเธอ ที่วิทยาลัย มันเหมือนเธอไม่เคยมีตัวตน

ส่วนเอก ได้ทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับแก้ว ว่าจะไม่รักใครนอกจากเธอคนเดียวอีกแล้ว พระเอก ออกธุดงค์ไปในดินแดนแสนไกล และไม่มีใครได้พบเจอท่านอีกเลย...

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
วชิรพงษ์ไทรจันทร์
วชิรพงษ์ไทรจันทร์
อ่านบทความอื่นจาก วชิรพงษ์ไทรจันทร์

สนุกสนานคืองานประจำ ขำๆคืองานเขียน นั่งเทียนจุดธูปสูบเหล้ากินบุหรี่ ให้ตายเถอะซาร่ามันจ๊อดมาก ปวดหัว

ดูโปรไฟล์

ความคิดเห็น

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อทำการคอมเม้นต์