เมื่อฉัน "กลัวความตาย"

ขอขอบคุณรูปภาพจาก : https://wallpapercave.com/depression-wallpapers

ในช่วงเวลาที่ผ่านมา ทุกอย่างมันก็ยังคงปกติ ฉันก็ตื่นขึ้นมาใช้ชีวิตของตนตามปกติ
แต่แล้ววันหนึ่ง อาการที่เคยเป็นตอนเด็กๆก็กลับมา

...อาการกลัวตาย...

ย้อนกลับไปเมื่อสมัยยังเด็ก

ฉันได้ดูข่าวที่เขาบอกว่า "อีกไม่กี่ปี น้ำจะท่วมโลก!"

ตอนนั้นฉันก็กลัวจนต้องเล่าให้ย่าฟัง ย่าก็ให้ฉันสวดมนต์ก่อนนอน ซึ่งฉันก็ทำตามโดยหวังว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์จะสามารถช่วยฉันได้
ฉันจะภาวนาหลังสวดมนต์เสมอว่า

[ อย่าให้น้ำท่วมโลก อย่าให้โลกร้อนเลย ]

เวลาผ่านไป อาการนี้ก็ค่อยๆลดลง และไม่เป็นอีก....จนกลับมาเป็นเมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา

อาการมันทวีคูณจากตอนเด็กมาเยอะมาก

ฉันมองเห็นตัวเองในวัยชราที่นอนไปเฉยๆ

แล้วฉันก็คิดต่อไป...ถ้าฉันหลับไปตลอดกาลแล้วจะเป็นยังไงต่อ? ฉันจะไปไหน? หรือก็อยู่กับที่มืดๆอย่างนี้น่ะหรอ?

สุดท้ายฉันตัดสินใจเปลี่ยนบรรยากาศด้วยการกลับมาบ้านที่ต่างจังหวัด

มันก็ไม่ได้เปลี่ยนอะไรมากนัก แต่จุดที่ต่างไปจากเดิมคือ คนรอบกายของฉันมีแต่คนวัยลุงๆป้าๆ ไปจนถึงรุ่นปู่ย่าตายาย....ที่ยังคงมีชีวิตอย่างสงบสุขดี

ฉันทั้งคิดปนอิจฉาว่า [ ทำไมพวกเขาถึงดูไม่วิตกกังวลเลย? ]

เพราะมีเรื่องอื่นที่น่าห่วงมากกว่า?

หรือเพราะว่าอายุเขาเยอะ เขาเลยเฉยชากับชีวิตแล้ว?

แต่ว่าพอมองพวกเขาที่น่าจะเห็นฉันมาตั้งแต่เล็กๆ...ฉันก็รู้สึกกังวลน้อยลงนะ

บางทีถ้าฉันอายุเท่าพวกเขาแล้ว...ฉันอาจจะอยากตายแทนก็ได้

...แต่ว่าฉันจะอยู่ถึงตอนนั้นมั้ยนะ?