ไฟเผาชีวิต

Mangquod

21 พ.ย. 2019|2 min read

อ่านบทความอื่นจาก Mangquod

คัดลอกลิงค์

แจ้งตรวจสอบ

Cr. Nijwam Swargiary ภาพจากเวปไซต์ unsplash

ตอนตีสี่ของทุกวันในหมู่บ้านเล็กๆ ทางภาคอีสาน เป็นเวลาปกติที่คุณยายวัยใกล้ 80 ปี จะตื่นขึ้นมาทำกิจวัตรประจำวันและสิ่งหนึ่งที่ขาดไม่ได้ในกิจวัตรนั้นคือ การก่อไฟด้วยฟืนจากเศษไม้ที่ถูกตัดเก็บไว้ตั้งแต่ต้นปีเพื่อไว้สำหรับนึ่งข้าวเหนียวและประกอบอาหารรับประทานประจำวัน แต่สิ่งที่คุณยายไม่ลืมคือ หลังจากที่ข้าวสุกจะแบ่งส่วนหนึ่งไว้สำหรับตักบาตรในทุกเช้ามืด ยกเว้นในวันพระที่จะต้องนำข้าวเหนียวร้อนๆ ที่อยู่ในกระติ๊บพร้อมกับอาหารไปทำบุญที่วัด

Yunus Cr. Yunus ภาพจากเวปไซต์ unsplash

ในระหว่างเปลวไฟกำลังให้ความร้อนกับหม้อนึ่งที่ส่งไอน้ำผ่านหวด ข้างในมีข้าวสารเหนียวที่ถูกแช่ไว้ทั้งคืน บทสนทนาของหลานชายกับคุณยายที่อยู่หน้าเตา เกี่ยวกับเรื่องราวประสบการณ์ชีวิตต่างๆ ของคุณยายที่เกิดขึ้นในสมัยคุณยายยังอยู่ในวัยหนุ่มสาว พอเรื่องราวที่คุณยายเล่าจบ ท่านก็เผยข้อคิดจากประสบการณ์ที่ผ่านมาในชีวิตของคุณยาย

ซึ่งท่านกล่าว "หากเปรียบชีวิตเราเหมือนกระดาษขาวแผ่นหนึ่ง ที่แต่ละวันเราจะใช้ปากกาชีวิตบันทึกเรื่องราวในชีวิตของเราที่เกิดขึ้นวันแล้ววันเล่า แต่ในขณะที่เรากำลังเขียนเรื่องราวบนกระดาษแผ่นนั้นอยู่จะมีเปลวไฟที่ไหม้จากหัวกระดาษลามลงมาเรื่อยๆ จนกระทั่งสุดที่รอยปากกา และเปลวไฟจะเริ่มไหม้กระดาษอีกครั้งเมื่อเราเริ่มเขียนเรื่องราวของวันใหม่ และบริเวณกระดาษที่ถูกเผานั้นมันคืออดีตที่ผ่านมาของเราซึ่งเราไม่สามารถที่จะใช้ปากกาไปแก้ไขข้อความในการดาษนั้นได้อีก แต่จะเหลือแค่รอยของเส้นหมึกที่ปรากฎอยู่บนเถ้ากระดาษที่ยังคงรูปร่างอยู่ ซึ่งนั่นเป็นความทรงจำของเรา และกระดาษที่ยังไม่ถูกเขียนจะเป็นอนาคต ที่ขึ้นอยู่กับเราว่าอยากเขียนอะไรลงไป และทุกๆ ครั้งที่หมึกของปากกาถูกลากบนกระดาษนั้นคือปัจจุบันของเรา ดังนั้น ชีวิตเรามีคุณค่ากว่าที่ใครๆ จะประเมินได้ นอกเสียจากเราเองที่ต้องให้คุณค่ากับกระดาษขาวแผ่นนี้ รอยไหม้ของกระดาษจะสวยงามเพียงใด ขึ้นอยู่กับเราเป็นผู้บันทึกมันลงไป จงมีสติ และคิดให้รอบคอบในการใช้ชีวิตนะลูก"

Cr. Aaron Burden ภาพจากเวปไซต์ unsplash