แหกกฎสถานธรรม

ตึกตรงหน้าคือสถานธรรมที่พักตอนอยู่ไต้หวัน

ตอนแรกเราก็แหกกันแค่กฎ แอบกินเนื้อข้อเดียว แต่ช่วงหลังมาเริ่มลุกลามไปถึงกฎอีกข้อ คือต้องลงไปไหว้เจ้าตอนเช้า หลังจากที่เราแหกกฎครบสองข้อ เรื่องแปลก ๆ ก็เริ่มเกิดขึ้นเรื่อย ๆ

ปกติเราจะลงไปนั่งเล่นกันตามใต้ต้นไม้ในช่วงค่ำ เพราะอากาศจะเย็นสบายมาก บวกกับถ้าอยากใช้วายฟายต้องลงไปอยู่ชั้นล่าง แต่มันจะติดที่ว่าไฟมันสลัวมาก ทำให้บรรยากาศมันค่อนข้างจะน่ากลัวสักหน่อย พวกเราส่วนมากเลยต้องนั่งกันเป็นกลุ่ม แต่วันนั้นพลอยกลับขึ้นไปนอนก่อน เพราะแบตโทรศัพท์หมด แล้วก็กลัวอาจารย์ที่ดูแลมาเจอด้วย เพราะวันนั้นไม่ได้เข้าร่วมการไหว้เจ้าในตอนเย็น

ตอนนั้นคือเปิดเพลงฟัง แล้วนอนหลับตาฟังเพลง ด้วยความที่มันไม่มีอินเตอร์เน็ต และพอกำลังจะเคลิ้มหลับ อยู่ ๆ ก็รู้สึกว่าร่างกายมันขยับไม่ได้ ทำได้แค่ลืมตากับหลับตา พยายามจะร้องเรียกคนอื่นแต่ก็ทำไม่ได้ ตอนนั้นกลัวมากได้แต่นอนนิ่ง ๆ รอให้อาการมันหายไปเอง พักหนึ่งก็ได้ยินเสียงเปิดประตู ตอนที่หูได้ยินแบบนั้นดีใจมากค่ะ แต่จังหวะที่ลืมตาขึ้นมาเพื่อที่จะดูว่าใครกำลังเข้าห้องมา กลับกลายเป็นว่าเห็นผู้ชายเดินเข้ามาในห้อง ตอนนั้นกลัวมากเพราะพลอยยังอยู่ในอาการขยับตัวไม่ได้ แต่เพราะว่ารู้ตัวเองว่าทำอะไรไม่ได้ เลยลองพยายามจะดิ้นจะส่งเสียง แต่พยายามแล้วก็ทำได้แค่ลืมตากับหลับตาเหมือนเดิม เลยตัดสินใจหลับตาลงแล้วสวดมนต์ไปแบบผิด ๆ ถูก ๆ เสียงของคนกำลังค้นของดังอยู่ที่ปลายเตียง ตอนนั้นพลอยไม่กล้าลืมตาดู ยังคงหลับตาและคิดว่าจะทำยังไง เสียงค้นของในกระเป๋าดังอยู่ครู่หนึ่ง เสียงเปิดประตูก็ดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เป็นเพื่อนที่อยู่ห้องเดียวกันขึ้นมาพอดี พอมาเห็นว่าพลอยนอนลืมตานิ่งมันก็มาเขย่า เรียกสติเรา แป๊บเดียวเท่านั้นไอ้อาการตัวแข็งมันก็หายไป