นอนทับหลุมศพ

           เพื่อนของฉันเป็นคนที่ชอบจัดทริปไปบริจาคของตามชนบทและที่ห่างไกล จึงชอบมาชวนฉันไปด้วยบ่อยๆ แต่ก็ไม่เคยมีโอกาสได้ไปเลยสักครั้ง จนครั้งนี้เป็นโอกาสเหมาะที่ลางานได้พอดี ฉันและเพื่อนๆมีเวลาในการเตรียมตัวกันประมาณสองอาทิตย์ พวกเราจึงช่วยกันกระจายข่าวออกไปเผื่อมีใครที่อยากจะร่วมบริจาคด้วย ในการบริจาคเรารับทั้งเงินและสิ่งของ เพราะฉะนั้นเวลาเลิกงานพวกเราจึงไปรับตามบ้านคนที่ได้ต่อมา มีคนมาเข้าร่วมเป็นจำนวนมากจนพวกเราต้องจ้างรถช่วยขนไปด้วยส่วนหนึ่ง

          มาถึงวันที่พวกเราต้องเดินทางเกิดมีเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มที่จะไปด้วยกันกลับติดธุระด่วน จึงต้องให้รถที่ขนของและคนอื่นๆล่วงหน้าไปก่อน ส่วนฉันและเพื่อนอีกสองคนต้องเอารถไปใส่ของบริจาคที่บ้านเพื่อนคนนั้น

      กว่าเราจะถ่ายของมารถอีกคันเสร็จก็สายมากแล้ว พวกเราเดินทางกันไปสามคนกับของที่บรรทุกไปอีกเต็มท้ายกระบะ เพื่อนสองคนผลัดกันขับส่วนฉันก็ได้นอนอยู่เบาะหลังยาวๆเลย เพราะขับไม่เป็น ที่ที่พวกเราจะไปมันอยู่ค่อนข้างใกล้และเข้าไปลำบากมากเพราะเป็นหมู่บ้านบนดอย

            ด้วยความเหนื่อยทุกคนก็หลับกันโดยง่าย แล้วก็ต้องสะดุ้งตื่นเมื่อรู้ว่าเต็นท์ของพวกเราโยกได้ ทุกคนต่างมองหน้ากันตอนแรกก็คิดว่าเป็นเพราะลมแรงหรือป่าวเพราะอยู่บนเขา เรานอนกันอยู่สามคนในเต็นท์แต่ฉันนอนตรงกลาง เพื่อนคนริมมันสงสัยเลยเปิดไฟฉาย พวกเราถึงกับสะดุ้งพร้อมกันเมื่อเห็นมีเงาคนยืนอยู่รอบเต็นท์ พอปิดไฟแล้วเปิดใหม่เงาพวกนั้นก็หายไป แล้วอยู่ๆก็ได้ยินเสียงคนเดินรอบเต็นท์เต็มไปหมด พวกเรารีบคลุมโปลงนอนกอดกันแน่อยู่แบบนั้นจนเช้า มีเสียงคนมาเรียกพวกเราแต่ไม่มีใครกล้าออกไปเพราะไม่แน่ใจว่าใช่คนหรือป่าว จนเพื่อนเปิดเต็นท์เข้ามาพวกเราก็สะดุ้งพร้อมๆกัน เพื่อนถามว่ามานอนกันทำไมตรงนี้ ฉันจึงตอบไปว่าเมื่อคืนมาถึงดึกมาแล้วไม่รู้จะทำไง พวกเราก็ทยอยออกไปข้างนอกที่ละคน  ก็ต้องตกใจเพราะบริเวณรอบๆมีแต่หลุมศพ เพื่อนถามว่าบ้ากันหรือไงมานอนในป่าช้า พวกเราสามคนหันไปมองที่เต็นท์แล้วก็มองหน้ากัน เพราะเต็นท์ที่เรากางอยู่นั้นอยู่บนหลุมศพพอดี หลังจากที่พวกเรานำของที่ไปให้กับพวกชาวบ้านเสร็จก็รีบกลับกันทันทีไม่มีใครกล้าอยู่เที่ยวต่อเลยสักคน