อื่นๆ
ผีสาวที่กำแพงรีสอร์ท

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อน...เรามีโอกาสได้เที่ยวกับเพื่อนๆ และพักในรีสอร์ทแห่งหนึ่ง ที่ดูสงบเงียบและสวยงาม ทางเดินที่ผ่านไปห้องพักที่เพื่อนๆ เลือกจองไว้ อยู่ติดกับกำแพงรีสอร์ท และค่อนข้างลึก เพราะเพื่อนๆ ไม่เน้นความสะดวกสบายใกล้ร้านอาหารในรีสอร์ท แต่เลือกความสงบเงียบและจัดปาร์ตี้เล็กๆ ดื่มกินกันเองมากกว่า
เราเลือกทำอาหารปิ้งย่างที่ทางรีสอร์ทอนุญาตให้ทำได้ กับยำแบบง่ายๆ ไม่ยุ่งยากอีกสองสามอย่างเป็นอาหารมื้อเย็น พร้อมเครื่องดื่มที่เตรียมกันเอาไว้แล้ว เมื่อแสงอาทิตย์ใกล้ลับขอบฟ้า พวกเราก็ตั้งวงกันที่โต๊ะไม้ด้านหน้าห้องพัก กลุ่มเราที่ไปมีกัน 5-6 คน ไปกันแบบเพื่อนหญิงทั้งหมด เพราะช่วงนั้นยังสนุกสนานเฮฮาประสาเพื่อนกันมากกว่า ทุกคนที่ไป เป็นกลุ่มเพื่อนที่น่ารักสดใส แต่บอกเลยว่าไม่มีใครปอดแหกเท่าเราอีกแล้ว เพราะเราเป็นคนขี้กลัวสุดๆ ไม่ค่อยชอบเที่ยวต่างจังหวัดมากนัก อาจเป็นเพราะเราอ่านหนังสือหรือดูหนังสยองขวัญมากไปก็ไม่รู้สินะ พอตกค่ำ ก็เริ่มรู้สึกได้ถึงไอเย็นๆ ความเงียบสงบเกินไปจนออกจะกลายเป็นเงียบสงัด นั่นยังไม่เท่า ยิ่งดึกยิ่งหนาว ไฟจากเตาไฟที่ปิ้งย่าง แม้จะอุ่นก็ยังไม่ช่วยให้เรารู้สึกหายหนาวเย็นแบบแปลกๆ ได้ จนเพื่อนหันมาถามว่าเป็นอะไร และเราได้แต่ส่ายหน้า ไม่อยากให้เพื่อนหวาดกลัวไปกับเราด้วย ก่อนจะขยับตัวไปเข้าห้องน้ำ เพราะดื่มไวน์ไปหลายแก้ว ห้องน้ำรีสอร์ทอยู่ภายในบ้าน แต่ติดกับกำแพงด้านหลัง และรีสอร์ทยังดีไซน์ให้ห้องน้ำเปิดหลังคาโล่งๆ มองเห็นทัศนียภาพด้านนอก ทั้งท้องฟ้า แสงดาว และกำแพงสูงๆ ถ้าเป็นช่วงเช้าถึงเย็น ก็นับว่าบรรยากาศดี แต่ตกมืดนี่สิ ดูหลอนๆ บอกไม่ถูกเลย นี่ดีแค่ไหนที่เราแค่ปวดท้องเบา ถ้าปวดหนักๆ คงถ่ายไม่ออกแน่ๆ ยิ่งไปกว่านั้น จู่ๆ ขณะที่เพิ่งเรียบร้อยจากภารกิจส่วนตัว เหล่าบรรดาหมู่หมาก็พากันหอนรับกันจากไกลๆ เพิ่มความหลอนเข้าไปอีก คราวนี้เล่นเอาขนหัวลุกเลยทีเดียว ตั้งใจจะรีบเปิดประตูห้องน้ำออกไปหาเพื่อนๆ แต่พยายามเปิดเท่าไหร่ก็เปิดไม่ออกนี่สิ เกิดอะไรขึ้น !
Advertisement
Advertisement
ขอกินบ้างงงงงง ฉันหิว !
เสียงจากที่ไหนสักแห่ง ใกล้แสนใกล้ เราเงยหน้าไปตามเสียง แทบช็อคสิ มีหญิงสาวผมยาวระกำแพงรีสอร์ท โน้มหน้ามาจนใกล้ ดวงตาแดงก่ำ เนื้อตัวดูเปื้อนเปรอะไปด้วยเลือดสีแดงสด เหม็นคละคลุ้ง อบอวลไปทั่ว แทบไม่คิดชีวิต เราถีบประตูอย่างแรง วิ่งหนีออกมาแบบหัวซุกหัวซุน แหกปากเรียกให้เพื่อนช่วย แต่เพื่อนๆ กลับไม่สะทกสะท้าน แถมหาว่าเราคิดมากไปเอง รีบพาเรากลับไปดูจุดเกิดเหตุ และพบเพียงเถาวัลย์รุงรังที่ระเลื้อยเต็มกำแพงสูง ไม่นะ ! เรามั่นใจไมได้ตาฝาดไปสักนิด เสียงเรียกนั่นเราก็ได้ยินชัดแจ๋ว เรากลัวจริงๆ และเราก็คิดว่า เราจะไม่ไปพักรีสอร์ทไหนกับเพื่อนอีกแล้ว เรากลัว !
ขอบคุณภาพจาก : Charley Perry Journal
Advertisement
Advertisement
ความคิดเห็น
