เล่นซนจนเจอผี

           พวกเรานั่งเล่นขายของกันสักพักฉันก็แยกตัวออกมานอนตรงใต้กอไผ่ แล้วเผลอหลับไป สะดุ้งตื่นมาอีกทีน้องก็หายไปไหนไม่รู้ฉันคิดว่าน้องแอบหนีกลับบ้าน  จึงเดินหาฉันไปเจอน้องนั่งร้องไห้อยู่ใต้ต้นมะม่วง ฉันจึงถามว่าร้องทำไมน้องบอกว่าผี  ฉันก็ตกใจจึงว่าน้องไปว่าไร้สาระจะมีผีได้ยังนี่ยังกลางวันอยู่เลย ฉันก็ปลอบน้องจนเงียบ

          พวกเราก็นั่งเล่นกันสักพักแล้วอยู่ๆก็ได้ยินเสียงเหมือนเดินลุยน้ำ ฉันจึงลุกขึ้นไปดูแต่ไม่มีอะไร แล้วน้องของฉันร้องกรี๊ดขึ้นมาฉันตกใจรีบวิ่งกลับไปที่น้อง น้องนั่งร้องไห้จนตัวสั่นชี้ไปทางดงไผ่ฉันหันไปมองก็ตกใจมีผู้ชายร่างใหญ่ๆยืนมองมาที่น้องที่เสื้อของเขามีรอยเลือดด้วยตัวของเขาเปียกปอนไปหมด ฉันตกใจมาก ทำอะไรไม่ถูกจึงดึงน้องแล้ววิ่งหนีออกมา พอวิ่งมาได้ครึ่งทางก็เจอแม่ แม่คงได้ยินเสียงพวกเราร้องจึงวิ่งมาดู ในวันนั้นฉันโดนแม่ตีหนักมากเพราะไม่ยอมเชื่อแม่ หลังจากนั้นมาน้องก็ไม่สบายแม่จึงพาพวกเราไปทำบุญ คนงานในสวนของแม่เล่าให้ฟังว่าตอนก่อนเค้ามีเพื่อนอยู่หนึ่งมาทำงานกับแม่พร้อมกัน คนนั้นเขาชอบหาปลามากเขาไปยิงปลาในสวนแล้วสายเอ็นที่ปืนมันขาดลูกดอกเลยสะบัดเข้ามาปักที่ตา เขานอนตายอยู่ที่ดงไผ่หลายวันจึงจะมีคนไปพบศพ ใครที่ไปหาปลาตรงนั้นต้องเจอดีทุกคน