นางพญางูผี

ภาพประกอบของผู้เขียน

งูเป็นสัตว์เลื้อยคลานที่น่าเกลียดน่ากลัว ถ้าเจอกับมันเราจะต้องหนีไปให้ไกล  งูธรรมดาก็น่ากลัวมากพอแล้ว ถ้ามันเป็นงูผีล่ะ เราจะทำอย่างไร

ทิดธรรม วัย 30 ปี ปลูกกระท่อมติดกับชายเขาแห่งหนึ่ง เนื่องจากสถานที่แห่งนี้ห่างไกลจากความเจริญ ป่าจึงมีความอุดมสมบูรณ์ และเป็นแหล่งอาหารชั้นดีของชาวบ้านที่พากันเข้าไปหาของป่ามากิน หากว่าเหลือก็นำไปขาย

นอกจากทิดธรรมจะยึดอาชีพทำไร่แล้ว เขายังเป็นนายพรานผู้ชำนาญทาง โดยจะมีนักเดินป่าต่างถิ่นมาจ้างให้เขานำทางบ่อย ๆ

วันนั้นทิดธรรมได้ต้อนรับวิชาญที่มาจากกรุงเทพฯ จ้างให้เขาไปหาวิษณุลูกชายที่มาเดินป่า แล้วหายตัวไปอย่างลึกลับ

“ถ้าคุณหาเบาะแสลูกผมเจอ ไม่ว่าจะเป็นหรือตาย ผมให้ค่าจ้างหนึ่งแสนบาท”

วิชาญเสนอค่าจ้างจำนวนมาก ทิดธรรมจึงตกลงเป็นพรานนำทาง โดยจ้างเพื่อนบ้านอีก 4 คนเป็นลูกหาบ

เขายกมีดหมอขึ้นจรดหัว ท่องคาถาครู่หนึ่ง แล้ววางข้างหมอน มีดเล่มนี้อาจารย์ที่สอนเกี่ยวกับไสยเวทให้มา ท่านบอกว่าเก็บไว้ให้ดีเพราะจะช่วยป้องกันสิ่งชั่วร้าย ไม่ว่าจะเป็นภูตผี ปีศาจ หรือแม้แต่สัตว์เลื้อยคลานมีพิษ เช่น งู ตะขาบและแมลงป่อง

ตัวมีดเป็นเงิน ด้ามเป็นงาช้างแกะสลัก มีช่องเล็ก ๆ ใส่กระดูกพังพอนป่น ทุกครั้งที่ทิดธรรมเข้าป่าก็จะพกมีดเล่มนี้ติดตัวโดยตลอด

ขอขอบคุณภาพประกอบจาก https://pixabay.com/th/illustrations/จินตนาการ-เทพธิดา-ลึกลับ-งู

“โอ๊ย ช่วยด้วย อ๊าก”

เสียงร้องขอความช่วยเหลือดังขึ้นท่ามกลางความมืด ทุกคนที่กำลังหลับต่างสะดุ้งตื่น รวมทั้งทิดธรรม รีบคว้ามีดหมอแล้วกระโจนออกจากเต็นท์ และสิ่งที่เขาเห็นถึงกับตกใจจนเกือบช็อก ขอนคนที่เขาจ้างมาเป็นลูกหาบโดนงูตัวใหญ่กว่าต้นขา สีดำมะเมื่อมรัดตัวจนแน่น งูตัวนั้นอ้าปากโชว์เขี้ยวแหลมยาว ดวงตาของมันแดงฉาน ทอประกายวาววับ และบนหัวของมันมีหงอนคล้ายมงกุฎชี้โด่เด่ขึ้นมา

“งู งูใหญ่ ช่วยไอ้ขอนด้วย”

ลูกหาบอีกคนตะโกนเสียงดังด้วยความตกใจ และหวาดกลัว วิชาญผู้เป็นนายจ้างยืนตัวสั่นใกล้กับทิดธรรม

“เราจะทำอย่างไรดี ทิดธรรม”

“ไม่ต้องกลัว มันไม่ใช่งูธรรมดา ทุกคนอยู่นิ่ง ๆ และตั้งจิต ทำสมาธิ อย่ากลัวต่อสิ่งที่เห็น”

สิ้นคำทิดธรรม ทุกคนทำตาม แม้ว่าจะกลัวต่อภาพที่เห็น ขณะนั้นทิดธรรมจรดมีดหมอขึ้นเหนือหัว และท่องคาถาครู่หนึ่ง จึงเดินเข้าไปใกล้ ๆ กับงูผีที่ยังคงรัดร่างขอนที่คอพับคออ่อนอย่างสิ้นแรง

ทิดธรรมกระโจนเข้าใส่งูผีที่ฉกหัวลงมา ปากมันอ้ากว้าง และเป็นจังหวะที่ปลายมีดหมอจ้วงแทงออกไป มันสะดุ้ง พร้อมกับกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

เลือดสีดำคล้ำ ไหลออกมา ส่งกลิ่นเหม็นคาวคละคลุ้ง ทุกคนลืมตา และเห็นภาพสยดสยอง งูผีนอนบิดตัวกับพื้น ส่วนหัวของมันเป็นผู้หญิง มีมือเต็มไปด้วยเกล็ด ตั้งแต่เอวลงไปเป็นงู

ทุกคนกลัว ไม่กล้าขยับ มีแต่ทิดธรรมที่แทงมีดหมอลงที่หัวนางพญางูผี จนมันตาเหลือก อ้าปากสำรอกอะไรบางอย่างออกมา

วิชาญสิ้นเรี่ยวแรงเมื่อมือมนุษย์พุ่งออกมาจากปากนางพญางูผี และตกลงกับพื้น เขาเห็นแหวนวงหนึ่งติดอยู่ที่นิ้ว เขาจำได้ว่าเป็นแหวนนามสกุลที่วิษณุสวมติดนิ้วเป็นประจำ

เพียงครู่เดียวร่างนางพญางูผีสลายหายไป เหลือแค่เพียงกองขี้เถ้าเก่า ๆ วิชาญบรรจงเก็บมือลูกชายลงในห่อผ้าแล้วนำมากอดแนบอก

จากนี้ไป เขาไม่ต้องตามหาวิษณุอีกแล้ว เขาจึงชวนทุกคนออกจากป่าในคืนนั้นนั่นเอง

เรื่องโดย : จรรยา เลิศพงษ์ไทย