เมื่อเลือกจะเป็น นักดนตรีอาชีพ

เมื่อเลือกจะเป็น นักดนตรีอาชีพ

…สวัสดีครับแฟนเพลง ขออณุญาติเรียกท่านผู้อ่านว่า แฟนเพลงนะ ด้วยส่วนตัวผมประกอบอาชีพเป็นนักร้องกลางอาขีพ หรือนักดนตรีกลางคืนนี่ล่ะ ผมอยากให้บทความที่มาจากผมเหมือนการร้องเพลงผ่านตัวอักษรที่สามารถบรรยายความรู้สึกต่างๆลงไปได้เยอะกว่าในเพลงแค่3-4นาที 😊…

…เมื่อเลือกจะเป็น “นักดนตรีอาขีพ” มันก็ไม่ง่าย แต่ก็ไม่ได้ยากนะ พาร์ทนี้ถือว่าผมมาเล่าว่าเมื่อผมเลือกแล้วว่าจะเป็น ผมเลือกจากจุดไหน เริ่มจากอะไรก่อนแล้วกันนะฮะ ถือว่าแนะนำตัวไปด้วยเลย เดี๋ยวมาถึงโพร่งๆไปแฟนเพลง งงตาแตก ไอหนุ่มนี่มาจากไหนอยู่ก็มาบอกเล่ากล่าวขานกันเลย🤣 บางคนอาจจะไม่ได้อยากรู้ก็ได้ แต่เชื่อเถอะประสบการณ์ของผมมีทุกรสชาติแน่นอน ไม่เสียเวลาแฟนเพลงที่จะได้อ่าน เชื่อได้เลย 🤘🏻…

…สวัสดีอย่างเป็นทางการอีกทีนะฮะ แฟนเพลงทุกคน ผมชื่อ โก้ ปัจจุบันอายุ 32 แล้ว ผมเป็นเด็กหาดใหญ่โดยกำเนิด ส่วนทางดนตรีที่มี เริ่มมาจากพ่อ ซึ่งตอนนี้พ่อไปเที่ยวดาวแอสการ์ดได้ 4-5 ปีแล้ว สิ่งที่พ่อทิ้งไว้ให้คือคำสอนดีๆ แง่คิดดีๆ และ “ดนตรี” ด้วยความที่พ่อผมเป็นมือกลอง เคยโลดแล่นในงานดนตรีสายกลางคืนมาก่อน ทำให้เรื่องเล่าของพ่อจะมีดนตรีเข้ามาเสมอ บวกกับที่พ่อเห็นพรสวรรค์ในตัวผมตอนเด็กๆ ชอบร้องรำทำเพลง แต่มันมากกว่าเด็กทั่วไป ผมร้องเพลงมนุษย์ค้างคาวของอาติ๊กชิโร่ เป็นเพลงแรกๆ จนยาวไปเรื่อยๆในสมัยนั้นมีศิลปินท่านไหนที่ดังๆผมก็ร้องเพลงตามในทีวีไปหมด เป็นเพลงบ้างไม่เป็นบ้าง แต่ไม่เพี้ยนเลย… ดูวิเศษไหม ก็ไม่ มันแค่ฉายแววว่าไอเด็กนี่น่าจะเป็นนักร้องได้ พ่อเลยสอนผมในเรื่องพื้นฐานดนตรี เช่นการนับจังหวะ การร้องให้ถึงพิชท์ (Pitch) เหมือนว่าร้องให้ถูกโน๊ตมากขึ้น สอนตั้งแต่เด็กอนุบาลจนถึงประถม พอจบ ป.6 ก็ย้ายมาอยู่เมืองนนท์ ก็ยังไม่ทิ้งเรื่องดนตรีผมยังคงแสวงหาดนตรี กลุ่มเพื่อนที่เล่นดนตรี

…นี่หล่ะคือก้าวแรกในสายอาชีพของผม เด็ก ม.3 ทำงาน 1:30ชั่วโมง ได้เงิน 300 อาทิตย์ละ 2 วัน 600 พระเจ้า!!!!! เอาวะ เอาไงเอากัน สิ่งที่ต้องแลกเมื่อเลือก ผมต้องเอาเวลามาแกะเพลงเพิ่ม แทนที่จะได้อ่านหนังสือทำการบ้าน แต่ผมก็ไม่ใช่เด็กเรียนเท่าไหร่ เน้นใช้ชีวิต 🤣 เลยไม่ซีเรียส และอีกอย่างคือ ผมจะต้องตัดเวลาส่วนอื่นๆเพื่อมาตั้งใจทำตรงนี้ให้มากขึ้น เพื่อที่จะได้พัฒนาตัวเองต่อไปเรื่อยๆ ให้มีรายได้ต่อเนื่องจะได้เลิกขอเงินพ่อแม่สักที เกรงใจเค้า เราก็อยากหาเงินเองอยู่แล้วด้วย เอาสักตั้งน่า…(ปล.ตอนนั้นร้านก็ไม่ค่อยมีลูกค้าหรอก ผมโชคดีที่ได้ไปเก็บประสบการณ์จากแม่เพื่อน)…

…เมื่อเลือกแล้วว่าจะเป็นนักดนตรีอาชีพ มันมีหลายสิ่งที่ต้องแลกมาจริงๆ แต่ทุกครั้งที่เราได้กลับมาคือรอยยิ้มและเสียงร้องของคนฟัง ผมยังไม่ได้ลงรายละเอียดมากนักเพราะเรื่องราวมันเยอะที่ผมอยากเล่า ให้นั่งเหลาในบทความเดียวคงแย่ เอาเป็นว่า เมื่อผมเลือกมันแล้ว มันคือชีวิต มันคือทุกสิ่งของผม มันเปลี่ยนขีวิตของผมไปโดยสิ้นเชิง และผมจะเล่าให้ฟังในพาร์ทต่อไปในเรื่องราวต่างๆของอาชีพนักดนตรีตลอด 20 ปีที่ผ่านมา มีทั้งสนุกทั้งฮาปนเศร้าเคล้าน้ำตาแน่นอน…

…ก่อนอื่นก็ขอบคุณแฟนเพลงทุกคนที่แวะมาอ่านจริงๆเลย ผมว่านี่คืออีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมได้พูดคุย และแชร์ประสบการณ์ต่างๆบนเวทีต่อหน้าผู้คนเป็นแสนที่ผมเคยเจอะเจอมา ให้ทุกคนที่อ่านได้รับรู้และเข้าใจมากขึ้น หวังว่าบทความหลังจากนี้จะมีคนคอยติดตามว่าผมจะหยิบยกอะไรมาเล่าให้ฟัง ทุกซอกมุมที่ทุกคนไม่เคยรู้ทั้งหน้างานและหลังม่านการแสดง ทุกเสตจที่ผมจับต้องได้ และไหนจะความฝันของนักดนตรีที่อยากเป็นศิลปินตัวจริง เหตุผลต่างๆที่ประกอบรวมทำให้เหล่านักดนตรีเลือกที่จะใช้มันเป็นทั้งที่แสดงอารมณ์และเป็นอาชีพเพื่อที่จะหาเลี้ยงครอบครัว และวาดฝันด้วยดนตรี หวังว่าจะมีคนเปิดใจรออ่านบทความจากนักดนตรีตัวเล็กๆอย่างผมสักคนนึงนะฮะ 🙏🏻😊

ขอบพระคุณทุกการสนับสนุนจากทุกคนเลยนะครับแฟนเพลงทั้งหลาย เจอกันในบทความหน้านะฮะ

ภาพทั้งหมดโดย (HOMEและเพื่อนๆของเขา)

เปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน  App TrueID โหลดเลย ฟรี !