อื่นๆ

เรื่องสยองจากวงเหล้า : เธอมารำให้ดู

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
เรื่องสยองจากวงเหล้า : เธอมารำให้ดู

ลุงชาติ ตาขอน น้าโอ ตาแช่มคือสี่คนที่ได้หน้าที่นั่งเฝ้าศพที่บ้านของญาติผู้หนึ่ง ทั้งหมดได้ตั้งวงเล่นไพ่และดื่มเหล้ากันเพื่อให้ผ่านค่ำคืนอันแสนยาวนานที่วังเวงเงียบสงัดเมื่อหลายๆคนที่มีส่วนร่วมในงานแยกย้ายกันไปนอนหมดแล้ว แม้ว่าทั้งสองสิ่งจะเป็นกิจกรรมที่น่าอภิรมย์อยู่บ้างแต่มันก็ยังไม่มากพอที่จะทำให้ทั้งสี่พอใจได้

“บรรยากาศจังซี่กะต้องเล่าเรื่องผีแล้วล่ะ” น้าโอเป็นคนจุดประเด็นนี้ขึ้นมาทำให้อีกสามยิ้มและเห็นด้วย ยิ่งเสียงนกกาเหว่าร้องพวกกับเสียงลมที่ลู่ใบไม้หวีดหวิวอยู่ยิ่งทำให้บรรยากาศบ้านนอกวังเวงมากขึ้นไปอีก

เสียงแก้วที่ชนกันดังกรุ๊งกริ๊งจึงดังมากกว่าปกติ

“ข่อยขอเริ่มเด้อเพราะว่าข่อยเด็กน้อยกว่าหมู่เจ้า” น้าโอผู้เป็นเจ้าของไอเดียก็ยกมือขึ้นจองคิวแรกก่อนคนอื่นจนทำให้อีกสามอยากจะผุยน้ำลายใส่หนุ่มรุ่นหลาน

Advertisement

Advertisement

“ฮึ้ย! มาซ่างว่า ท่าใหญ่คักน้อมึงน้อ”

น้าโอเงียบไปครู่ใหญ่ๆก่อนจะเอ่ยปากเล่าสิ่งที่เคยได้พบเจอมาจากประสบการณ์ของตัวเอง น้าโอเป็นลูกจ้างที่กรุงเทพฯ แกมักจะได้รับมอบหมายให้ไปส่งของให้เจ๊เจ้าของร้านเสมอ ครั้งนั้นเจ๊สั่งให้น้าโอไปส่งของที่บ้านบ้านหลังหนึ่ง

“โอเดี๋ยวแกไปส่งของที่ซอยนี้เลยนะ พอดีลูกค้าเข้าเพิ่งสั่งมาเดี๋ยวเจ๊ให้เงินเพิ่มค่าล่วงเวลาพิเศษเลย”

“จัดไปครับเจ๊” ด้วยความที่น้าโอแกได้ยินว่าค่าล่วงเวลาก็รีบรับงานอย่างเร็วไว น้าโอรีบให้คนเอาของขึ้นรถก่อนจะล้อหมุนออกไปเลย

ผี ภาพโดย blackrabbitkdj จาก Pixabay

กว่าจะผ่านออกมาจากในตัวเมืองก็จวนจะค่ำจนท้องฟ้าเริ่มทาสีแดง ซอยที่เจ๊บอกนั้นอยู่ค่อนข้างที่จะนอกเมืองแต่ก็ดีเพราะรถไม่ติดเท่าในเมือง น้าโอขับตรงไปตามที่เจ๊บอกเลี้ยวซอกแซกเข้าไปในซอยอย่างชำนาญเพราะขับมานาน บรรยากาศหมู่บ้านแถวๆนี้ช่างดูวังเวงเหลือเกิน น้าโอมองซ้ายมองขวาก็เห็นว่าหมู่บ้านนี้ปิดไฟเร็วกว่าในตัวเมืองมาก สองสามทุ่มก็แทบจะไม่ค่อยมีหลังไหนเปิดไฟ ทางก็เริ่มมืดมีแค่แสงไฟข้างทางให้ความสว่างเท่านั้น บ้านที่สั่งของจะยังรอของอยู่หรือเปล่าขับไปสักพักจีพีเอสก็บอกว่าถึงแล้วแต่ทำไมบ้านถึงได้ปิดไฟ หรือว่าจะนอนกันแล้ว น้าโอจึงจอดรถข้างทางก่อนจะหยิบโทรศัพท์มาโทรตามคนที่สั่งของอย่างรวดเร็ว

Advertisement

Advertisement

“ฮัลโหลครับ คุณสุนีย์ใช่ไหมครับ พอดีมีของมาส่ง ขอโทษที่ให้รอนานนะครับ” ปลายสายเงียบไปครู่หนึ่งและน้าโอมั่นใจว่าได้ยินเสียงถอนลมหายใจ เธออาจจะหงุดหงิดที่รอนานก็ได้ เธอเงียบไปก่อนจะตอบกลับมาเสียงเรียบ

‘ใช่ค่ะ เดี๋ยวฉันออกไปเอานะคะ รอที่หน้าประตูเลย’ พอน้าโอลงมาจากรถทันใดนั้นสุนัขก็พากันเห่าใส่จนสะดุ้ง แกเดินกลับไปเอาของหลังรถและยกมารอลูกค้าที่หน้าบ้าน คุณสุนีย์ที่ว่าก็เดินออกมาด้วยไฟฉาย น้าโออึ้งไปเพราะเธอไม่เปิดไฟหน้าบ้านหรืออะไรเลย มาพร้อมกับไฟฉายเพียงเท่านั้น

ผี ภาพโดย Thomas Budach จาก Pixabay

“นี่ครับของที่สั่ง” น้าโอยื่นของให้เธอก่อนจะรับเงินที่เก็บปลายทางมา เธอคนนั้นรีบวิ่งเข้าบ้านไปอย่างรวดเร็วทิ้งให้น้าโอยืนคนเดียวอย่างวังเวง มองซ้ายขวาก็ไม่เจอบ้านไหนที่เปิดไฟเลย สุนัขรอบตัวก็พากันเห่าหอนไม่หยุด

Advertisement

Advertisement

โฮ่งๆ! บรู๊วว!

“จั่งแม่นคือมาเป็นตาย่านแท้วะ” รอบๆหมู่บ้านนั้นไม่ได้แออัดไปด้วยตึกนักจึงมีพวกจอกแหนขึ้นตามรอบๆหมู่บ้าน น้าโอหันไปมองบ้านที่ตัวเองจอดรถข้างทางก็ต้องผวาตื่นตกใจทันทีเมื่อมันเป็นบ้านเก่าๆที่มีทรงคล้ายบ้านอายุร้อยปีมาแล้ว รอบๆบ้านมีหญ้าสูงปกคลุมราวกับไม่มีใครมาอยู่นานแล้ว ทันไดนั้นน้าโอก็รีบกระโดดเข้าไปในรถทันทีก่อนจะกลับรถออกไปแต่ยังไม่ทันพ้นบ้านหลังเก่าๆนั้น จู่ๆเครื่องรถก็เกิดดับกะทันหัน น้าโอพยายามสตาร์ทรถอีกครั้ง มองหน้าหลังด้วยความระแวง สายตาเจ้ากรรมก็เหลือบไปเห็นเงาดำๆกำลังทำท่าแปลกๆ เพ่งมองอีกก็รู้ทันทีว่าเป็นคนกำลังรำอย่างอ่อนช้อยค่อยก้าวมาที่หน้าบ้านอย่างไว น้าโอพยายามสตาร์ทรถอย่างหนักเรียกได้ว่าแทบจะทารุณกรรมรถของเจ๊เลยก็ว่าได้

“ฮ่วย! อย่าเด้อกูมีพระ” คราวนี้น้าโอนึกถึงพระสงฆ์องค์เจ้าไปพยายามติดเครื่องรถไป ร่างนั้นค่อยๆเยื้องย่างเข้ามาใกล้ด้วยท่าก้าวย่างอย่างนางรำทันทีที่แสงไฟสาดส่องเข้าไปยังร่างนั้นก็ต้องผงะอีกรอบ

  • เมื่อเธออยู่ในชุดสไบโจงกระเบนแต่ร่างกายซีดขาว ยิ่งไปกว่านั้นคือเธอมีแต่ตาขาวไม่มีตาดำแม้แต่จุดเดียวมายืนรำหน้ารั้วให้น้าโอดูพร้อมกับเสียงดนตรีไทยที่ครวญมาไกลๆจากบ้านหลังใหญ่

บันได ภาพโดย Jody Davis จาก Pixabay

“อ๊าก!” น้าโอร้องลั่นเป็นเวลาเดียวกับที่รถสตาร์ทติดคราวนี้น้าโอใส่เกียร์หมาขับหนีไม่รอใครอีกเลย ครั้งนั้นเจ๊ได้ยินและรู้ข่าวว่าน้าโอนอนหัวโกร๋นอยู่ที่บ้านก็เพิ่มเงินให้สามเท่าค่าไปส่งไกลแล้วยังเกือบหัวใจวายมาด้วย

เรียกได้ว่าครั้งนั้นเป็นครั้งเดียวที่เห็นผีชัดๆแบบระยะประชิดของน้าโอและน้าโอก็ไม่อยากเห็นแบบนี้อีก แล้วก็ไม่ต้องการรู้ด้วยว่าประวัติบ้านหลังนั้นคืออะไร รู้แค่ว่าเลิกแล้วต่อกันไปก็พอ

“จบแล้วของข่อย คนต่อไปลุงซาติเจ้านั่งอยู่ข้างข่อย เจ้าเล่าโลด”

“มาเรื่องของกูนี่เป็นตาย่านกว่าเรื่องของมึงหลายบักโอ…”

ขอบคุณภาพปก

ภาพโดย David Mark จาก Pixabay

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ

ความคิดเห็น

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อทำการคอมเม้นต์