ความทรงจำสีเทา

ภาพจากhttps://pixabay.com

ความฝันกับความจริง

มาถึงตอนนี้เราได้เรียนรู้ว่าการที่เรามาใช้ชีวิตเอง มีครอบครัวเป็นของตัวเอง ทำให้เราเข้าใจว่า ตอนเรายังเด็ก พ่อกับแม่เราต้องเหนื่อยขนาดไหน ที่จะทำให้ลูกได้อยู่สุขสบายโดยที่ไม่ต้องทำอะไรเลย คนที่เราว่าคอยแต่บ่นแต่ด่า นั้นคือความหวังดี พอได้ทำงาน สิ่งที่จินตนาการในวัยเด็ก กลับกลายเป็นแค่ความฝัน คนที่คอยบ่น คอยด่า กลับเป็นคนอื่นที่ไม่เคยมีความหวังดี ทำให้นึกย้อนไปใน วัยเด็กคือเราไม่ได้ทำอะไรให้เต็มที่ ให้พ่อกับแม่ มีความภาคภูมิใจมากกว่านี้ จนเราได้เจอกับความลำบาก ได้เจอกับสังคมภายนอกที่โหดร้าย ทำให้เราอยากกลับไปเป็นเด็ก ไปอยู่ในโลกแคบ ๆ ของเรา ที่มีอัศวินสองคนเป็นเกราะป้องกันอันตรายจากสังคมภายนอกให้กับเรา

ภาพจากhttps://pixabay.com

อยู่กับความจริง

บทความที่เขียนขึ้นมานี้คือเรื่องจริงที่ทุกคนมีช่วงหนึ่งที่มีความคิดแบบนี้ อยากให้คนที่เข้ามาอ่าน ถึงวันนี้เราจะผ่านพ้นช่วงวัยเด็กมาแล้ว ซึ่งเราไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไขช่วงเวลาในวัยเด็กได้ เราก็ต้องทำวันนี้ ใช้ชีวิตในปัจจุบันนี้ให้ดีที่สุด ให้ความทรงจำในวัยเด็กที่ผ่านมาเป็นสิ่งที่งดงาม ในวันที่เรามองย้อนกลับไปในความทรงจำในวัยเด็กเป็นสิ่งที่ทำให้เรายิ้มได้ ไม่ใช้สิ่งที่มองย้อนกลับไปเพื่ออยากจะกลับไปแก้ไขในอดีต เพราะอดีตคือสิ่งที่ไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไขได้