อื่นๆ
สวัสดี "จร" ยินดีที่ได้รู้จัก
ฉันเป็นคนหนึ่งที่ชีวิตนี้ไม่เคยหนีหายไปจาก " สัตว์ " ตั้งแต่เด็กจนโตมา ก็จำได้มาตลอดว่าตัวเองผูกพันกับสัตว์เลี้ยงเป็นอย่างมาก จำได้ว่า ตั้งแต่จำความได้ ฉันก็มีสัตว์เลี้ยงในบ้านเป็นลุงหมาแก่ๆตัวหนึ่ง ชื่อ ถุง ซึ่งคุณยายของฉันบังคับให้ฉันเรียกว่า "พี่ถุง พี่ถุง" มาตลอดจนกระทั่งพี่ถุงตายจากไปตามอายุขัย หลังจากนั้นก็มีหมามีแมวแวะวนเวียนเข้ามาในบ้านเรื่อยๆ เพราะคุณยายเป็นคนใจดี ชอบคลุกข้าวแกะปลาทูอย่างดีให้กินตลอดจนมาติดแหงกอยู่บ้าน บางตัวก็ตั้งรกรากถาวรแบบไม่จ่ายค่าเช่าบ้านเลยก็มี
ฉันเรียนรู้และซึมซับในความเป็นยายฉันมาตลอดแบบไม่รู้ตัว จนกระทั่งวันนึงตอน ป.5 ที่ฉันจดจำไม่เคยลืมนั่นคือ "แมวตัวแรกที่ฉันเก็บมา" วันนั้นฉันกำลังเดินจากโรงเรียนเพื่อกลับบ้าน จู่ๆก็ได้ยินเสียงลูกแมวจิ๋วๆร้องเมี๊ยวๆเสียงเล็กๆอยู่ไม่ห่าง ฉันก็เดินตามหาเสียง จนไปเจอต้นตอว่าเป็นลูกแมวตัวสีขาวน้ำตาลตัวเล็กมาก ตายังไม่ลืม เดินยังกระโดกกระเดกแผ่นดินไหว อยู่ในกะละมังใต้พุ่มไม้หน้าบ้านใครไม่รู้ ซึ่งข้างในกะลังมั้งนั้น มีนมอยู่หนึ่งถ้วย ซึ่งนมถ้วยนั้นมันคงโดนแดดมาทั้งวัน มันเลยบูดกลิ่นนี่ใช้ได้เลยทีเดียว ฉันได้แต่คิดว่า ถ้าไอ้เจ้าจิ๋วนี่มันยังอยู่ตรงนี้มันต้องตายแน่ๆ สุดท้ายฉันเลยตัดสินใจเอาเจ้าจิ๋วขาวน้ำตาลกลับมาด้วยการใส่ถ้วยน้ำกินประจำตัวฉัน แล้วเอามือปิดปากไว้ไม่ให้เจ้าจิ๋วมุดออกมาได้ ฉันรีบจ้ำเอ้าๆเดินกลับมาบ้านอย่างไว แล้วส่งต่อแก้วน้ำใบนั้นให้คุณยาย และวันนั้นฉันก็ยังจำได้ดีอีกว่า ... ยายฉันบ่นฉันยาวเยียด เละเทะไม่เป็นท่า โดยที่ยายก็ตั้งชื่อให้เจ้าจิ๋วตัวนั้นว่า "เจ้ามะตูม"
Advertisement
Advertisement
หลังจากวันนั้น เจ้ามะตูม ก็เลยกลายเป็นขวัญใจคนในบ้านไปโดยปริยาย แต่ด้วยความที่ฉันเป็นเด็ก ฉันเลยไม่ได้ใส่ใจที่จะเลี้ยงเจ้ามะตูมทั้งๆที่เป็นคนเก็บมาเองมากมายนัก จนกระทั่งวันหนึ่งที่เจ้ามะตูมจากไป ฉันรู้สึกเสียใจพอสมควร ซึ่งมันทำให้ฉันรับรู้ได้ว่า ความรักที่ฉันมีให้กับสัตว์ มันไม่ต่างกับที่ฉันให้กับคน หลังจากนั้นฉันเลยเป็นคนชอบเล่นกับสัตว์ทั่วไปไม่ค่อยเลือกพันธุ์ ไม่เลือกหน้าตามาตลอดจนโต จะน่ารัก ไม่น่ารักก็แวะทักแวะเล่นหมด
เวลาที่ฉันได้เดินทางไปตามสถานที่ต่างๆ ฉันมักจะชอบถ่ายรูปหมาแมวที่เจอในแต่ละที่ในแต่ละวันเสมอ ซึ่งภาพที่ออกมาก็แล้วแต่เทคโนโลยีของกล้องตามสมัยนั้นๆ เบลอบ้าง ชัดบ้าง แตกบ้าง ซึ่งภาพที่ถ่ายเก็บไว้นั้นมันมักจะมีเรื่องราวและภาพจำ ณ วันนั้นๆเสมอ
และมีอยู่วันหนึ่ง ฉันได้มีโอกาสได้คุยกับรุ่นพี่ที่เค้ารักสัตว์เช่นเดียวกัน เค้าบอกว่า "เค้าจะมีกระบอกอาหารเม็ด 2 กระบอกติดรถไว้เสมอ ซึ่งกระบอกหนึ่งจะเป็นอาหารเม็ดหมา และอีกกระบอกหนึ่งจะเป็นอาหารเม็ดแมว ซึ่งถ้า ณ ตอนนั้นที่เราได้เจอหมาแมวจรที่กำลังหิว เราก็สามารถเอาอาหารเม็ดนี้พอจะช่วยบรรเทาความหิวของพวกเขาได้บ้าง ชั่วคราวนิดหน่อยก็ยังดีนะ" ... นั่นเลยเกิดเป็นแรงบันดาลใจที่ฉันมีกระบอกอาหารเม็ด 2 กระบอกติดรถตัวเองไว้ตลอดเกือบสิบปี โดยที่เราต้องเลือกที่ที่เทอาหารเม็ดไว้ให้พวกเขาโดยไม่ทำความสกปรกเลอะเทอะ และไม่ไปรบกวนผู้อื่น หรือไม่ทำให้เกิดศึกแย่งชิงระหว่างกัน
Advertisement
Advertisement
เรื่องราวบันทึกหมาแมว บันทึกสัตว์จรของฉัน ยังมีอีกมาก เดี๋ยวไว้มาภาคต่อนะ
... สวัสดี "จร" ยินดีที่ได้รู้จัก ...
ภาพปก ถ่ายโดย "ผู้เขียน"
ภาพประกอบที่ 1 - 8 ถ่ายโดย "ผู้เขียน"
เปิดประสบการณ์ความบันเทิงที่หลากหลายสุดปัง บน App TrueID โหลดเลย ฟรี !
ความคิดเห็น