สาวชุดดำ : หอพักใกล้มหาลัยดังในจังหวัดปทุมธานี

เมื่อ 4 ปีที่แล้ว ฉันเป็นนักศึกษาชั้นปีที่หนึ่ง ตอนนั้นฉันอายุ 18 ปี เรียนคณะบริหารธุรกิจในมหาลัยแห่งหนึ่งของจังหวัดปทุมธานี ขอไม่เอ่ยชื่อมหาลัยและห้องพักนะคะ เรื่องนี้เล่าจากเรื่องจริงที่ฉันเจอกับตัวเองและยังจำได้ดี ถึงแม้ตอนนี้ฉันได้เรียนจบจากที่นั้นไปแล้วก็ตาม

ฉันมาจากจังหวัดลพบุรี ได้มาเรียนต่อในระดับปริญญาตรีที่จังหวัดปทุมธานี ยังไม่ค่อยคุ้นชินกับสถานที่ และเส้นทางแถวนี้เท่าไหร่ ฉันคิดไว้ว่าจะเลือกหอพักที่ใกล้กับมหาลัยมากที่สุด เพราะตอนนั้นฉันไม่มีรถจักรยานหรือมอเตอร์ไซค์ แค่อยากได้หอพักไหนก็ได้ที่ฉันเดินไปเรียนไม่ไกลมาก และฉันก็ได้เช่าห้องที่ใกล้มหาลัยมากที่สุดในราคา 2,500 บาทต่อเดือน เป็นห้องพัดลมธรรมดา ในทุก ๆ เช้าฉันจะต้องเดินไปเรียน และช่วงบ่ายฉันจะเดินกลับมาหอพักได้อย่างสบายมาก ประเด็นคือ ตรงที่ฉันพักไม่ได้มีความน่ากลัว อาจจะเป็นหอที่เก่าแล้ว แต่ฉันก็ไม่เห็นสิ่งใดที่ชวนขนหัวรุกหรือผิดปกติแต่อย่างใด

ลิฟท์เปิดที่ชั้น 5 กลิ่นอับปะทะจมูกฉันอย่างจัง เหมือนที่นี่เก่ามาก ไม่ค่อยได้ทำความสะอาด ราวกับไม่มีคนมาอยู่ ไม่เหมือนที่คิดไว้เลย หรืออาจจะเป็นแค่ชั้นนี้ชั้นเดียวก็ได้  คิดในใจว่าแค่ขอดูเฉยๆก็ได้มั้ง ไม่โอเคกับบรรยากาศเท่าไหร่ ฉันมองหน้ากับเพื่อน สีหน้า แววตา บอกกันก็พอจะเดาได้เลยว่าที่นี่โคตรเก่าเลยว่ะ ดูก็รู้ว่าเพื่อนไม่โอเค เราไม่พูดอะไรกัน ได้แต่ส่งสายตาและอมยิ้ม เจ้าของหอเปิดห้องให้ดูห้องนึงถัดจากลิฟท์ไป 2 ห้อง ห้องเก่ามาก เฟอร์นิเจอร์ก็เก่าบรรยากาศอึมครึม เราเลยตัดบทบอกเจ้าของหอว่ายังไงถ้าตัดสินใจแล้วจะมาอีกทีนะคะ  เราก็เดินจากหอนี้ไปดูอีกหอนึงโดยไม่คิด หอที่สองเป็นหอที่ไม่ใหม่และก็ไม่เก่ามาก เพื่อนจึงตัดสินใจเช่าหอพักที่ 2 จากนั้น พวกเราแยกย้ายกัน ส่วนฉันก็เดินกลับหอพักของฉัน และนัดเพื่อนว่าจะเจอกันพรุ่งนี้เช้า

ฉันกลับมานอนที่ห้องพักของฉัน คืนนั้นนอนหลับประมาณตอนตี 1 ฉันเป็นชอบเล่นเกมส์มือถือเลยเข้านอนช้าแบบนี้ประจำ เมื่อฉันหลับไปแล้ว รู้สึกตัวอีกทีเหมือนกับว่าฉันได้หลับเต็มอิ่ม แปปเดียวที่พอจะรู้สึกตัวว่ากำลังจะตื่น ฉันได้ยินเสียงผู้หญิงร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ข้างๆหูด้านซ้ายของฉัน ฉันลืมตาปรือ ๆ ขึ้นมามีแสงลอดออกจากผ้าม่านของฉันอ่อนๆ มันทำให้ฉันรู้ว่าตอนนี้น่าจะเช้าตู่แล้ว ฉันหลับตาอีกครั้งก็ยังได้ยินเสียงผู้หญิงร้องไห้ ความรู้สึกของฉันอยากจะลืมตาแต่ด้วยความงัวเงียฉันก็หลับ ๆ ตื่น ๆ แต่หูของฉันได้ยินเสียงนั้นชัดเจนมากขึ้น มากขึ้น มันใกล้ ใกล้เข้ามาจนรู้สึกได้เลยว่า มีผู้หญิงมายืนข้างๆเตียงด้านซ้ายของฉัน เสียงนั้นมันชัดเจน เธอร้องไห้พร้อมกับพูดวนไปวนมาว่า

“ฮือออ....ฉันอายุเท่าเธอนะ ฉันทำงานเป็นผู้หญิงขายบริการ ฉันตายมาตั้งนานแล้ว” 3 ประโยคบอกเล่า พร้อมน้ำเสียงสะอึกสะอื้น เหมือนคนร้องไห้เพราะความเสียใจ และทุกข์ใจเป็นอย่างมาก ผู้หญิงคนนี้ร้องไห้ไม่หยุดพูดแบบนี้วนไปวนมาหลายๆรอบ จนฉันจำได้ขึ้นใจ

ฉันพยายามที่จะลืมตา ม่านตาของฉันมองเห็นภาพลางๆ มีผู้หญิงมายืนข้างเตียงของฉันจริง ๆ เธอสวมใส่เดรสลูกไม้สีดำ ยาวแค่คุมเข่า ผิวขาว ใบหน้าอวบๆ มันทำให้ฉันกลัวสุดขีดจนอยากจะลุกจากที่นอนทันที ฉันสวดมนต์ในใจและพูดว่า เดี๋ยวจะทำบุญไปให้ ฉันก็ได้ยินเสียงร้องไห้นั้นหยุดลง ใจฉันเต้นแรงมากราวกับคนไปวิ่งรอบสนามมา 10 รอบ เหงือไหลพรากเต็มใบหน้าไปหมด สิ่งแรกที่ฉันทำคือ หยิบโทรศัพท์ เวลาตอนนั้นประมาณ 6 โมงเช้าเกือบ ๆ 7 โมงแล้ว ฉันรีบโทรหาแม่โดยด่วน เพราะรู้สึกตกใจและรู้สึกไม่ดีเอามากๆ  พอฉันเล่าให้แม่ฟังเสร็จ คำแรกที่แม่ฉันบอกคือ “วันนี้วันพระใหญ่นี่“ ฉันขนหัวลุก ขนแขนของฉันตั้งชัน น้ำตาจะไหลอย่างบอกไม่ถูก ฉันรู้สึกกลัวและอยู่คนเดียวในห้องอย่างนี้ ฉันจึงลุกไปเปิดคอมพิวเตอร์และยังคงถือสายแม่อยู่ เพราะยังไม่อยากวางสาย แค่อยากให้บรรยากาศมันไม่เงียบในตอนนี้ ฉันเปิดเพลงสนุก ๆ ฟังทันทีเพื่อลบเสียงร้องไห้ของผู้หญิงคนนั้นที่มันติดหูของฉัน  ฉันเสิร์ชคำพูดของผู้หญิงคนนั้น ว่ามีผู้หญิงขายบริการเสียชีวิตที่หอนี้หรือเปล่า อาจจะเคยมีข่าวก็ได้ แต่ปรากฏว่าขนหัวของฉันรุกอีกที มีเด็กในมหาลัยรุ่นก่อน ๆ เคยตั้งกระทู้ว่าเจอผีผู้หญิงขายบริการตายแล้วเฮี้ยนมาก ๆ ที่ชั้น 5 ในหอพักแห่งหนึ่ง แต่... หอพักของฉันมีแค่ 2 ชั้นเองนะ

ปรากฏว่า คนที่ตั้งกระทู้นั้นระบุชื่อหอพักด้วย ซึ่งไม่ใช่หอพักที่ฉันอยู่แน่นอน สักพักฉันก็นึกขึ้นได้ว่า เมื่อวานพาเพื่อนไปหาห้องพักที่กระทู้นั้นบอกว่ามีผู้หญิงขายบริการเฮี้ยน อยู่ชั้น 5 แต่ไม่ได้เลือกพักที่นั้น อาจจะเป็นไปได้มั๊ย หอพักนั้นมีผู้หญิงขายบริการตายจริง ๆ แล้วมาเข้าฝันฉัน เพื่อจะมาขอส่วนบุญในวันพระนี้

ฉันวางสายแม่ และรีบโทรไปชวนเพื่อนให้แวะไปทำบุญที่วัดใกล้ ๆ ก่อนที่เราจะไปเที่ยวกันในวันหยุด พอฉันวางสายจากเพื่อนแล้วพูดปากเปล่าในห้องนอนของฉันว่า "เดี๋ยวจะไปทำบุญให้นะ แล้วไม่ต้องมาแบบนี้อีก"

วันนั้นฉันก็เล่าเรื่องที่เจอให้กับเพื่อนๆฟัง ทุกคนขนหัวลุกกันหมด มันคงเป็นเรื่องธรรมดาแหละค่ะ หอพักเก่าก็อาจจะเคยมีคนตายบ้าง แต่หลังจากวันนั้นที่ฉันอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลไปให้ ฉันก็ไม่เคยเห็นผู้หญิงคนนั้นตามมาอีกเลย

ยังมีอีกหลายเรื่องที่ฉันเจอเหตุการณ์แปลก ๆ ในหอพักของเพื่อนที่เรียนด้วยกัน เอาไว้จะมาเล่าให้ฟังอีกนะคะ