เริ่มต้นใช้คำว่าแม่ ครั้งแรกในชีวิต…

ploy

15 ต.ค. 2022|2 min read

อ่านบทความอื่นจาก ploy

คัดลอกลิงค์

แจ้งตรวจสอบ

หลายคนคงได้ทราบมาบ้างแล้ว ว่า การเป็นแม่ นั้นยากลำบากขนาดไหน ต้องผ่านแรงกดดัน ปัญหามากมาย กว่าลูกจะเติบโต ไปสู่สังคม และสู้ชีวิตได้

ซึ่งวันนี้ เรามีบทความ ความรู้สึก ของคุณแม่ ทั้ง 2ท่าน จากคนรอบตัวของผู้เขียนบทความนี้ ได้มาเล่าสู่นักอ่านทุกๆท่านกัน ไปอ่านกันเลยค่ะ

บทความแรก จากคุณแม่ท่านหนึ่ง…

ตั้งแต่ลูกได้รู้ว่ามีเด็กตัวเล็กๆ อยู่ในท้องของเรา เราก็รับรู้ได้เลยว่า เราจะได้ใช้คำว่าแม่เต็มตัวแล้ว จนอุ้มท้องครบ9เดือน ครบกำหนดคลอด ปวดท้องแทบตาย แต่ลูกออกมา ดันเหมือนพ่อ100% เข้าสู่การเลี้ยงลูกแบบเต็มตัว ต้องกังวลแล้วว่า จะเลี้ยงอย่างไร ให้ดี เลี้ยงอย่างไร ให้ลูกโตมาเป็นคนดี ไม่เกเร มันล้วนขึ้นอยู่กับ การเลี้ยงดูของเราทั้งนั้นเลย ถึงเวลาเข้าโรงเรียน แม่จิตตก เพราะต้องห่างลูก แต่ลูกกลับดีใจ ที่จะได้เจอเพื่อนๆมากหน้าหลายตา เริ่มโตขึ้น ก็ได้รู้ว่า เมื่อลูกยิ่งโต จะยิ่งห่างเราไปเรื่อยๆ และเราก็เริ่มแก่ ก็ไม่รู้ว่าลูกจะดูแลเราเหมือนที่เราดูแลเขาไหม

จากบทความของคุณแม่ท่านนี้ จะเห็นได้ว่า การที่เราจะเป็นแม่คน มันน่าตื่นเต้น และท้าทายขนาดไหน เมื่อได้เป็นแม่คนแล้ว ได้ใช้คำว่าแม่แล้ว ก็มีแต่ความห่วงใย และห่วงใยให้กับลูก ไม่ห่วงแม้ตัวเองว่าจะมีคนดูแลยามแก่เฒ่าหรือไม่

แม่และเด็ก

บทความที่2ของคุณแม่อีกท่านหนึ่ง….

การที่เราจะเริ่มต้นใช้คำว่าแม่ จะต้องเตรียมพร้อมในหลายๆด้าน ทั้งด้านสังคม ด้านครอบครัว และอื่นๆมากมาย จะต้องทำความเข้าใจก่อนว่า การเป็นแม่คนนั้น ต้องรับผิดชอบกับชีวิตอีก1ชีวิต ต้องยอมรับว่าเราไม่ได้ตัวคนเดียวอีกแล้ว ใช่ เรามีคุณพ่อ แต่คุณพ่อ หน้าที่ของเขา คือ ทำงานนอกบ้าน หาเลี้ยงครอบครัว หน้าที่ของคุณแม่ส่วนใหญ่ คืออยู่กับลูกทั้งนั้นเลย การได้ใช้คำว่าแม่ ถือเป็นความคุ้มค่าในชีวิตแล้ว ถึงแม้จะลำบากไปหน่อยแต่ก็ยังดีที่คำว่าแม่ ได้รับการยกย่องว่าเก่ง..

บทความข้างต้นนี้ จากคุณแม่ท่านที่2 จะทราบได้ว่า คุณแม่ท่านนี้ มีมุมมองในเชิงบวกมากๆ ในการใช้คำว่าแม่ คือความคุ้มค่าในชีวิตของคุณแม่ท่านนี้แล้ว ไม่เคยมองถึงความลำบากที่ต้องผ่านพ้นในแต่ละวันเลย

หัวใจ

จากบทความทั้ง2บทความ ของคุณแม่ทั้ง2ท่านนี้ จะเห็นได้ว่า

ต่างคนก็ต่างมุมมอง คุณแม่2ท่านก็คิดต่างกัน ซึ่งการใช้คำว่าแม่นั้น จะต้องยอมรับให้ได้ในทุกเรื่องที่จะเกิดขึ้น ตั้งแต่ลูกเกิด ถึงลูกโต คุณแม่จะไม่มีคำว่าว่างเลย

ในการที่คุณแม่ท่านแรกนั้นได้พูดถึง การที่อุ้มท้อง เลี้ยงลูกมาจนเติบใหญ่นั้น ทำให้ได้รู้ว่า คุณแม่ท่านแรกนั้น ได้คิดถึงแต่ลูกตั้งแต่อยู่ในท้องคิดเสมอว่าต้องเลี้ยงลูกให้โตให้เป็นคนดีให้ได้ และไม่จำเป็นเลย ที่ลูกของตนนั้น จะต้องมาเลี้ยงดูตนในตอนแก่เฒ่าชรา

ส่วนของคุณแม่อีกท่านหนึ่งนั้น ที่กล่าวมานั่นคือ การที่คุณแม่ต้องเลี้ยงลูก นั่นคือหน้าที่หลักของคนที่ได้ใช้คำว่าแม่แล้ว และต้องเตรียมพร้อมอยู่เสมอ ตั้งแต่ลูกเล็กจนโต ต้องพร้อมรับมือกับทุกสถานการณ์

จากประสบการณ์ผู้เขียนเอง ก็ได้เป็นแม่คนมาเหมือนกันค่ะ ระยะเวลากว่าลูกจะโตมันช่างนานเหลือเกินค่ะ ลูกดื้อ ก็ต้องทน ลูกอ้อนก็ต้องโอ๋ ลูกหิวก็ต้องเอาให้กินแล้วค่ะ ขัดใจไม่ได้แม้แต่น้อย แต่การฝึกฝนให้ลูกไม่เอาแต่ใจ ก็สามารถฝึกได้จาก คุณพ่อและคุณแม่ ฝึกให้เป็นนิสัยค่ะ เพราะเราจะไม่สามารถกลับไปแก้ไขได้ในสิ่งที่ผ่านมาแล้ว