บ้านพักเพื่อน

เรื่องราวขนหัวลุกในครั้งนี้เกิดขึ้นช่วงปิดเทอม เดือนเมษายน ปีพ.ศ.2557 เพื่อนได้มาชวนผมที่ว่างงานในช่วงปิดเทอมไปทำงานพิเศษที่จังหวัดเพชรบุรีซึ่งได้ค่าแรงดีสำหรับเด็กที่หางานพาร์ทไทม์ยากในสมัยนั้น โดยเพื่อนผมพาไปทำงานเกี่ยวกับผู้ช่วยช่างทำถนน แล้วพี่ของเพื่อนผมก็ได้ชวนให้พักด้วยกันและทำให้พบต้องไปพบเจอกับเรื่องราวแปลกประหลาดจากที่พักแห่งนี้

เพื่อนและพี่ของเขาเป็นคนนครปฐมแต่มีบ้านพักอยู่ที่จังหวัดเพชรบุรีด้วย ทำให้การมาทำงานครั้งนี้ทำให้สามารถเข้ามาพักที่บ้านพักหลังนี้ได้การทำงานเป็นผู้ช่วยช่างงานจะต่างกันไปในแต่ละวันทำงานจะไม่เหมือนกันแต่โดยส่วนใหญ่กว่าจะเสร็จงานก็เกือบๆสามสี่ทุ่ม หลังจากเสร็จงานวันแรกผมและเพื่อนก็เตรียมเข้าพักที่บ้านพักส่วนพี่ชายของเพื่อนต้องอยู่พักอยู่ที่ทำงาน พอไปถึงบ้านพักภายนอกสะอาดมากครับเหมือนมีคนมาคอยทำทุกๆอาทิตย์ แต่พอเปิดเข้าไปในตัวบ้านผมสำลักฝุ่นเลยเหมือนไม่มีคนอยู่มาประมาณ 2-3 ปี บ้านพักแห่งนี้มีชั้นเดียว สองห้องนอน 1 ห้องน้ำ พวกผมเลยต้องช่วยกันเก็บกวาดเพื่อให้นอนได้อย่างสบายหลังจากทำความสะอาดเสร็จก็เลยนอนกับเพื่อนห้องเดียวกันเพราะจะสะดวกเวลาตื่นไปทำงานจะปลุกกันได้ หลังจากนั้นก็ล้มตัวลงนอนหลับไป ขณะที่ผมหลับอยู่ ก็มีเสียงผู้หญิงเสียงเล็กๆ พูดว่า "คิดถึงจังเลย มาหาพี่หรอ" สิ้นเสียงผมก็นึกว่าอยู่ในภวังหรือความฝัน ก็ไมไ่ด้ใส่ใจอะไรตื่นมาอีกที่ ก็ตอนเช้าและต้องรีบออกไปทำงาน งานผู้ช่วยครั้งนี่้ใช้เวลาประมาณ 1สัปดาห์ ผมก็ทำงานตามหน้าที่เหมือนเดิมพอตกเย็นก็ทานข้าวกันแล้วก็เข้านอนในคืนนี้ผมก็ได้ยินเสียงอีกเช่นเคย "คิดถึงจังเลย มาหาพี่หรอ" ผมพยายามจะลืมตาแต่มันลืมไม่ขึ้นสุดท้ายก็ตื่นมาเวลาเช้าของอีกวัน ผมเลยตัดสินใจที่จะถามเพื่อนว่า "เมื่อคืนได้ยินเสียงอะไรไหม" เพื่อนผมเลยบอกว่า "ไม่นะก็ปกติดี คิดมากไปเองรึเปล่ารีบไปทำงานเถอะ" เพื่อนผมรีบพูดตัดบทและเดินออกไปเพื่อจะไปยังที่ทำงาน ผมได้แต่สงสัย เรายังไม่ได้ทันถามอะไรเลยแต่ทำไมเพื่อนดูไม่ปกติ วันนี้เป็นการทำงานวันที่ 3 ก็ผ่านไปเหมือนเคยกลับบ้านพักมาด้วยความเหนื่อยล้า วันนี้ผมกะตั้งใจเต็มที่เลยว่าจะลองนอนเล่นสักพัก จะไม่ยอมหลับจะพิสูจน์ดูว่าเสียงมันมาจากตรงไหน เวลาล่วงเลยไปจนถึงประมาณเที่ยงคืนผมก็กำลังสะลึมสะลือจะหลับ เสียงเดิมก็กลับมาแต่การพูดของผูหญิงคนนี้เปลี่ยนไป "ทำไมไม่ยอมคุยกับพี่ ได้ยินพี่ไหม " ผมพยายามเหลือบตามองแล้วผมก็ได้เป็นร่างผู้หญิงสวมชุดลูกไม้สีเนื้อผูกคอแล้วผมยาวๆของเธอก็ย้อยลงมาถึงคอของเพื่อนผม เธอก็พูดต่อไปเหมือนไม่เห็นผม "ทำไมไม่ตอบ ไม่อยากคุยกับพี่ใช่ไหม" สิ้นเสียงพูดผู้หญิงคนนี้ก็กรี๊ดออกมา ผมตกใจร้องออกมา "เฮ้ยตื่น ผีหลอก!" สิ้นเสียงที่ผมพยายามจะเรียกเพื่อน ผู้หญิงคนนั้นที่ผูกคออยู่ค่อยๆหันหน้ามาหาผม เธอหมุนคอของเทอมาทางผมแล้วพูดว่า "มึงเห็นกูด้วยหรอ" สิ้นเสียงของเธอ คอของเธอก็ค่อยๆละลายเหมือนเน่าและกำลังจะหลุดจากเชือกไป นั่นเป็นเวลาเดียวกับผมช๊อคจนหมดสติไปรู้สึกตัวอีกทีคือเวลาเช้า ผมสะดุ้งตื่นมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมกลัวมากๆรีบเก็บของทุกอย่างแล้วกำลังจะออกจากบ้านหลังนี้ เพื่อนผมไปอาบน้ำกลับมาก็ตกใจเลยถามว่า"จะไปไหนเนี่ย" ผมเลยบอกว่า "เหมือนคืนเราเจอผี อยู่ไม่ไหวแล้วมันเอาผมมาพาดคอนายเรียกนายด้วยใครจะอยู่ก็อยู่เราไม่อยู่แล้ว" เพื่อนผมได้ยินก็ไม่ได้พูดอะไรต่อได้แต่ทำหน้าตาไม่สู้ดีนัก แล้วก็เก็บของตามผมออกมาด้วย หลังจากนั้นผมกับเพื่อนก็ไปรวมตัวพักอยู่กับพี่ชายของเพื่อนที่ทำงานเลย ระหว่างนั้นผมก็ถามพี่ชายเพื่อน และเพื่อนว่ามันเกิดอะไรขึ้นก็ไม่มีไครยอมบอก พูดแค่ว่า "รอให้งานเสร็จก่อนเดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง" หลังจากย้ายมาพักที่พี่ชายเพื่อนก้ไม่เกิดเหตุอะไรอีกเลยจนกระทั่งงานเสร็จไปได้ด้วยดี