ลำไย วิญญาณที่ยังไม่ไปไหน

ในหมู่บ้านของฉัน เป็นหมู่บ้านเงียบๆ เล็กๆ แห่งหนึ่งในจังหวัดเพชรบุรี ไม่ว่าใครทำอะไร ก็ได้ข่าวกันไปทั่ว ปกติหมู่บ้านของเราอยู่กันอย่างสงบ จนกระทั่งวันหนึ่ง...

“ลำไยฆ่าตัวตายแล้ว รู้หรือยัง” ข่าวคราวของลำไยผูกคอตายในบ้านทรงไทยโด่งดังไปทั่ว

ลำไยเป็นสาววัยเกือบ 40 ปี อาศัยอยู่ในบ้านทรงไทยหลังใหญ่คนเดียว เป็นโสด จากคำบอกเล่าของเพื่อนบ้าน ลำไยหายตัวไป ไม่ออกจากบ้านราวๆ สามวัน แต่เขาไม่ได้สังเกตสักเท่าไร วันที่สามที่ลำไยหายตัวไป เขาได้กลิ่นเหม็นเน่าโชยมาจากบ้านทรงไทยหลังนั้น กลิ่นเหม็นรุนแรง สาบสาง ทำให้เขาสังหรณ์ใจ และตัดสินใจชวนเพื่อนบ้านอีกจำนวนหนึ่งเข้าไปดูในบ้านของลำไยและภาพที่ปรากฏต่อสายตาทำให้เขาต้องอึ้ง

ลำไยในสภาพบวมอืด ผูกคอตายบนขื่อที่ชั้นสอง เธอใช้วีลแชร์ของมารดาที่จากไป ปีนขึ้นไปผูกคอตาย เธอน่าจะตายมาประมาณ 3 วัน ตั้งแต่วันที่ไม่มีใครพบเห็นเธอ เพราะสภาพศพบวมอืด มีน้ำหนองไหลเรี่ยราดบนพื้น กลิ่นเหม็นเน่าอย่างรุนแรงและสภาพศพอันน่าสังเวชทำให้คนที่พบศพทุกคนต้องเบือนหน้าหนี บางคนหนีออกไปนอกบริเวณบ้านเพื่ออาเจียน

กู้ภัยมาเก็บศพของเธอไป จากผลการชันสูตรศพ พบว่าลำไยกำลังตั้งครรภ์อยู่ เธอเขียนจดหมายลาตายบอกไว้ด้วยว่า เธอเป็นหนี้หลายแสน ประกอบกับที่เธอตั้งท้องไม่มีพ่อ ทำให้เธอตัดสินใจฆ่าตัวตายหนีปัญหา พี่สาวของเธอที่อยู่บ้านในตัวเมือง นำข้าวของเครื่องใช้ของลำไยไปบริจาควัด ทุกคนโล่งอก และหวังว่าลำไยคงไปสู่สุขคติ แต่เหตุการณ์กลับไม่เป็นเช่นนั้น เพราะหลังจากวันนั้นเป็นต้นมา บ้านทรงไทยที่ร้างไร้ผู้คน กลับมีไฟกระพริบปิดเปิดอยู่ตลอดเวลา 

บางคราวเพื่อนบ้านได้ยินเสียงร่ำไห้ ที่มาพร้อมกับกลิ่นเหม็นเน่าชวนอาเจียน และที่ร้ายที่สุดคือผู้คนที่ต้องสัญจรผ่านบ้านทรงไทยของลำไยในยามวิกาล สิ่งที่ทุกคนเห็นเหมือนกันคือ หญิงสาวร่างท้วม รูปร่างเหมือนลำไย มานั่งบนกำแพงบ้านด้านที่ติดถนน และร่ำไห้ทำให้ไม่มีใครกล้าสัญจรผ่านบ้านหลังนั้นในยามวิกาลอีกเลยวิญญาณของเธอคงไม่ได้ไปสู่สุขคติอย่างที่ใครคาดหวังเธอยังคงติดอยู่ที่นั่นบ้านทรงไทยร้างหลังนั้น