อื่นๆ

ผีมาเตือน

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
ผีมาเตือน

เรื่องราวนี้เป็นเรื่องของเพื่อนคนหนึ่งชื่อว่า ตะวัน ตะวันเป็นคนจังหวัดพิจิตรที่เข้ามาเรียนในสมุทรปราการตอนมัธยม ตะวันเป็นเพื่อนของเพื่อนเราอีกที เรารู้จักกันแต่ไม่ค่อยสนิท เคยกินข้าวด้วยกันครั้งสองครั้งทำให้เราเคยได้ยินเรื่องนี้ของตะวัน เรื่องที่จะเล่าเกิดขึ้นที่จังหวัดพิจิตรตอนที่ตะวันเรียนประถมศึกษาชั้นปีที่ 3 เมื่อก่อนตะวันเป็นเด็กตัวอ้วน ชอบหาขนมกินตลอดเวลา ตะวันเป็นคนขี้เกียจเรียนหนังสือมากชอบโดดเรียนไปนั่งอยู่ที่ร้านค้าข้างโรงเรียนเพื่อกินขนมทั้งวัน

วันที่เกิดเรื่องราวเป็นช่วงปิดเทอมวันนั้นตะวันอยู่บ้านคนเดียว  แม่ของตะวันได้ซื้อขนมและเตรียมอาหารไว้ให้ตะวันเยอะมากเพราะพ่อแม่ไปทำงานที่ต่างอำเภออาจจะกลับดึกจึงเตรียมอาหารไว้กลัวว่าตะวันจะหิว ตะวันก็ใช้ชีวิตตามปกติ กินแล้วก็นอน นอนตื่นมาแล้วก็กินต่อทำแบบนี้จนเย็น ตอนนั้นตะวันกำลังนอนอยู่ แล้วตะวันก็รู้สึกว่ามีคนมานั่งอยู่ที่ปลายเท้าจึงพยายามลืมตาขึ้นมาแต่ลืมตาไม่ขึ้น จากนั้นก็ได้ยินเสียงหัวเราะดังน่ากลัวอยู่ข้างๆ หูของตะวัน ตะวันกลัวมากจึงท่องบทสวดมนต์ แต่เสียงนั้นก็ไม่หายไป กลับหัวเราะดังขึ้นและใกล้มากขึ้น ตะวันเริ่มสวดมนต์ถูกๆผิดๆ ตัวสั่นมากแล้วเสียงนั้นก็หยุด

Advertisement

Advertisement

ตะวันไม่ได้ยินเสียงหัวเราะนั้นแล้ว แต่ก็ยังขยับตัวไม่ได้ และรู้สึกถึงลมหายใจที่ลดต้นคอ พร้อมกับกระซิบว่า “มึงเลิกขี้เกียจได้แล้ว กูสงสารพ่อแม่มึง” ตะวันน้ำตาไหนอาบแก้ม หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงแม่เรียก ตะวัน ตะวัน ตะวันตื่น ตะวันลืมตาขึ้นมาเห็นแม่อยู่ตรงหน้า ตะวันรีบลุกขึ้นมากอดแม่ พร้อมกับร้องไห้ แม่ตกใจมากไม่รู้ว่าตะวันเป็นอะไร พอตะวันได้สติก็เล่าเหตุการณ์ให้แม่ฟังทั้งหมด แม่ปลอบตะวันอยู่นานจึงพาไปทานข้าวเย็น และหลังจากวันนั้นตะวันก็ไม่กล้าอยู่บ้านคนเดียวอีกทำให้ต้องออกไปทำงานกับพ่อแม่ในช่วงปิดเทอม

Advertisement

Advertisement

คัดลอกลิงค์
คัดลอกลิงค์
แจ้งตรวจสอบ
พิมหมี
พิมหมี
อ่านบทความอื่นจาก พิมหมี

พิมหมี🧸 | ผู้หญิงคนหนึ่งที่ค้นหาตัวเองผ่านงานเขียน | ชอบการออกเดินทาง | มีบัดดี้เป็นเท็ดดี้แบร์

ดูโปรไฟล์

ความคิดเห็น

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อทำการคอมเม้นต์