อย่าเสพติด "ความสำเร็จ"

ช่วงก่อนผมจะลาราชการมาเก็บข้อมูลวิจัยต่างจังหวัด ผมได้บังเอิญพบน้องนิสิตทีมชาติ - ใช่ครับ นิสิตคนดังกล่าวผลการเรียนเป็นเลิศในรุ่น

น้องนิสิตทีมชาติ

เมื่อผมมองดี ๆ เหมือนเห็นภาพตัวเอง สมัยผมยังเป็นเด็กปริญญาตรี ที่ชอบอ่านโน่น อ่านนี่ไปเรื่อย ๆ แต่เมื่อผมได้คุยกลับพบว่า เรา 2 คนมีเป้าหมายต่างกัน กล่าวคือ น้องนิสิตคนดังกล่าว จะอ่านหนังสือเพื่อสอบให้ผ่านแล้วต้องเข้าใจ แต่ผมต้องการอ่านหนังสือเพื่อได้ที่ 1

 การอ่านหนังสือเพื่อได้ที่ 1

ย้อนกลับไปในอดีต ผมเองยอมรับว่าเป็นเด็กหัวกะทิ ทุกปีจะต้องได้ยินโรงเรียนประกาศชื่อ นักเรียนดีเด่น ได้รับทุนการศึกษาทุก ๆ ปี กลายเป็นผมมักชินกับการเป็นที่ 1 บางครั้งที่ 1 ร่วม หรือตกเป็นที่ 2 ก็ร้องไห้ครับ พีคสุดตอนผมสอบเข้า รร.ประจังหวัด แม้จะติดแต่ไม่ได้ที่ 1 ก็ร้องยิ่งกว่าคนไม่ติด และในระหว่างเรียนทุกปี จะมีการทดสอบแข่งขันวิชาการระดับประเทศ ผลออกมาผมได้ที่ 3 ประเทศ ควรดีใจไหม? แต่ผมกลับร้องไห้เพราะไม่ได้ที่ 1 ร้องไห้เพราะไม่ได้ที่ 1 ระดับประเทศ

ส่วนตัวชีวิตที่ 2 คงจะต่างกับชีวิตที่ 1 คือ "ผมจำเป็นต้องตระหนักถึงข้อจำกัดของตัวเอง" ให้มากกว่าเดิม เหนื่อยก็นอน ไม่ใช่ขออีกนิด เพราะขออีกนิดคงจะได้นอนยาว ***สุขภาพไม่ใช่เรื่องล้อเล่น *** จำไว้

สุขภาพดี

 ท้ายนี้ขอบพระคุณภาพ

1.ปก โดย Christian Erfurt จาก unsplash

2.ที่ 1 โดย dooder จาก freepik

3.ที่ 2 โดย jcomp จาก freepik

3.ที่ 3 โดย cookie_studio จาก freepik

4.ที่ 4 โดย freepik จาก freepik